Co to jest ortoptyka?
Ortoptyka stanowi część okulistyki i obejmuje badania zaburzeń widzenia obuocznego i ich leczenie dzięki odpowiednich ćwiczeń.
Do najpoważniejszych zaburzeń widzenia obuocznego należy zez i niedowidzenie. Ćwiczenia ortoptyczne nie zastępują korekcji okularowej ani leczenia operacyjnego, ale są uzupełnieniem leczenia zeza.
Obniżenie parametrów widzenia obuocznego znacznie pogarsza funkcjonowanie aparatu wzrokowego. Oznaki nieefektywnej pracy wzrokowej często są mylone z objawami dysleksji u dzieci albo ją potęgują. Ćwiczenia ortoptyczne skutecznie poprawiają komfort pracy wzrokowej i jej sprawność.
Co to jest widzenie obuoczne?
Widzenie obuoczne to równoczesne postrzeganie wrażeń wzrokowych z obu oczu i złożenie ich w jeden, wysokiej jakości obraz. Dzięki temu procesowi pojawia się widzenie głębi czyli widzenie stereoskopowe. Aby ten proces przebiegał sprawnie wszystkie elementy składowe muszą działać bez zarzutu: układ mięśniowy oka, układ nerwowy, pełna ostrość wzroku. Oczy muszą widzieć jednocześnie i jednakowo ostro obraz umiejscowiony w przestrzeni.
Przeszkodą dla prawidłowego widzenia obuocznego stanowią zezy jawne i ukryte oraz zaburzenia układu konwergencyjno-akomodacyjnego.
Zaburzenia widzenia obuocznego często nie są rozpoznawane, bo w badaniach okulistycznych pacjenci mogą wykazywać się prawidłową ostrością wzroku.
Jakie objawy świadczą o tym, iż dziecko wymaga konsultacji ortoptycznej?
- obniżona uwaga wzrokowa, szybkie męczenie się pracą wzrokową,
- szybkie męczenie się przy przepisywaniu z tablicy, nie nadążanie z przepisywaniem z tablicy na lekcji,
- tarcie oczu,
- mrużenie oczu,
- łzawienie lub nadmierne mruganie,
- pochylanie głowy do przodu lub na boki, przekrzywianie głowy,
- nienaturalna pozycja ciała przy pracy wzrokowej,
- bóle głowy,
- rozmazywanie obrazu z daleka lub z bliska lub po dłuższej pracy z bliska,
- uciekanie jednego oka w nienaturalnym kierunku,
- trudności w nauce czytania i pisania, które objawiają się m.in. jako:
- wolne czytanie,
- senność podczas czytania,
- pomijanie linijek,
- gubienie się, zwłaszcza przy czytaniu od nowej linijki,
- pomijanie lub powtarzanie wyrazów,
- mylenie liter i cyfr,
- używanie palca jako wskaźnika, żeby się nie zgubić,
- popełnianie błędów podczas przepisywania,
- nadmierne zmęczenie w wyniku pracy wzrokowej.
