Menopauza może powodować szereg uciążliwych objawów, takich jak uderzenia gorąca, nocne poty i problemy ze snem. Terapia hormonalna wielu kobietom przynosi ulgę i zdecydowanie warto o niej porozmawiać ze swoim lekarzem.
W kontekście menopauzy, hormonalna terapia menopauzalna (MHT), nazywana też hormonalną terapią zastępczą (HTZ) polega na stosowaniu estrogenu lub estrogenu i progestagenu. Leki stosowane w hormonalnej terapii zastępczej w okresie menopauzy są dostępne w wielu różnych formulacjach, przeznaczonych do stosowania różnymi drogami. Wyróżnić można podanie doustne, przezskórne, dopochwowe, wstrzyknięcie domięśniowe lub podskórne, implant podskórny oraz rzadziej stosowane podanie podjęzykowe, dopoliczkowe, donosowe, doodbytnicze, a także wkładki wewnątrzmaciczne. Najczęściej pacjentki stosują tabletki lub plastry [1].
Hormonalna terapia zastępcza jest najskuteczniejszą metodą wyciszania objawów menopauzy. Jest również skuteczna w zapobieganiu utracie tkanki kostnej i złamaniom osteoporotycznym, których ryzyko wzrasta w trakcie menopauzy. Terapia hormonalna może być jednak nieodpowiednia dla niektórych kobiet, szczególnie tych ze zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych, zwiększonym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej lub zwiększonym ryzykiem niektórych rodzajów nowotworów [2].
- Czytaj również: Hormonalna terapia zastępcza a ryzyko chorób sercowo – naczyniowych
Istnieją pewne obawy, iż leczenie to zwiększa ryzyko raka piersi, choć późniejsze badania wykazały, iż korzyści płynące z dzisiejszej terapii hormonalnej przeważają nad ryzykiem dla wielu kobiet. Lekarze zauważają, iż wiele pacjentek waha się przed wypróbowaniem terapii hormonalnej, dlatego starają się ich uspokoić. Według Menopause Society kobiety mogą stosować terapię estrogenową przez siedem lat, a terapię estrogenowo-progestagenową przez trzy do pięciu lat, zanim ryzyko zachorowania na raka piersi jakkolwiek wzrośnie. Natomiast ryzyko zakrzepów krwi wzrasta jeżeli hormony przyjmowane są doustnie, ale spada przy stosowaniu plastrów, żelu lub sprayu [3].
Wiele kobiet potwierdza, iż włączenie hormonalnej terapii zastępczej znacznie polepszyło ich komfort w trakcie przechodzenia menopauzy. jeżeli objawy stają się uciążliwe, warto poruszyć ten temat na kolejnej wizycie lekarskiej.
Alternatywy dla terapii hormonalnej
Alternatywne leki stosowane czasem w okresie menopauzy to selektywne modulatory receptora estrogenowego, takie jak raloksifen i tamoksifen, niektóre leki z grupy SSRI i SNRI, takie jak paroksetyna czy citalopram, a także gabapentyna oraz fezolinetant – selektywny antagonista receptora neurokininy-3 zarejestrowany jako lek w uderzeniach gorąca spowodowanych menopauzą. Poza leczeniem farmakologicznym, eksperci zgodnie twierdzą, iż pomóc w łagodzeniu objawów menopauzy mogą regularne ćwiczenia i zdrowa dieta [4].
Literatura:
- Stuenkel CA, Davis SR, Gompel A, Lumsden MA, Murad MH, Pinkerton JV, Santen RJ (November 2015). „Treatment of Symptoms of the Menopause: An Endocrine Society Clinical Practice Guideline” (PDF). J. Clin. Endocrinol. Metab. 100 (11): 3975–4011. doi:10.1210/jc.2015-2236.
- Chlebowski RT, Anderson GL (April 2015). „Menopausal hormone therapy and breast cancer mortality: clinical implications”. Therapeutic Advances in Drug Safety. 6 (2): 45–56. doi:10.1177/2042098614568300
- https://www.yahoo.com/news/articles/hot-flashes-night-sweats-know-184013902.html
- Krause MS, Nakajima ST (March 2015). „Hormonal and nonhormonal treatment of vasomotor symptoms”. Obstetrics and Gynecology Clinics of North America. 42 (1): 163–179. doi:10.1016/j.ogc.2014.09.008
©MGR.FARM
