Czy Ministerstwo Zdrowia dostrzega potrzeby małoletnich chorych zgłaszane przez psychiatrów dziecięcych, zwłaszcza konsultantów w tej dziedzinie?
– Tak, wspomniane przez panią problemy są dostrzegane przez resort zdrowia. To nie są tylko moje słowa, ale również kierunek preferowany przez minister zdrowia Izabelę Leszczynę, która wyraźnie podkreśla, iż dla niej priorytetem będzie psychiatria dziecięco-młodzieżowa. Jestem po kilku spotkaniach z szefową resortu i wszystkie obszary, o których rozmawiam jako konsultant i osoba ze środowiska psychiatrii dzieci i młodzieży, są zauważane. Nie poprzestajemy na rozmowach. realizowane są spotkania, dyskutowane są kolejne kroki, a po nich decyzje włączane w życie, jak np. konieczność zmiany wyceny świadczeń w psychiatrii dziecięco-młodzieżowej, zarówno w opiece środowiskowej, ambulatoryjnej, na oddziałach dziennych, jak i w opiece stacjonarnej. Kolejnym aspektem, na który od dawna zwracamy szczególną uwagę, jest kooperacja międzyresortowa. Wiele dobrego się dzieje w tym zakresie. Jestem również w kontakcie z Ministerstwem Edukacji Narodowej – rozmawiamy o wspólnych aktywnościach i działaniach, o tym, żeby połączyć siły. Widzimy wyraźnie, iż same zmiany w ochronie zdrowia nie będą efektywne i skuteczne przy braku współpracy międzyresortowej. Jestem po spotkaniu wszystkich konsultantów krajowych z minister Urszulą Demkow. Nie tylko ja – także większość kolegów i koleżanek – wyszłam z niego bardzo zadowolona. Mieliśmy poczucie dialogu, wysłuchania naszych problemów i propozycji, żeby rozwiązać pewne trudności. W trakcie spotkania zwróciłam uwagę, jakie widzę trudności, podałam propozycje zmian, żeby poprawić dostępność do miejsc szkoleniowych i zwiększyć liczbę specjalistów w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży. Prowadzone są też rozmowy z ministrem Maciejem Miłkowskim w obszarze dotyczącym refundacji leków w psychiatrii dziecięco-młodzieżowej. To ważne, gdyż system ochrony zdrowia nierówno traktuje pacjentów pediatrycznych i pacjentów dorosłych. choćby regulacja pediatryczna wspólnoty europejskiej, która obliguje do prowadzenia badań klinicznych w tej grupie wiekowej, też kilka zmieniła. Badań z udziałem nieletnich przez cały czas jest niewiele, dlatego bardzo często opieramy się na ekstrapolacji wyników, czy to z innych krajów, czy to prowadzonych na grupie populacji dorosłych. Do tego dochodzą kwestie formalne, co oznacza, iż rejestracja nie zawsze pokrywa się z rekomendacjami.
Rozmowa z ekspertką do obejrzenia poniżej – pod nią dalszy ciąg wywiadu.
