Dzieci, które przychodzą na świat z bardzo niską masą ciała (VLBW) – poniżej 1500 g – mogą być bardziej narażone na rozwój problemów stomatologicznych w wieku dojrzewania, w tym częste występowanie próchnicy oraz stanów zapalnych dziąseł. Tak wynika z artykułu opublikowanego pod koniec października w „Scientific Reports”.
Autorzy badania sugerują, iż u pacjentów urodzonych z VLBW konieczne może być dokładniejsze monitorowanie stanu zdrowia jamy ustnej oraz prowadzenie odpowiednich działań profilaktycznych.
– Nasze wyniki dostarczają wstępnych dowodów, iż dzieci urodzone z bardzo niską masą urodzeniową mogą być bardziej narażone na problemy ze zdrowiem jamy ustnej w wieku nastoletnim – napisali naukowcy z zespołu dr. E. Davidovicha z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie.
Badanie z udziałem setki nastolatków urodzonych z VLBW
W badaniu porównano stan zdrowia jamy ustnej 102 dzieci w wieku 10-13 lat, urodzonych z bardzo niską masą urodzeniową (ang. very low birth weight; VLBW), z odpowiednią pod względem wieku i płci grupą kontrolną. Naukowcy oceniali higienę jamy ustnej i stan zapalny dziąseł przy użyciu wskaźnika płytki nazębnej (PI) oraz wskaźnika dziąsłowego (GI). Stopień próchnicy określono na podstawie średniego wskaźnika DMFT (liczba zębów z próchnicą, usuniętych lub wypełnionych z powodu próchnicy).
Wady szkliwa oceniano przy użyciu wskaźnika wad rozwojowych szkliwa, a także rejestrowano obecność złogów nazębnych. Dodatkowo z próbek śliny analizowano – z użyciem ilościowej reakcji PCR w czasie rzeczywistym (RT-PCR) – poziomy cytokin: interleukin IL-6, IL-8, IL-10, czynnika martwicy nowotworów alfa (TNFα) oraz DNA patogenów związanych z próchnicą i zapaleniem dziąseł: Streptococcus mutans, Fusobacterium nucleatum oraz Lactobacillus.
Badanie wykazało wyższe wartości dotyczące obecności próchnicy i wypełnień w grupie VLBW w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,05 dla zębów utraconych). Średni wskaźnik DMFT był również wyższy w grupie nastolatków urodzonych z bardzo niską masą, choć różnica nie osiągnęła istotności statystycznej.
Zarówno PI, jak i GI były istotnie wyższe u dzieci z bardzo niską masą urodzeniową (p < 0,05). Stężenia IL-10 oraz IL-8 w ślinie były podobne w obu grupach, natomiast TNFα było niższe, a IL-6 wyższe w grupie VLBW (p < 0,05). Bakterie F. nucleatum oraz Lactobacillus występowały rzadziej u dzieci z VLBW (p < 0,05), natomiast S. mutans nie wykryto w żadnej z grup.
Perspektywy i dalsze badania
Autorzy podkreślają, iż długi okres między urodzeniem a wiekiem nastoletnim może wpływać na wyniki, ponieważ czynniki takie jak status socjoekonomiczny czy warunki środowiskowe mogły mieć znaczenie dla różnic obserwowanych między grupami.
– Aby sformułować jednoznaczne wnioski oraz lepiej zrozumieć długoterminowe konsekwencje zdrowotne u dzieci z bardzo niską masą urodzeniową, konieczne są dalsze, szeroko zakrojone badania podłużne – podsumowali autorzy pracy „The impact of very low birth weight on children’s oral health in adolescence”.
Objawy złych nawyków, takich jak przygryzanie wargi czy policzka, pierwsze symptomy bruksizmu, skutki uboczne przyjmowania leków lub różnego rodzaju zaburzeń ogólnoustrojowych – m.in. o tym mogą świadczyć wykrywane podczas badania stomatologicznego zmiany w obrębie błon śluzowych jamy ustnej u dzieci. – Błona śluzowa jest dla ciała tym, czym dla duszy są oczy, czyli zwierciadłem. Na niej widać wszystko – mówi prof. dr hab. n. med. Dorota Olczak-Kowalczyk, kierownik Zakładu Stomatologii Dziecięcej WUM, prezes Polskiego Towarzystwa Stomatologii Dziecięcej, konsultant krajowa z zakresu stomatologii dziecięcej.
Źródła: https://www.drbicuspid.com/
https://www.nature.com/
