Postanowiono sprawdzić, czy regularne ćwiczenia u pacjentów z wczesnym stadium choroby Parkinsona mogą spowolnić zanik komórek nerwowych i pogarszanie się funkcji poznawczych. Wyniki kilkuletniej obserwacji rzucają nowe światło na rolę aktywności fizycznej jako potencjalnej formy terapii wspomagającej w chorobie Parkinsona.
Aktywność fizyczna w chorobie Parkinsona
Aktywność fizyczna od dawna uznawana jest za istotny element zdrowego stylu życia. Coraz więcej badań wskazuje jednak, iż może mieć także istotne znaczenie w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona.
Coraz więcej dowodów wskazuje na związek aktywności fizycznej z lepszym przebiegiem klinicznym i poznawczym choroby Parkinsona. Jednak nie zbadano jeszcze, czy wpływ ten jest równoważony przez zmiany strukturalne mózgu.
Czy aktywność fizyczna spowalnia spadek funkcji poznawczych w chorobie Parkinsona?
Celem badania było sprawdzenie, czy regularna aktywność fizyczna wiąże się ze zmniejszonym długoterminowym tempem neurodegeneracji i wolniejszym spadkiem funkcji poznawczych w chorobie Parkinsona.
W badaniu wzięło udział 120 osób z wczesnym stadium choroby Parkinsona. Uczestnicy byli obserwowani przez okres 4 lat. W tym czasie regularnie oceniano ich poziom aktywności fizycznej oraz przeprowadzano badania neuroobrazowe z wykorzystaniem rezonansu magnetycznego (MRI). Pozwoliło to na monitorowanie zmian w strukturze mózgu, takich jak grubość kory mózgowej oraz objętość wybranych, kluczowych obszarów mózgu.
CZYTAJ TAKŻE: Choroba Parkinsona a mikrobiota jelitowa, czyli jak to się zaczęło
Naukowcy przeanalizowali zależności między poziomem aktywności fizycznej a tempem zmian neurodegeneracyjnych oraz pogorszeniem funkcji poznawczych, takich jak pamięć i uwaga.
Aktywność fizyczna wspiera mózg w chorobie Parkinsona
Na podstawie analizy danych naukowcy sformułowali kilka istotnych wniosków.
Regularna aktywność fizyczna była związana z wolniejszym zanikiem kory mózgowej w kluczowych obszarach, takich jak płaty skroniowe i ciemieniowe. Wskazuje to, iż ćwiczenia fizyczne mogą spowalniać procesy neurodegeneracyjne u pacjentów z chorobą Parkinsona.
Co więcej, wyższy poziom aktywności korelował również z mniejszym ubytkiem objętości hipokampa i ciała migdałowatego. Są to struktury odpowiadające za funkcje pamięciowe i regulację emocji.
Najważniejszym odkryciem było jednak to, iż spowolnienie zaniku kory mózgowej pośredniczyło w związku między aktywnością fizyczną a lepszymi wynikami w testach poznawczych. Innymi słowy, ćwiczenia fizyczne mogą przyczyniać się do zachowania sprawności umysłowej poprzez ochronę strukturalnej integralności mózgu.
Co to oznacza dla pacjentów?
Regularna aktywność fizyczna może stanowić istotny element terapii wspomagającej w chorobie Parkinsona. Jej ochronny wpływ na struktury mózgu przekłada się na wolniejsze tempo neurodegeneracji, lepsze funkcjonowanie poznawcze i wyższą jakość życia pacjentów. Wyniki badania podkreślają, iż ruch to nie tylko forma profilaktyki, ale realne narzędzie wspierające mózg w przebiegu choroby.
Wyniki badania opublikowano w czasopiśmie Neurology.
Szacuje się, iż w Polsce dotyka ona około 70–80 tysięcy osób.
