Aktualne dane literaturowe nie obfitują w solidne publikacje opisujące częstość występowania i rodzaj zmian skórnych związanych z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego u dzieci i młodzieży, co więcej - nieznana jest rzeczywista częstość tej grupy chorób w populacji pediatrycznej. Szacuje się, iż każdego roku choruje odpowiednio 0,2 do 8,5 oraz 0,5 do 4,3 na 100 000 dzieci. W przypadku udokumentowania charakterystycznych zmian skórnych dla chorób zapalnych jelit z pewnością pacjent miałby większą szansę na szybsze rozpoznanie.
Z powyższych względów zespół naukowców z Mayo Clinic dokonał retrospektywnego przeglądu danych medycznych 425 dzieci i młodzieży hospitalizowanych w klinice w latach 1999 - 2017. Spośród badanych dzieci 53 proc. stanowili chłopcy, 64,9 proc. cierpiało z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna. Wykazano, iż najczęstszą niezakaźną chorobą dermatologiczną wśród badanych był trądzik (30,8 proc.), następnie wyprysk (15,8 proc.) i zmiany skórne w okolicy odbytu (14,6 proc.). Rzadkimi, ale istotnie częstymi zmianami okazały się także zapalenie kącików ust (istotnie częściej u chorych na LCD niż WZJG, odpowiednio 7,2 w porównaniu z 2 proc.), podobnie jak rogowacenie mieszkowe (6,9 w porównaniu z 0,7 proc.). Dodatkowo obecność LCD manifestowała się poprzez zmiany skórne w okolicy odbytu (20,3 proc.), przetoki (13,4 proc.) i ropnie w tej okolicy (13,4 proc.).
Co do zmian infekcyjnych, dotykały one aż 42,8 proc. dzieci; spośród nich 19,3 proc. stanowiły zakażenia bakteryjne, 17,2 proc. brodawki, a zakażenia grzybicze rozpoznawano istotnie częściej u dzieci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego niż z LCD (15,4 vs 8 proc.). Widać zatem wyraźnie, iż choroby zapalne jelit predysponują do występowania określonych zmian skórnych. Taka wiedza jest bardzo ważna szczególnie z klinicznego punktu widzenia, ułatwiając podejmowanie decyzji - im więcej dowodów przemawiających za możliwością wystąpienia danej choroby, tym diagnostyka zostanie uruchomiona wcześniej.
