Skolina to lek używany najczęściej podczas intubacji dotchawiczej. Ma działanie zwiotczające mięśnie szkieletowe i używa się go także w czasie krótkich zabiegów chirurgicznych. Zobacz, co jeszcze trzeba wiedzieć o tym leku!
W skrócie:
- Skolina jest lekiem zawierającym chlorek suksametoniowy.
- Ma krótki czas działania, dlatego używa się go w czasie krótkich zabiegów chirurgicznych w okresie trwania intubacji dotchawiczej.
- Znajduje również zastosowanie w leczeniu drgawek, które powstały na skutek elektrowstrząsów lub przedawkowania niektórych leków.
- Istnieje wiele schorzeń i wypadków, które wykluczają lub ograniczają możliwość podania skoliny.
- W przypadku ciąży można ją podać tylko, gdy istnieje bezpośrednie zagrożenie dla życia matki.
- Skolina może wywołać silne skutki uboczne, takie jak na przykład bradykardia, reakcja anafilaktyczna, czy skurcz oskrzeli.
- Dawkowanie skoliny zależy od wieku i stanu pacjenta, a także od długości zabiegu.
Skolina – działanie
Skolina jest depolaryzującym lekiem, który przy bardzo krótkim czasie działania zwiotcza mięśnie szkieletowe. Następuje do w wyniku depolaryzacji płytki nerwowo-mięśniowej. Podaje się go dożylnie, a zwiotczenie mięśni następuje już po upływie 30 sekund i trwa przez około 5 minut.
Chlorek suksametoniowy rozkładany jest przez pseudocholinoesterazy osoczowe, a ich aktywność jest zależna od czynnika genetycznego. Od 2 do 4 minut po wstrzyknięciu jest on także rozkładany do choliny i sukcynylomonocholiny. Suksametonium może zostać rozłożone także pod wpływem esterazy wątrobowej do choliny i kwasu bursztynowego, ale proces ten jest zdecydowanie wolniejszy, trwa 6 lub 7 razy dłużej. Około 2% chlorku suksametoniowego jest wydalane z moczem.
Skolina – przeciwwskazania
Skolina ma pewne przeciwwskazania do użytkowania, oto one:
- nadwrażliwość na chlorek suksametoniowy;
- miopatie;
- miastenia mięśni;
- hipertermia złośliwa występująca w rodzinie;
- ciężkie schorzenia wątroby i nerek;
- nadciśnienie śródczaszkowe;
- otwarte urazy gałki ocznej;
- uszkodzenia tkanek w ciężkich oparzeniach i dużych urazach;
- zmniejszona aktywność cholinoesterazy osoczowej.
Skolina – ostrzeżenia
Skolina jest lekiem przeznaczonym do lecznictwa zamkniętego i może być stosowana jedynie przez personel medyczny. W czasie leczenia musi być dostępny sprzęt, za pomocą którego możliwe będzie zastosowanie oddechu kontrolowanego. Trzeba poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta stwierdzono:
- uogólniony tężec;
- zaburzenia aktywności cholinoesterazy;
- gruźlicę;
- ciężkie poparzenia;
- chorobę połączoną z wycieńczeniem;
- nowotwór;
- przewlekłe niedożywienie i niedokrwistość;
- przewlekłą lub ostrą niewydolność nerek;
- chorobę autoimmunologiczną;
- obrzęk śluzowaty;
- kolagenozę;
Lekarza trzeba poinformować także o przebytej w przeszłości:
- palzmoferezie;
- wymianie osocza;
- zastosowaniu krążenia pozaustrojowego
- o kontakcie ze środkami owadobójczymi.
Pamiętaj
Lepiej jest powiedzieć lekarzowi za dużo, niż za mało.
Skolina a ciąża
Lek u kobiet w ciąży można stosować tylko, gdy korzyść dla matki przewyższa potencjalne zagrożenie dla płodu. Należy uwzględnić przenikanie leku do płodu i wystąpienie u noworodka bezdechu. Może to wystąpić przy dawce >1 mg/kg. W okresie karmienia piersią nie ma przeciwwskazań w kwestii podawania skoliny.
Skolina – efekty uboczne
Skolina może dać efekty uboczne w postaci:
- bradykardii;
- nagłego obniżenia ciśnienia krwi;
- hiperkalemii;
- napięcia mięśni szkieletowych;
- zwiększenia ciśnienia śródgałkowego;
- skurczu oskrzeli;
- nasilenia się wydzielania śliny;
- wysypki;
- reakcji anafilaktycznej.
Skolina – dawkowanie
Skolinę podaje się w formie dożylnej lub we wlewie kroplowym. W czasie jej podawania istnieje obowiązek kontroli czynności oddechowej. Dawkowanie jest indywidualne, zależne od stanu pacjenta. Przed podaniem należy dokonać próby wrażliwości na lek, czyli podać dożylnie 10 mg. W krótkich zabiegach chirurgicznych zwykle podaje się 40 mg leku, zaś dawka optymalna wynosi od 20 mg do 80 mg.
Zwiotczenie mięśni następuje w czasie około 1 minuty, utrzymuje się około 2 minut, a czas do powrotu stanu sprzed podania leku to do 8 do 10 minut. W przypadku dłuższych zabiegów we wlewie dożylnym lub kroplowym podaje się od 0,1 do 0,5 mg na kilogram masy ciała. Dawkowanie zależy od czasu trwania zabiegu.
Najczęściej dawka we wlewie dożylnym wynosi od 2,5 do 4 mg na minutę. U dzieci podaje się od 1 do 2 mg na kilogram masy ciała. U dzieci starszych powinno się podawać mniejsze dawki. U noworodków i niemowląt od 2 do 3 mg na kilogram masy ciała. Dawka całkowita nie powinna przekroczyć 150 mg.
Skolina jest lekiem, który powinien być podawany w warunkach leczenia zamkniętego. Trzeba pamiętać, iż po podaniu leku pacjent nie powinien prowadzić pojazdów przez okres 24 godzin, ponieważ może być obniżona jego sprawność psychofizyczna.
