Jak zbudować multidyscyplinarną opiekę nad pacjentem z astmą i PZZPzPN?

Zachęcamy do wysłuchania wypowiedzi ekspertek – prof. Grażyny Stryjewskiej-Makuch z Oddziału Laryngologii i Onkologii Laryngologicznej Górnośląskiego Centrum Medycznego ŚUM w Katowicach oraz dr Małgorzaty Farnik z Oddziału Pneumonologii Górnośląskiego Centrum Medycznego ŚUM w Katowicach.

Astma oskrzelowa cechuje się heterogennością, często u chorych występują choroby towarzyszące. Astma eozynofilowa jest najczęstszym fenotypem zapalnym, odpowiada ścieżce immunologicznej typu 2. Inne typy – neutrofilowa czy ubogokomórkowa – to rzadziej występujące typy zapalenia. Oznaczenie eozynofilii obwodowej, IgE całkowitego, wykonanie testów skórnych to metody diagnostyczne, które zwykle pozwalają na identyfikowanie tych chorych.

Zwykle astma oskrzelowa nie jest jedyną manifestacją tej ścieżki zapalenia. U chorych z astmą oskrzelową najczęstszym schorzeniem towarzyszącym jest przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (PZZP). Mogą występować polipy nosa, a rzadziej jest to atopowe zapalenie skóry (AZS). Chorujący na astmę ciężką często są kierowani do leczenia biologicznego, ukierunkowanego na zahamowanie ścieżki zapalenia typu 2, czego przykładem jest zahamowanie przekazywania sygnałów przez IL-4 oraz IL-13, które pozwala na ograniczenie występowania zaostrzeń astmy, wywiera też korzystny wpływ na objawy ze strony nosa, w tym również u chorych z polipami nosa, a także skóry w przypadku współistnienia AZS.