Liczba wyrzniętych zębów trzonowych mlecznych oraz kłów może być powiązana z częstością zgłaszanego przez rodziców bruksizmu dziennego u małych dzieci. Tak wynika z badania opublikowanego na początku czerwca w czasopiśmie naukowym „Journal of Oral Rehabilitation”.
Zdaniem autorów pracy, zgrzytanie zębami – zwłaszcza w ciągu dnia – w okresie ich wyrzynania może stanowić zachowanie adaptacyjne.
– Lekarze powinni uważnie monitorować rozwój uzębienia mlecznego i rozpoznawać bruksizm dzienny jako potencjalne zachowanie adaptacyjne – napisali autorzy z zespołu kierowanego przez dr Letícię Fernandę Moreira-Santos z Federalnego Uniwersytetu Minas Gerais w Brazylii.
Badanie przekrojowe, w którym podjęto tę zależność, zostało przeprowadzone między wrześniem 2021 a kwietniem 2022 r. na Uniwersytecie Minas Gerais. Badaniem objęto 144 dzieci pomiędzy 4. a 36. miesiącem życia, które nie miały jeszcze wszystkich zębów mlecznych. Dane analizowane w badaniu zebrano podczas rutynowych wizyt stomatologicznych – przy użyciu kwestionariusza składającego się z 14 pytań.
Kwestionariusz dotyczył nawyków mających wpływ na zdrowie jamy ustnej, takich jak używanie smoczka, obgryzanie paznokci, a także objawów wyrzynania zębów – drażliwości oraz wzmożonego ślinienia. Stosując wystandaryzowaną metodę diagnostyczną, rodzice lub opiekunowie malucha określali również częstość występowania bruksizmu dziennego zgłaszanego przez rodziców (od ang. parent-reported awake bruxism – PRAB).
Bruksizm dzienny u co szóstego malucha
Średnia liczba wyrzniętych zębów trzonowych mlecznych, kłów oraz siekaczy wynosiła odpowiednio 4 (ą3,0), 2,4 (ą1,9) oraz 6,3 (ą3,0). Bruksizm dzienny odnotowano u 16,7% dzieci. Dzieci wykazujące PRAB raz lub dwa razy w tygodniu miały istotnie więcej wyrzniętych trzonowców (mediana = 8; zakres = 4–8) niż maluchy z bruksizmem trzy razy w tygodniu lub częściej (mediana = 2,7; zakres = 2–7) (p = 0,004). Podobną zależność zaobserwowano w przypadku kłów – ich liczba była wyższa w grupie z rzadszym PRAB (mediana = 4; zakres = 4–4) niż w grupie z częstszym PRAB (mediana = 2; zakres = 0–4) (p = 0,007).
Autorzy badania zwracają jednak uwagę na ograniczenia badania – trudności w ocenie zwarcia oraz nawykowych ruchów żuchwy ze względu na młody wiek uczestników badania, co podkreśla potrzebę opracowania metod dostosowanych do tej szczególnej grupy wiekowej.
– Liczba wyrzniętych mlecznych trzonowców oraz kłów była powiązana z częstością występowania PRAB we wczesnym dzieciństwie, co potwierdza hipotezę, iż bruksizm dzienny w tym okresie może stanowić zachowanie adaptacyjne – podsumowali autorzy artykułu pt. „Związek między wyrzynaniem się zębów a zgłaszanym przez rodziców bruksizmem w okresie wczesnej młodości” (Association Between Tooth Eruption and Parent-Reported Awake Bruxism in Early Childhood).
Objawy złych nawyków, takich jak przygryzanie wargi czy policzka, pierwsze symptomy bruksizmu, skutki uboczne przyjmowania leków lub różnego rodzaju zaburzeń ogólnoustrojowych – m.in. o tym mogą świadczyć wykrywane podczas badania stomatologicznego zmiany w obrębie błon śluzowych jamy ustnej u dzieci. – Błona śluzowa jest dla ciała tym, czym dla duszy są oczy, czyli zwierciadłem. Na niej widać wszystko – mówi prof. dr hab. n. med. Dorota Olczak-Kowalczyk, kierownik Zakładu Stomatologii Dziecięcej WUM, prezes Polskiego Towarzystwa Stomatologii Dziecięcej, konsultant krajowa z zakresu stomatologii dziecięcej.
Źródła: https://www.drbicuspid.com/
https://doi.org/
