Aby wiedzieć, co wyróżnia sangwinika i skąd w ogóle wziął się ten typ należy w pierwszej kolejności poznać, czym jest pojęcie temperamentu. Historia rozróżniania typów temperamentu sięga V wieku p.n.e., kiedy to Hipokrates opisał zdrowie, jako stan zależny od “soków” organizmu. Wyróżnił on krew, flegmę, czarną żółć i żółtą. Następnie w II wieku n.e. Galen, lekarz Marka Aureliusza, rozwinął tę typologię i powiązał ją z konkretnymi sposobami zachowań. Wyróżnił on cztery typy temperamentu:

• choleryka (greckie chole – żółć). Cholerycy są ambitni, lubią wyzwania i działanie. Nie lubią krytyki, bywają bezwzględni;
• melancholika (greckie melas chole — czarna żółć). Melancholicy to typowi pesymiści, pełni lęku i obaw. Są skłonni do refleksji, często mają zdolności artystyczne. To ludzie ostrożni w kontaktach, podatni na krytykę i bardzo ją przeżywający;
• flegmatyka (greckie phlegma – flegma). To osoby o wysokiej samokontroli, trudno je wyprowadzić z równowagi, działają powoli, bez pośpiechu, są godni zaufania.
• sangwinika (z łaciny: sanguis – krew). Ludzie o tym typie charakteru cechują się optymistycznym podejściem do życia, otwartością i towarzyskością. Nie ukrywają emocji, łatwo nawiązują kontakty z innymi ludźmi, czasem chcą dominować, działają szybko;

Temperament to zespół cech osobowości, które manifestują się już w dzieciństwie. Sangwinik to określenie jednego z czterech temperamentów, jakie występują u ludzi – wszystko zależy, zdaniem Hipokratesa, od “rodzaju cieczy”, która dominuje w organizmie. U sangwinika jest to krew.

Sangwinik to osoba spontaniczna, kreatywna, towarzyska, wykazująca się optymizmem i łatwością w nawiązywaniu kontaktów towarzyskich. Do cech sangwinika zaliczamy także wesołość, to osoby tzw. “młode duchem”, z dużym poczuciem humoru, lubiące cieszyć się życiem i pokazujące to na zewnątrz. Sangwinicy są duszami towarzystwa, nie zamartwiają się i nie przejmują błahostkami, lubią być w centrum uwagi i nie znoszą rutyny czy zastoju, stagnacji.

Chętnie spędzają czas w otoczeniu innych ludzi, są uważani za bardzo kreatywnych, przy tym często są dobrymi mówcami i z entuzjazmem podchodzą do nowych wyzwań. Sangwinik ma osobowość ekstrawertyczną, co oznacza, iż doskonale odnajdzie się grupie ludzi, chce być w centrum uwagi, lubi innych ludzi i dobrze czuje się w ich towarzystwie. Nie lubi zamknięcia w domu, chętnie uczestniczy w różnych rozrywkach.

Cechy charakterystyczne sangwinika to: radość, komunikatywność, ekstrawertyzm, towarzyskość i entuzjastyczne nastawienie do wszystkiego.

Sangwinik to jeden z typów temperamentu – do jego określenia służą specjalne testy psychologiczne, które od razu pokazują mocne i słabe strony jednostki. Wiele testów dostępnych jest w internecie, należy jednak pamiętać, aby po szczegółową diagnozę udać się do psychologa, który wykona test i odpowiednio go zinterpretuje. istotny jest nie tylko test, ale i wywiad, który pomoże określić typ osobowości oraz nakreślić nad czym w ogóle i szczególe warto pracować.

Sangwinik to jeden z temperamentów, który łatwo rozpoznać po kreatywnym i innowacyjnym sposobie myślenia, szybkim przeskakiwaniu od jednego pomysłu do drugiego, ciekawości świata, łatwości w nawiązywaniu kontaktów, rozmowności, skupieniu na teraźniejszości, optymizmie.

Sangwinik jest jednym z najbardziej pożądanych typów temperamentu, nie boi się stanąć na linii frontu i porywać ze sobą ludzi do działania – jego entuzjazm jest zaraźliwy. Ma przy tym wysoką samoocenę, nie tłumi emocji, bywa wybuchowy, zuchwały, impulsywny, nie planuje przyszłości.

U dzieci ten typ uwidacznia się np. w tym, iż nie potrafią skończyć pracy domowej, gry czy książki bez rozpraszania się, zmiany. W dorosłym życiu przenosi się to na projekty – sangwinik ma często kilka projektów, z których żaden nie jest skończony.

Sangwinik to najbardziej pożądany typ osobowości, cechuje się dużą elastycznością i otwartością na nowe, przy tym są to osoby wiecznie młode duchem i nie przejmujące się problemami dnia codziennego. Jednak sangwinik ma także wady, do których zaliczamy:

• bycie samolubnym – ponieważ chcą być w centrum uwagi, może wydawać się, iż myślą tylko o sobie,
• brak dyscypliny – chcą mieć swobodę w działaniu, więc nie lubią przestrzegać zasad,
• brak organizacji – ich działania często są chaotyczne, dodatkowo cechuje ich brak przejmowania się problemami, mogą więc być odbierani, jako osoby z błahostkowym podejściem do życia,
• niepewność – często są niepewni swoich uczuć,
• hałaśliwość i zapominalstwo;
• lekkomyślność w podejmowaniu decyzji.

Sangwinik z lekkością podchodzi do problemów dnia codziennego, co nie zawsze jest dobrze odbierane i pożądane, zwłaszcza w pracy. Zdarza się także, iż osoby o tym typie temperamentu mają skłonność do koloryzowania i ubarwiania opowieści.

To, jakie cechy charakteru ma dana osoba zależy nie tylko od temperamentu – każda osoba jest indywidualną mieszanką różnych cech temperamentu, ma unikalną osobowość. Sam temperament to jedynie część osobowości, która kształtuje się także na podstawie indywidualnych doświadczeń oraz rodziny i kultury, w której dorasta dana jednostka.

Sangwinik ma naturalne predyspozycje do zawierania nowych znajomości i zjednywania sobie ludzi, dlatego czuje się jak ryba w wodzie na stanowiskach, gdzie te kontakty są niezbędne. Potrafi pracować pod presją czasu, jest też entuzjastycznie nastawiony do nowych wyzwań i zadań. Często jego entuzjazm bywa zaraźliwy. Sangwinik bardzo chętnie tworzy – są to osoby kreatywne, lubiące swobodę w działaniu i nielubiące sztywnych reguł i zasad. Uwielbiają być w centrum uwagi, dobrze odnajdują się w publicznym przemawianiu.

Osoby o temperamencie sangwinika sprawdzą się w pracy wymagającej działania w grupie, wśród ludzi, jako sprzedawcy, handlowcy, marketingowcy. Warto dodać, iż większość sangwiników charakteryzuje wielkoduszność, gwałtownie zapominają lub wybaczają innym kąśliwe uwagi. Nie przejmują się krytyką, jak typowi ekstrawertycy.

Praca dla sangwinika nie powinna być przede wszystkim monotonna i rutynowa. To osoby kreatywne i dążące do działania, które nie odnajdą się w pracy, w której najważniejsze jest przestrzeganie zasad.

Sangwinik łatwo nawiązuje znajomości, przyjaźnie i wchodzi w nowe związki. Jest elastyczny, czuły, ma dar do opiekowania się innymi. Z czasem mogą jednak wychodzić jego wady – ponieważ jest skupiony na sobie, często nie słucha drugiej strony, dominuje ją swoją osobowością, przekłada możliwość opowiadania o własnym życiu na pierwszy plan, pomijając potrzeby drugiej osoby w związku. Towarzyski sangwinik ma potrzebę relacji z innymi ludźmi, nie zawsze ma ochotę spędzać czas we dwójkę. Przy tym nie przejmuje się krytyką i nie słucha racji innych osób.

Związek z sangwinikiem nie jest prosty, wymaga znalezienia złotego środka, aby każda ze stron czuła się komfortowo. Sangwinik posiada wiele zalet, ale niestety jego wady mogą negatywnie rzutować na związek – przede wszystkim musi nauczyć się słuchać drugiej strony.

Sangwinika i choleryka łączy ambicja oraz podejście do wyzwań i działania. Jednak choleryk dąży do bycia najlepszym, często wykorzystując do tego osoby z bliskiego otoczenia. Z kolei flegmatyk i melancholik to osoby ostrożne, działające powoli, głęboko przeżywające krytykę, pełne obaw. jeżeli osoby o różnym typie temperamentu wchodzą ze sobą w związek, muszą zrównoważyć swoje charaktery i znaleźć złoty środek. jeżeli przychodzi to ciężko – warto skorzystać z pomocy doświadczonego psychologa lub psychoterapeuty.

Sangwinik to człowiek, który wykazuje się lekkością w podchodzeniu do problemów, przez co mogą się one nawarstwiać i w konsekwencji urosnąć do znaczących. jeżeli nie można ich już zbagatelizować, a dana osoba przez cały czas to robi, to znak, iż należy udać się po fachową pomoc. Sangwinik często działa chaotycznie, zapomina o różnych rzeczach, bywa niepunktualny i nie umie słuchać innych ludzi. Nie przejmuje się krytyką, choćby tą konstruktywną.

Jak postępować z sangwinikiem? Wiele osób zraża się po bliższym poznaniu takiej osoby, uważając, iż zachowania sangwinika są “na pokaz”, a bycie w centrum uwagi cieszy go bardziej niż możliwość rozmowy z bliską osobą sam na sam. Dlatego osoby o tym typie osobowości musza nauczyć się uważności w kontaktach z innymi, umiejętności słuchania, rozumienia innych, a także opanownia. Sangwinik nie należy do spokojniejszych typów osobowości, ale powinien pracować nad tym, aby nie działać impulsywnie. Warto także pracować nad egocentryzmem i roztargnieniem. Pomocne może być zapisywanie ważnych rzeczy, aby o nich nie zapomnieć.

Zarówno sangwinik, jak i flegmatyk, choleryk i melancholik mogą pracować nad swoim temperamentem i osobowością człowieka, aby osiągnąć sukces oraz wewnętrzne poczucie spełnienia i szczęście. Zapraszamy do naszych placówek, gdzie uzyskasz fachową pomoc, niezależnie od problemu!

Źródła

1. J. Strelau, „Psychologia temperamentu”, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 16-20
2. M. Ledzińska, M. Zajenkowski, M. Stolarski, „Temperament i poznanie”, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2013, s. 10, 13-15
3. K. Martowska, Model uwarunkowań kompetencji społecznych [dostęp 07.09.2023],
4. J. Strelau, Wymiary i struktura temperamentu, [w:] Psychologia temperamentu. Warszawa 2002,
5. J. Strelau, Badania nad temperamentem [dostęp 07.09.2023].