Berberyna doskonała na cukrzycę i odchudzanie

Człowiek od początku istnienia na Ziemi żyje w otoczeniu przyrody, która dostarcza mu nie tylko pożywienia, ale pomaga w problemach ze zdrowiem. Świat roślin to potężna apteka natury, którą nasi pradziadowie poznawali, przekazując wiedzę innym. Wraz z upływem lat wiedza rosła w siłę i zaczęto tworzyć leki na bazie ziół na różnego rodzaju dolegliwości, a dziś cieszą się dużą popularnością. Jednym z działów medycyny, który zajmuje się wykorzystywaniem w farmakologii ziół, jest fitoterapia. Fitoterapia, nazywana ziołolecznictwem i fitofarmakologią, jest działem medycyny zajmującym się terapią chorób dzięki leków ziołowych. Leki pozyskiwane z roślin mają tę przewagę nad lekami syntetycznymi, iż nie mają działań ubocznych. W ostatnich latach w fitoterapii ogromną popularnością cieszy się berberyna, ale berberyna to nie roślina – to substancja zawarta w roślinach.

Berberyna jest alkaloidem pochodzenia roślinnego. Jej największym źródłem jest berberys zwyczajny (Berberis vulgaris). Jest to gęsty, silnie rozgałęziający się krzew, który osiąga od 1,5 do 3 metrów wysokości, a jego liście w okresie wegetacji są zielone, które roślina zrzuca na zimę. Zdrowotne adekwatności kryją się zarówno w liściach, jak i w owocach, korzeniach czy korze. Na berberysie zwyczajnym w maju i czerwcu pojawiają się żółte kwiaty zebrane w zwisające grona. We wrześniu roślina wytwarza czerwone, podłużne owoce o dość kwaśnym smaku, stąd wzięła się jej potoczna nazwa „kwaśnica”.
– Liście berberysu zbiera się w maju i czerwcu. Następnie suszy się je w miejscach zaciemnionych i przewiewnych.
– Owoce berberysu są najlepsze w sierpniu lub we wrześniu. Mają wówczas jaskrawo-czerwony kolor. Suszy się je w ciemnym miejscu.
– Korę berberysu pozyskuje się z młodych, maksymalnie 3-letnich gałązek na wiosnę. Niestety zmniejsza się populacja krzewu, więc korzenie i kora nie są już zbierane, a podkreślić należy, iż ma wspaniałe adekwatności lecznicze.

Owoce berberysu, niezależnie od formy przygotowania, posiadają bardzo niewielką ilość kalorii. Poddawane procesowi suszenia pozwalają zachować bogactwo cennych składników dla organizmu. adekwatności berberysu, a dokładniej jego poszczególnych części, doceniali nasi przodkowie już od setek lat. Za zdrowy wpływ na organizm człowieka odpowiada bardzo wysoka zawartość witamin, soli mineralnych oraz związków chemicznych.

Berberys nazywany jest „polską cytryną” z uwagi na wysoką zawartość witaminy C, która wspomaga odporność. Sięgali po niego już medycy w starożytnej Mezopotamii. W Polsce rośnie dziko, ale pojawia się często w naszych ogrodach i parkach jako roślina ozdobna. Nie wszyscy wiedzą o jego korzystnym wpływie na ludzki organizm. Suszone owoce berberysu były stosowane jako środek zapobiegający szkorbutowi. Dawniej statki wypływające w morze w swoim prowiancie zawierały właśnie owoce berberysu. Zdrowotne adekwatności berberyny doceniane i wykorzystywane były w tradycyjnej medycynie azjatyckiej od wieków i coraz chętniej we współczesnej medycynie naturalnej. Berberyna jest naturalnym alkaloidem, a alkaloidy zdefiniowane są jako grupa naturalnych związków chemicznych zawierających atomy azotu. Związki te mają korzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy i metabolizm.

Berberyna znajduje się nie tylko w berberysie zwyczajnym, gdzie w owocach tej rośliny oraz liściach i korzeniu jest jej najwięcej, ale również w berberysie indyjskim (Berberis aristata), mahoni pospolitej (Mahonia aquifolium), gorzkniku kanadyjskim (Hydrastis canadensis) i cynowodzie chińskim (Coptis chinensis), winogronach, oregano, rukwi wodnej kanadyjskiej.
Berberyna udowodniła, iż jest zdolna do naturalnego leczenia wielu chorób, a przede wszystkim pomaga obniżyć poziom cukru we krwi, dodatkowo wspomaga utrzymanie prawidłowej wagi oraz zmniejsza poziom cholesterolu. Badania naukowe potwierdzają jej pozytywny wpływ na metabolizm glukozy u osób mających problemy z insulinoopornością, która prowadzi do cukrzycy typu 2. Jednym z kluczowych mechanizmów działania berberyny jest zwiększanie wrażliwości tkanek na insulinę, co zmniejsza oporność insulinową często stwierdzaną u osób z cukrzycą tego typu.

Obniżając poziom cukru we krwi, pomaga utrzymać prawidłową masę ciała, przez co jest szczególnie użyteczna zarówno w terapii cukrzycy, jak i insulinooporności prowadzącej do chorób cukrzycy. Pomaga w terapii odchudzania, w leczeniu otyłości, pomaga obniżać poziom lipidów, wspomaga pracę wątroby i poprawia stan jelit. Ze względu na działanie żółciopędne berberys był zalecany chorym na schorzenia wątroby, przy kolce wątrobowej oraz kamicy żółciowej od zamierzchłych czasów. Reguluje również hormony odpowiedzialne za magazynowanie tkanki tłuszczowej. Wpływa na leczenie nadciśnienia, łagodnie je obniżając. Wspomaga odporność i florę bakteryjną przewodu pokarmowego. Do tej pory w krajach tropikalnych krzew ten jest wykorzystywany w chorobach malarii i cholery.

Berberyna zadziwia naukowców w ostatnich latach swoimi ogromnymi możliwościami leczniczymi, czego potwierdzeniem jest ogromna ilość przeprowadzonych badań. W samej bibliotece internetowej można znaleźć ponad 500 opisów tych badań, dzięki czemu zyskała popularność i zastosowanie w lecznictwie.
Przede wszystkim sławę berberynie przyniosło potwierdzenie naukowe, iż ma działanie hipoglikemizujące, czyli obniżające poziom cukru we krwi, przez co nazywana jest naturalnym lekiem na cukrzycę i otyłość. Jest bardzo skuteczna i zasługuje na uwagę osób zarówno z podwyższonym poziomem glukozy we krwi, jak i osób z cukrzycą typu 2 oraz osób zmagających się z insulinoopornością. Wszystko dlatego, iż berberys działa lekko przeczyszczająco i moczopędnie. Pobudza przemianę materii i pomaga zmniejszyć oporność na insulinę. Jego stosowanie jest zatem polecane zarówno cukrzykom, jak i osobom, które pragną schudnąć. Napar z liści berberysu pobudza wydzielanie soków trawiennych, a więc pomaga także przyspieszyć metabolizm.

Badania naukowe szczególnie w ostatnich latach dowiodły, iż berberyna może obniżyć stężenie glukozy we krwi mierzonej na czczo choćby o 15 miligramów na decylitr, co potwierdza jej skuteczność w przypadku problemów z podwyższonym poziomem cukru. Pomaga także skutecznie obniżyć hemoglobinę glikowaną, a to oznacza, iż ma długofalowy wpływ, a przy adekwatnym stosowaniu zmniejsza ryzyko pojawienia się hipoglikemii, czyli niedocukrzenia. Jednak w przypadku już cukrzycy typu 2 we wstępnej fazie terapii kontrolowanie poziomu glukozy jest bardzo wskazane. Podkreślić należy, iż berberyna jest naturalnym produktem i ma przewagę nad lekami syntetycznymi, nie powodując działań ubocznych.

Berberyna, obniżając poziom cukru we krwi, korzystnie wpływa na insulinooporność. Ma także działanie przeciwzapalne i przeciwutleniające, zmniejsza wchłanianie glukozy z jelit do krwi (podobnie jak pokrzywa) oraz chroni komórki beta trzustki odpowiedzialne za produkcję i uwalnianie insuliny (hormonu regulującego prawidłowy poziom cukru we krwi). Badania potwierdziły, iż berberyna wspiera regenerację tych komórek, przywracając ich prawidłowe funkcje. Dodatkowo łagodzi skutki długotrwale podwyższonego poziomu cukru, a choćby zapobiega uszkodzeniu nerek spowodowanemu wysokim poziomem glukozy, co prowadzi do nefropatii cukrzycowej, kardiomiopatii cukrzycowej (upośledzenie pracy serca) i neuropatii cukrzycowej (uszkodzenie nerwów obwodowych).

Berberyna obniża ciśnienie krwi – średnio o 5,5 mmHg, co jest istotną informacją dla osób cierpiących na nadciśnienie. Ważne jest również, iż regularne stosowanie berberyny zmniejsza poziom trójglicerydów choćby o 30 mg/dl. Pomaga ona także regulować gospodarkę lipidową, co wpływa na obniżenie poziomu cholesterolu. Dzięki temu poprawia krążenie krwi i zapobiega problemom układu sercowo-naczyniowego, takim jak miażdżyca.

Szczególnie poleca się berberynę osobom po operacjach kardiochirurgicznych, takich jak wszczepienie pomostów naczyniowych (bajpasów), które omijają zwężenia w tętnicach wieńcowych, często po zawale serca lub w chorobie wieńcowej. Operacje te wiążą się z ryzykiem powikłań, np. migotania przedsionków. Badania wykazały, iż berberyna może zmniejszyć to ryzyko choćby o 50%.

Oprócz obniżania poziomu glukozy, berberyna wykazuje silne adekwatności przeciwbakteryjne, przeciwnowotworowe i przeciwzapalne. Dzięki temu jest skuteczna w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita – łagodzi stan zapalny i wzmacnia błonę śluzową jelita. Udowodniono, iż berberyna wspomaga leczenie stłuszczenia wątroby, obniża stężenie enzymów wątrobowych, takich jak aminotransferaza alaninowa (ALAT) i aminotransferaza asparaginianowa (AspAT), co poprawia funkcjonowanie wątroby. Pomaga w regeneracji jej płatów, oczyszcza narząd i przywraca jego prawidłowe funkcje fizjologiczne.

Berberyna wspiera również proces wydzielania żółci, co pozytywnie wpływa na metabolizm i przemianę materii. Jest pomocna w przypadku przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby, problemów z pęcherzykiem żółciowym czy kamicy żółciowej. Wyciąg z owoców berberysu często stosuje się w leczeniu przeziębień i chorób przebiegających z gorączką. Wyciąg z kory lub korzenia działa podobnie jak antybiotyk, dlatego może być wykorzystywany w chorobach bakteryjnych. Związki chemiczne zawarte w berberysie skutecznie obniżają temperaturę ciała i wspierają odporność organizmu.

Berberyna okazuje się skuteczna w leczeniu wrzodów żołądka wywołanych przez bakterię Helicobacter pylori. Jej działanie porównywane jest do preparatu bizmutowego, który osłania uszkodzoną błonę śluzową żołądka i dwunastnicy, tworząc ochronny osad i powstrzymując aktywność pepsyny. Napar z liści berberysu łagodzi bóle żołądka, nudności oraz uczucie przepełnienia, wspierając prawidłowe funkcjonowanie układu trawiennego.

Lista korzyści wynikających ze stosowania berberyny jest długa. Wykazuje ona również działanie neuroprotekcyjne – wspiera układ nerwowy, poprawia przepływ krwi do mózgu i może chronić przed demencją oraz chorobą Alzheimera.

Stres, jako czynnik zaburzający funkcjonowanie organizmu, prowadzi do nadmiernej nerwowości, zmęczenia i osłabienia. Wyciąg z berberysu działa wyciszająco, wspomagając dobre samopoczucie i koncentrację.

Substancje witaminowe zawarte w berberysie wzmacniają naczynia krwionośne, co zapobiega krwawieniu z dziąseł i powstawaniu pajączków na nogach. Roślina ta doskonale wspiera proces redukcji tkanki tłuszczowej, czyli odchudzania. Wywar z jej części znacznie poprawia przemianę materii oraz stymuluje produkcję soków trawiennych. Działając moczopędnie, pomaga zmniejszyć opuchliznę ciała, usuwając nadmiar wody oraz toksyny z organizmu.

Berberyna, jak wcześniej wspomniano, ma silne adekwatności przeciwzapalne i znaczący wpływ na rozwój chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, schorzenia sercowo-naczyniowe, choroby wątroby, a przede wszystkim nowotwory. Badania naukowe i testy laboratoryjne potwierdzają, iż berberyna hamuje rozwój takich nowotworów jak rak piersi, prostaty, jelita, krwi, trzustki i płuc. Zawarta w niej witamina C oraz inne antyoksydanty usprawniają funkcjonowanie układu odpornościowego. Picie naparów z berberysu może realnie poprawić odporność, a tym samym ogólny stan zdrowia.

W liściach, owocach, korze i korzeniu berberysu znajdują się:

• Witamina C – wspomaga funkcjonowanie układu odpornościowego,
• Witamina E – silny przeciwutleniacz chroniący komórki przed przedwczesnym starzeniem,
• Witamina P (rutyna) – wzmacnia i uszczelnia naczynia krwionośne,
• Karotenoidy – żółte i pomarańczowe barwniki o działaniu antyoksydacyjnym,
• Alkaloidy – substancje czynne o szerokim działaniu leczniczym.

Zagrożenia:

Berberys pospolity, zawierający największe ilości berberyny, jest uznawany za roślinę bezpieczną, pod warunkiem stosowania z zachowaniem ostrożności, szczególnie w przypadku suplementacji. Kobiety w ciąży, matki karmiące piersią oraz dzieci nie powinny jej przyjmować z uwagi na brak badań dotyczących wpływu berberyny na ich organizmy.

Podczas stosowania berberysu mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak:

• Zaburzenia układu pokarmowego (biegunki, zaparcia, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, nudności).

Zbyt wysokie dawki lub długotrwałe stosowanie berberysu mogą prowadzić do:

• Krwawienia z przewodu pokarmowego,
• Uszkodzenia wątroby,
• Znacznego obniżenia ciśnienia krwi,
• Nadmiernego obniżenia poziomu glukozy we krwi,
• Zatrucia organizmu wskutek odkładania się berberyny w trzustce, wątrobie lub sercu.

Stosowanie berberyny zgodnie z zaleceniami jest bezpieczne i nie powoduje problemów. Należy jednak pamiętać o słowach Paracelsusa: „Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Dawka czyni truciznę.”