Guzek na szyi, narośl, zgrubienie lub jakakolwiek inna zmiana w tym obrębie – zwłaszcza, jeżeli pojawiła się nagle lub towarzyszą jej inne, niepokojące symptomy – zdecydowanie powinna być skonsultowana z lekarzem. Oczywiście w wielu przypadkach kulka na szyi, gula lub inny typ guzka okazuje się zmianą łagodną lub, po prostu – powiększonym węzłem chłonnym, natomiast u niektórych pacjentów konieczna może być dalsza diagnostyka w kierunku nowotworu. Co oznacza narośl na szyi, jakie są najczęstsze przyczyny takiego zjawiska i w jaki sposób przebiega proces rozpoznania?
Kulka, guzek, zgrubienie na szyi – co może oznaczać?
Guzki na szyi mają różne przyczyny powstawania (a więc różną etiologię). Przede wszystkim mogą być spowodowane patologicznymi procesami: od zapalnych, aż po nowotworowe, przy czym u niektórych pacjentów zmiany w obrębie szyi są także wrodzone. Oprócz tego narośle, guzki czy gule szyi są w wielu przypadkach powiązane z patologiami lub nieprawidłowościami w pracy węzłów chłonnych, tarczycy, naczyń krwionośnych czy choćby ślinianek (gruczołów położonych przyuszne, podżuchwowo lub podjęzykowo, produkujących ślinę).
Podstawowy podział guzów szyi pod względem etiologicznym obejmuje:
- guzy wrodzone szyi – pod postacią torbieli szyi (w tym torbieli skórzastych, torbieli bocznych i środkowych), a także powstałe na skutek malformacji limfatycznych oraz naczyniowych (są to nieprawidłowości w zakresie różnicowania się komórek, ich proliferacji i innych procesów zachodzących w życiu płodowym);
- guzy zapalne szyi – zwykle pojawiające się na skutek ostrej lub przewlekłej infekcji. Do tych struktur zalicza się między innymi zmiany zapalne w obrębie węzłów chłonnych, guzy na szyi pojawiające się w przebiegu choroby kociego pazura, promienicy, gruźlicy węzłów chłonnych, a także w przebiegu AIDS. Dodatkowo wrażenie guza może wywoływać powiększenie się ślinianki podżuchwowej o charakterze zapalnym, a także zapalenie tkanki łącznej podskórnej w postaci ropowicy dna jamy ustnej i szyi;
- guzy nowotworowe szyi – w tym guzy szyi łagodne (potworniaki, kaszaki, tłuszczaki, włókniaki, nerwiakowłókniaki i inne), guzy złośliwe (gulki na szyi mogą pojawić się w przebiegu ziarnicy złośliwej, jako objaw chłoniaków, mięsaków, a także przy powiększeniu węzłów chłonnych w wyniku rozwoju białaczki), guzy powstałe na skutek przerzutów (zwykle dzieje się tak w przypadku raków jamy ustnej, głowy i szyi – a więc raka nosogardła, tarczycy, raka krtani, raka jamy ustnej oraz gardła);
- guzy szyi o innym pochodzeniu – w tym wole tarczycy (często określane przez pacjentów jako narośle na szyi), powiększenie kieszonki krtaniowej, objaw „żabki nurkującej” – wynaczynienia ślinianki podjęzykowej i/lub podżuchwowej oraz inne.
Po odnotowaniu faktu pojawienia się guzów o charakterze kulek, narośli, gulek i postaci – niezależnie od ich ruchomości względem podłoża, struktury, miękkości czy pozostałych cech charakterystycznych – konieczne jest zgłoszenie się do lekarza pierwszego kontaktu. W przypadku wątpliwości co do pochodzenia zmiany, pacjent zostanie skierowany na dalszą diagnostykę. Więcej szczegółowych informacji o guzkach na szyi znajduje się tutaj: https://www.adamed.expert/pacjent/choroby-i-objawy/infekcje-i-odpornosc/guzek-na-szyi.
Gula na szyi, narośl, guzek – diagnostyka
W diagnostyce guzów szyi wykorzystuje się szereg różnych badań. Wśród nich można oczywiście wyróżnić:
- badania laboratoryjne krwi – w tym wykonanie morfologii pełnej z rozmazem (ze zwróceniem uwagi na wskaźniki stanu zapalnego), a także badania na obecność niektórych chorób zakaźnych;
- badanie wymazu pobranego z nosa i gardła pacjenta (zwykle w celu potwierdzenia lub wykluczenia toczącej się infekcji o podłożu grzybiczym, wirusowym lub bakteryjnym);
- badanie próbki pobranej przy pomocy biopsji cienkoigłowej (czyli próbki zawierającej komórki obecne w „podejrzanej” zmianie na szyi);
- badania obrazowe – w tym rezonans magnetyczny, USG tarczycy, tomografia komputerowa i inne.
Należy pamiętać o tym, iż diagnostyka zmian o charakterze guzów na szyi okazuje się być często naprawdę długa i czasochłonna. W związku z tym chory może być kierowany do lekarzy różnych specjalizacji: od hematologicznej, poprzez onkologiczną, aż po stomatologiczną.
Źródła:
- dr hab. med. E. Hassmann-Poznańska, Guz szyi [w:] Medycyna Praktyczna, 29.03.2017
- Haynes, K. R. Arnold, C. Aguirre-Oskins, S. Chandra, tłum. lek. M. Pustkowski, Diagnostyka guzów szyi u dorosłych [w:] Medycyna Praktyczna, 17.02.2017
- Mrówka-Kata, G. Namysłowski, G. Lisowska, K. Banery, D. Kawęcki, Guzy szyi – klasyfikacja, diagnostyka, leczenie [w:] Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 5
- dr hab. n. med. A. Kawęcki, Nowotwory głowy i szyi [w:] Onkologia po Dyplomie 05/2022
- Stefański, P. Rogoziński, K. Bruliński, Maziówczak złośliwy okolicy szyi [w:] Onkologia w Praktyce Klinicznej – Edukacja 2015, tom 1, nr 3
Artykuł sponsorowany (wp)12
