Wpływ na zdrowie mikrobioty to prawdziwy ocean tajemnic, który jest odkrywany powoli i żmudnie, ale systematycznie. Chorobą, w której - według obecnych poszlakowych dowodów - dużą rolę odgrywają drobnoustroje, jest trądzik pospolity. Jaki jest aktualny stan wiedzy? Podsumowanie dotychczasowych ustaleń przedstawiono w „Journal of the European Academy of Dermatology & Venereology”.
Globalną częstość występowania trądziku pospolitego w populacji ogólnej szacuje się na około 9,4 proc. Schorzenie zwykle rozpoczyna się w okresie dojrzewania. Czynniki predysponujące do zachorowania to m.in. predyspozycje genetyczne, otyłość, skóra tłusta, łojotokowa, podwyższone pH powierzchni skóry, stres emocjonalny, powtarzające się urazy mechaniczne, narażenie na nadmierne światło słoneczne, a także zaburzenia w obrębie mikrobioty.
Zespół badaczy ze Stanów Zjednoczonych przeprowadził metaanalizę z wykorzystaniem baz danych PubMed i SCOPUS z pracami opublikowanymi w ciągu ostatnich 10 lat. Jakość metodologiczna została oceniona niezależnie przez dwóch autorów. W wyniku wyszukiwania uzyskano 1830 rekordów, z czego 26 artykułów spełniło kryteria włączenia.
8 badań dotyczyło roli mikrobiomu skóry w przebiegu trądziku i zidentyfikowało szczepy C. acnes, S. aureus i S. epidermidis jako główne czynniki odpowiedzialne za nadmierną proliferację, komensalizm lub dysbiozę. W jedenastu badaniach omówiono aktualne metody leczenia trądziku, w tym doksycyklinę, miejscowy nadtlenek benzoilu, izotretynoinę, sulfacetamid siarkowy i terapię fotodynamiczną kwasem aminolewulinowym, które - w świetle dowodów - wykazują adekwatności modulujące mikrobiom jako jeden z głównych mechanizmów skuteczności. W siedmiu omówiono nowe metody leczenia miejscowymi probiotykami, pochodnymi roślinnymi i pochodnymi białek, które przyczyniają się do usuwania trądziku poprzez modulację dysbiozy. Metaanaliza wpływu istniejących leków na mikrobiom skóry wykazała, iż nadtlenek benzoilu jest jedyną metodą warunkującą istotną zmianę różnorodności mikrobioty skórnej.
Według autorów ukierunkowanie leczenia na mikrobiom skóry mogłoby zwiększyć skuteczność leczenia. Na razie wstępne dowody sugerują obiecujące rezultaty celowanej modulacji mikrobiomu, konieczne są jednak dalsze badania głównie z uwagi na heterogeniczność w tej chwili dostępnych.
