Sarilumab w leczeniu polimialgii reumatycznej

Na łamach „The Lancet Rheumatology” opublikowano wyniki randomizowanego badania fazy III, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo sarilumabu u pacjentów z nawrotową polimialgią reumatyczną (PMR). Wyniki dają nadzieję pacjentom, którzy nie odpowiadają na leczenie steroidami.

Polimialgia reumatyczna (PMR) to choroba zapalna osób po 50. roku życia, w której dominują ból i sztywność mięśni obręczy barkowej, szyi i miednicy. Standardowo stosuje się terapię glikokortykosteroidami, jednak część pacjentów nie odpowiada na leczenie lub nie toleruje redukcji dawki, co wiąże się z przewlekłą ekspozycją na działania niepożądane steroidów. Dlatego poszukuje się skutecznych alternatyw terapeutycznych. Jedną z nich jest sarilumab – przeciwciało monoklonalne przeciwko receptorowi interleukiny 6 (IL-6R).

Na łamach „The Lancet Rheumatology” opublikowano wyniki randomizowanego badania fazy III, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo sarilumabu u pacjentów z nawrotową PMR.

Do badania włączono dorosłych pacjentów ≥50 r.ż. z co najmniej jednym epizodem zaostrzenia podczas redukcji dawki steroidów. Chorzy zostali losowo przydzieleni do dwóch grup: sarilumab 200 mg s.c. co 2 tygodnie + 14-tygodniowe zmniejszanie dawki GKS oraz placebo + 52-tygodniowe zmniejszanie dawki GKS.

Łącznie terapię rozpoczęło 117 pacjentów. Oceniano jakość życia i nasilenie objawów na podstawie kwestionariuszy SF-36, EQ-5D, HAQ-DI, FACIT-F oraz skalę VAS bólu.

Po 52 tygodniach pacjenci leczeni sarilumabem uzyskali wyraźnie lepsze wyniki we wszystkich ocenianych skalach – m.in. redukcję zmęczenia, bólu i poprawę jakości życia. Efekt był szczególnie widoczny u osób z cięższym przebiegiem choroby.

Sarilumab w połączeniu z krótkim schematem redukcji GKS pozwalał na istotną klinicznie poprawę jakości życia pacjentów z PMR w porównaniu z klasycznym schematem steroidowym. Wyniki badania potwierdzają, że lek ten stanowi wartościową opcję terapeutyczną u chorych, u których aktywność choroby nie jest odpowiednio kontrolowana monoterapią glikokortykosteroidami.