Cukrzyca to podstępna choroba - rozwija się latami
Cukrzyca typu 2. jest trudna do zdiagnozowania w początkowym etapie choroby, bowiem jej objawy są bardzo łagodne i najczęściej są przypisane zmęczeniu. Cukrzyca miesiącami, a choćby latami, prowadzi do szeregu zmian w organizmie, obciążając kolejne narządy wewnętrzne.
Największymi czynnikami ryzyka w cukrzycy typu 2. jest styl życia - nieprawidłowa dieta, brak aktywności fizycznej i nadmierny stres, prowadzą do rozwoju choroby. Jej pierwsze objawy najczęściej przypisuje się nadmiernemu zmęczeniu - natłokiem obowiązków zawodowych, rodzinnych, niedoborem snu. W czasie, kiedy symptomy przypisywane są innym przyczynom - choroba postępuje. Reklama
Pierwsze objawy, jakie mogą się pojawić, to częstsze oddawanie moczu i wzmożone pragnienie. Chorzy często mają też poczucie ogólnego zmęczenia bez żadnej uchwytnej przyczyny. Mogą pojawiać się wahania masy ciała, nadmierny apetyt lub jego brak a także dłuższe gojenie się ran czy problemy z widzeniem. Zanim jednak chory trafi z tymi objawami do lekarza rodzinnego i wykona podstawowe badania - dochodzi do wielu zmian w organizmie.
Trzy objawy cukrzycy, które występują w nocy
Chociaż wyżej wymienione objawy pojawiają się u chorych w ciągu dnia, to trzy z nich najczęściej w przypadku cukrzycy występują w nocy.
Budzenie się z bólem głowy
Rozpoczęcie dnia wraz z bólem głowy może wynikać z wahań cukru, do jakich dochodzi w trakcie snu. Za bóle odpowiada zarówno zbyt wysoki poziom cukru (hiperglikemia) jak i zbyt niski poziom cukru (hipoglikemia). Skąd poranne bóle głowy? Poziom glikemii we krwi ma wpływ na układ krążenia, w tym na zaopatrywanie mózg w krew. Oprócz tego poziom cukru wpływa na przewodnictwo nerwowe, dlatego o poranku mogą pojawiać się napięciowe bóle głowy, które wynikają z zaburzeń pracy układu nerwowego i krążeniowego.
Wybudzanie się, by skorzystać z toalety
Pomimo wieczornego oddania moczu, chorzy z rozwijającą się cukrzycą zauważają, iż coraz częściej budzi ich w nocy parcie na mocz.
Nadmierna ilość glukozy nie może zostać wchłonięta przez nerki z powrotem do krwi, dlatego próbują się "jej pozbyć" wraz z moczem. Wysoki poziom glukozy w moczu zwiększa jego osmotyczność, co sprawia, iż pojawia się w nim więcej wody pochodzącej z organizmu, a tym samym zwiększa się diureza.
Nadmierne pragnienie w nocy i tuż po przebudzeniu
Większa osmotyczność moczu powoduje, iż duża ilość wody jest wydalana z organizmu - to stąd wzrost pragnienia, bowiem organizm musi zrekompensować sobie straty płynów. jeżeli w porze nocnej następuje często wybudzenie do toalety, równie większe będzie odczuwane przez chorego pragnienie tuż po przebudzeniu.
Niski poziom cukru objawia się nocą
Chociaż hipoglikemia, czyli stan, gdy cukru jest za mało w organizmie, kojarzy się głównie z cukrzycą typu 1. i pacjentami, którzy leczeni są insuliną, to może zdarzyć się także w przebiegu niezdiagnozowanej cukrzycy, a jej objawy najczęściej zauważalne są po nocy.
Za hipoglikemię uznaje się stan, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej 3,9 mmol/l, czyli wynosi mniej, niż 70 mg/dl.
Hipoglikemia może pojawić się po przyjęciu zbyt wysokiej dawki insuliny, ale też po intensywnej aktywności fizycznej, z powodu pominięcia posiłku przed snem albo u osób, które nadużyły alkoholu.
Za typowe objawy nocne w przypadku hipoglikemii uznaje się:
koszmary senne, nagłe wybudzenie,drżenia mięśni, nadmierna potliwość w nocy, uczucie zmęczenia po przebudzeniu, mimo przespania całej nocy.
Powyższe objawy wskazują, iż w organizmie dochodzi do znacznych wahań poziomu glikemii i wymaga to jak najszybszej konsultacji z lekarzem i dalszej diagnostyki.
Do jakiego lekarza z podejrzeniem cukrzycy?
Jeśli zauważamy u siebie powyższe objawy, nie warto zwlekać z wizytą u lekarza. W pierwszej kolejności należy udać się do lekarza rodzinnego, który przeprowadzi wywiad, a następnie skieruje na podstawowe badania w kierunku cukrzycy, tj. oznaczenie stężenia glukozy w osoczu i w moczu, doustny test tolerancji glukozy (OGTT) oraz oznaczenie hemoglobiny glikowanej HbA1c. Wyniki tych badań zawsze należy skonsultować, a następnie lekarz może zdecydować o skierowaniu do specjalisty.
CZYTAJ TAKŻE:
