Ryzyko poronienia, jak sama nazwa wskazuje, jest ostrzeżeniem, iż w trakcie ciąży może dojść do poronienia. Zjawisko to definiuje się jako przerwanie i przedwczesne zakończenie ciąży.
Zagrożenie poronieniem lub samo poronienie zwykle występuje przed 20 tygodniem ciąży. Chociaż w niektórych przypadkach może pozostać w kategoriach ryzyka, a ciąża przebiega normalnie, w wielu innych sytuacjach kończy się utratą płodu.
Dlatego ważne jest, aby rozpoznać oznaki i objawy tego problemu. W tym artykule znajdziesz wszystko, co musisz wiedzieć o ryzyku poronienia.
Co to jest ryzyko poronienia?
Ryzyko poronienia jest ostrzeżeniem. Jak wyjaśnia artykuł w Assisted Reproduction, to zagrożenie sugeruje, iż może dojść do poronienia.
Następuje ono mimowolnie. To znaczy bez żadnej interwencji, która by je sprowokowała. Niestety jest to dość częsta przypadłość.
Szacuje się, iż występuje w 15% wszystkich ciąż, zgodnie z danymi epidemiologicznymi.Chociaż w wielu przypadkach dokładna przyczyna nie jest ustalona, wiadomo, iż pewne czynniki zwiększają ryzyko poronienia. Na przykład wiek. Im starsza kobieta, tym większe prawdopodobieństwo utraty ciąży.
Jednak ryzyko niekoniecznie musi zakończyć się poronieniem jako takim. Jest to jednak sytuacja, którą należy pilnie się zająć, aby nie dopuścić do takiego wyniku.
Jakie objawy wiążą się z ryzykiem poronienia?
Ból brzucha, miednicy lub dolnej części pleców wraz z krwawieniem z pochwy to główne objawy zagrożenia.
Możesz być zainteresowana: Twoja pierwsza wizyta u ginekologa podczas ciąży
Należy zidentyfikować różne objawy ryzyka, które jednak nie zawsze kończy się poronieniem.
Jak wyjaśniono w artykule Stat Pearls, najczęstszym objawem jest krwawienie z pochwy. Może być mniej lub bardziej obfite, ze skrzepami lub bez. Pojawia się przed 20 tygodniem ciąży.
W wielu przypadkach krwawienie pochodzi z krwiaków wewnątrz macicy. Krwiaki te mogą powodować odklejanie się łożyska od ścian macicy. Według badania z 2014 r. ryzyko stwierdza się w ciążach krótszych niż 20 tygodni, natomiast po tym okresie krwiaki nie wydają się wpływać na wyniki porodu.
Innym bardzo częstym objawem jest ból. Zwykle pojawia się w dolnej części brzucha i przypomina skurcze menstruacyjne. Wiele kobiet odczuwa również ból w dolnej części pleców, któremu towarzyszy mrowienie.
W przypadku ryzyka poronienia szyjka macicy pozostaje zamknięta, a płód przez cały czas żyje. Ponieważ występuje w pierwszym trymestrze ciąży, typowe objawy ciąży mogą ulec złagodzeniu lub zniknąć.
Ryzyko poronienia może prowadzić ponadto do poważnych powikłań ciąży. jeżeli krwawienie było obfite, może wystąpić niedokrwistość. Zwiększa się również ryzyko infekcji u matki.
Przyczyny ryzyka poronienia
Ryzyko poronienia, podobnie jak poronienie samoistne, mogą mieć wiele przyczyn. Jest to problem wieloczynnikowy, na który wpływ mają różne aspekty.
Samo poronienie może być spowodowane przyczynami ze strony matki, jak również zmianami łożyska lub płodu.Zgodnie z Podręcznikiem MSD przyczyny ze strony matki obejmują nieprawidłowości macicy lub szyjki macicy. Na przykład jedną z najbardziej istotnych jest niewydolność szyjki macicy. Dzieje się tak, gdy nie pozostaje zamknięta i rozszerza się we wczesnych stadiach ciąży.
Może być również spowodowane polipami, tkanką bliznowatą lub mięśniakami w jamie macicy. Matki cierpiące na przewlekłe patologie, takie jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze czy choroby tarczycy, są bardziej narażone na poronienie.
Podobnie zespół antyfosfolipidowy jest uważany za kolejną z najczęstszych przyczyn poronień. Szczególnie w przypadku poronień nawracających po 10 tygodniu ciąży.
Inne przyczyny ryzyka to:
- Aberracje chromosomalne płodu. Około 80% poronień podczas pierwszych tygodni ciąży wynika z aneuploidii.
- Zaburzenia łożyska, takie jak nieodpowiednia implantacja.
- Wady anatomiczne płodu.
Grupy i czynniki ryzyka
Specjaliści Winchester Hospital wyjaśniają niektóre czynniki zwiększające ryzyko poronienia. Wcześniej wspomnieliśmy zaawansowany wiek matki, ponieważ prawdopodobieństwo poronienia wzrasta wraz z wiekiem.
Ponadto pewną rolę może odgrywać każdy uraz występujący w macicy lub w jej pobliżu. To samo dotyczy infekcji, stresu, a choćby niektórych zabiegów medycznych przepisanych kobiecie w ciąży.
Jak diagnozuje się ryzyko poronienia?
dzięki ultradźwięków można określić, czy zarodek lub płód żyje po stwierdzeniu ryzyka poronienia.
Podoba Ci się ten artykuł? Możesz także przeczytać: Dlaczego zdarzają się fałszywie negatywne i fałszywie pozytywne testy ciążowe?
Ryzyko poronienia jest zwykle dość oczywiste, ponieważ jednym z głównych objawów jest krwawienie z pochwy. Niezbędne jest jednak wykonanie szeregu badań uzupełniających w celu sprawdzenia stanu płodu oraz ciąży.
Pierwsze badanie to USG. Można je wykonać przez brzuch lub przez pochwę.
USG służy do sprawdzenia, czy stan dziecka jest przez cały czas stabilny, ponieważ można określić jego pozycję i bicie serca. Podobnie zwykle przeprowadza się dokładne badanie matki i badanie pochwy.
Z drugiej strony, w większości przypadków wymagane jest badanie krwi. Mierzy ono poziom ludzkiego hormonu gonadotropiny kosmówkowej. Jest to substancja, która wzrasta we wczesnej ciąży i jeżeli jej poziom we krwi pozostaje podwyższony, pośrednio sygnalizuje, iż ciąża trwa.
Badanie krwi może również wykryć anemię lub aktywną infekcję. W bardziej zaawansowanych ciążach może być uzupełnione badaniem stanu płodu.
Czy istnieje jakieś leczenie?
Ryzyko poronienia to złożona sytuacja. Nie ma specjalnego leczenia jako takiego.
W przypadkach, gdy do poronienia nie dochodzi, zwykle zaleca się szereg działań, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu ryzyka. Główną ideą jest utrzymanie zdrowego stylu życia, z urozmaiconą i pełnowartościową dietą. Zaleca się, aby nie spożywać kiełbasy ani nieprzetworzonych produktów mięsnych, ponieważ zwiększają one prawdopodobieństwo wystąpienia niektórych infekcji (takich jak listerioza).
Podobnie matka powinna starać się odpoczywać i nie mieć stosunków seksualnych. Ponadto należy całkowicie odstawić substancje takie jak alkohol i tytoń, jeżeli nie zostały one wcześniej wyeliminowane. To samo dotyczy leków; nie należy przyjmować niczego, co nie zostało przepisane przez lekarza.
Jak wyjaśnia przegląd Cochrane, w niektórych przypadkach podaje się matce progesteron. Wzbudza to jednak kontrowersje, ponieważ nie wykazano w pełni jego skuteczności.
Jednak może być przydatny u kobiet, które w swojej historii medycznej miały nawracające poronienia.
Wskazówki dotyczące zdrowej ciąży
Aby zapobiegać ryzyku poronienia lub poronieniu samoistnemu, należy promować optymalne warunki ciąży. Jednak większości przypadków poronień nie można zapobiec.
To, co możesz zrobić, to wpływać na modyfikowalne czynniki ryzyka. Na przykład możesz unikać spożywania alkoholu, napojów zawierających kofeinę i tytoniu.
Ponadto, najlepiej kontrolować wszelkie wcześniejsze schorzenia jeszcze przed zajściem w ciążę. W przypadku kobiet z cukrzycą, wysokim ciśnieniem krwi lub otyłością ważne jest, aby zająć się tymi schorzeniami przed ciążą.
Bardzo ważna jest konsultacja prenatalna, która obejmuje szereg badań i porad dotyczących radzenia sobie z ciążą.
Chociaż wiele przypadków ryzyka poronienia kończy się utratą płodu, nie zawsze tak jest. To jednak poważny znak ostrzegawczy. Dlatego należy jak najszybciej udać się do lekarza i zastosować do wszystkich jego zaleceń.
