Aktywność fizyczna po leczeniu onkologicznym wydłuża przeżycie

Wyniki 15-letniego badania CHALLENGE, opublikowanego na łamach „The New England Journal of Medicine” nie pozostawia wątpliwości: aktywność fizyczna znacząco poprawia rokowanie pacjentów onkologicznych. Wyzwaniem nie jest już udowodnienie, że ćwiczenia działają – ale stworzenie systemowych rozwiązań, które umożliwią tym osobom bezpieczne i skuteczne włączenie ruchu do codziennego życia.

Medycyna stylu życia to dynamicznie rozwijająca się dziedzina, która koncentruje się na profilaktyce i modyfikacji czynników ryzyka poprzez zdrowe odżywianie, aktywność fizyczną i redukcję stresu. Choć jej głównym celem jest zapobieganie chorobom, coraz częściej pojawiają się pytania o jej rolę u pacjentów już zmagających się z chorobami przewlekłymi, w tym nowotworami.

Badania przedkliniczne i obserwacyjne sugerowały, że regularna aktywność fizyczna może wpływać korzystnie na wyniki leczenia raka, ale dotychczas brakowało mocnych dowodów z badań randomizowanych. Przełom przyniosło 15-letnie badanie CHALLENGE, opublikowane na łamach „The New England Journal of Medicine”.

W badaniu uczestniczyło 889 pacjentów po zakończeniu chemioterapii adjuwantowej z powodu raka jelita grubego w stadium II lub III. Zostali oni losowo przydzieleni do trzyletniego programu ćwiczeń fizycznych lub do grupy kontrolnej (ogólna edukacja zdrowotna). Program obejmował indywidualnie dopasowany plan aktywności, realizowany z wykorzystaniem sesji wsparcia behawioralnego oraz ćwiczeń – zarówno stacjonarnych, jak i zdalnych.

Wyniki są jednoznaczne: po medianie obserwacji 7,9 lat, 5-letnie przeżycie wolne od choroby wynosiło 80,3% w grupie aktywnej wobec 73,9% w grupie kontrolnej. Różnice w całkowitym przeżyciu po 8 latach były jeszcze bardziej wyraźne – odpowiednio 90,3% vs. 83,2%.

Dane te mogą stanowić silną motywację zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy. W świetle wyników CHALLENGE nie ma już wątpliwości, iż aktywność fizyczna może realnie poprawiać rokowanie. Wyzwaniem nie jest już udowodnienie, że ćwiczenia działają – ale stworzenie systemowych rozwiązań, które umożliwią pacjentom onkologicznym bezpieczne i skuteczne włączenie ruchu do codziennego życia.