Czy podwójna immunoterapia jest skuteczna w leczeniu neoadjuwantowym NDRP?

Zdjęcie: 123RF


W terapii przedoperacyjnej ipilimumabem w skojarzeniu z niwolumabem i chemioterapią odsetek odpowiedzi patologicznych (MPR) przekroczył 50 proc.

Randomizowane badanie kliniczne II fazy NEOSTAR przekształcono w badanie platformowe obejmujące sekwencyjne, jednoośrodkowe, jednoramienne badania II fazy o konstrukcji modułowej, w których pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek MPR w każdym ramieniu. Hipoteza badawcza zakładała, iż odsetek MPR będzie większy niż w historycznych grupach kontrolnych otrzymujących neoadjuwantową chemioterapię.

Do badania włączono chorych na NDRP w stadium zaawansowania IB–IIIA, u których po leczeniu neoadjuwantowym wykonywano resekcję chirurgiczną. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały m.in. odpowiedzi radiologiczne wg kryteriów RECIST v1.1, pCR, toksyczność, resekcyjność chirurgiczną i chorobowość/śmiertelność okołooperacyjną, całkowity czas przeżycia i EFS, zgodnie z analizami czasu do zdarzenia przeprowadzonymi w innych badaniach z leczeniem neoadjuwantowym, oraz analizę nacieków immunologicznych w tkankach. Eksploracyjne punkty końcowe obejmowały biomarkery molekularne, immunologiczne i biomarkery mikrobiomu kałowego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy osiągnięto w obu ramionach z odsetkiem MPR wynoszącym 32,1% (80% CI 18,7–43,1%) w ramieniu otrzymującym niwolumab z ChT i 50% (80% CI 34,6–61,1%) w ramieniu otrzymującym ipilimumab z niwolumabem i ChT. U pacjentów bez mutacji w genach EGFR/ALK odsetek MPR wyniósł odpowiednio 41,2% i 62,5%. W żadnym ramieniu nie obserwowano nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.

Na podstawie sekwencjonowania pojedynczych komórek i wieloplatformowego profilowania immunologicznego wykazano obecność populacji i fenotypów komórek odpornościowych, w tym efektorowych komórek CD8, limfocytów B i komórek mieloidalnych oraz markerów trzeciorzędowych struktur limfoidalnych, głównie w grupie otrzymującej ipilimumab z niwolumabem i ChT. Początkowa mikroflora jelitowa u pacjentów z MPR została wzbogacona korzystnymi szczepami, takimi jak Akkermansia, i wykazywała zmniejszoną liczebność drobnoustrojów prozapalnych i patogennych.

Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel