Psycholog, psychoterapeuta czy psychiatra?

Głównymi różnicami oddzielającymi zawód psychologa, od psychoterapeuty są ich praktyczne umiejętności, za którymi stoi wykształcenie.

Przede wszystkim psycholog jest osobą, która ukończyła 5 letnie studia magisterskie na kierunku psychologia, podczas których zdobywa obszerną wiedzę z zakresu funkcjonowania psychiki człowieka.

Po nich spotkać go można pracującego w różnych placówkach, np. szpitalu – psycholog kliniczny, w poradniach zdrowia psychicznego, we współpracy ze sportowcami – psycholog sportu. Jego rolę i zakres pracy określa doświadczenie oraz kierunek zainteresowania, pod kątem którego rozwija się biorąc udział w szkoleniach oraz kursach.
Najważniejszą z różnic, między psychologiem a psychoterapeutą jest fakt, iż psycholog nie ma kompetencji do prowadzenia psychoterapii.

Jego uprawnienia obejmują prowadzenie pojedynczych konsultacji psychologicznych i spotkań wsparciowych. Do niego należy się udać, np. gdy potrzebujemy doraźnej pomocy z konkretnym problemem.
Do psychologa można także udać się ze swoim dzieckiem, choć nie każdy psycholog specjalizuje się w pracy z najmłodszymi. Taki specjalista pomaga zarówno dzieciom jak i ich rodzicom w trudnościach związanych z zaburzeniami emocjonalnymi, rozwoju oraz zachowania.

Psycholog może także towarzyszyć nam w hospicjach lub szpitalach, gdy odchodzi od nas ktoś bliski lub gdy sami potrzebujemy wsparcia w przypadku zmagania się z ciężką chorobą.
Psycholog-diagnosta, który uzyskał specjalne kwalifikacje jest także potrzebny przy procesie diagnozy bardziej złożonych, całościowych zaburzeń, m.in. zaburzeń związanych ze funkcjonowaniem intelektualnym, spektrum autyzmu, ADHD itd.. Takie diagnozy często obejmują parę spotkań i uwzględniają współpracę z lekarzem psychiatrą.

Psycholog, gdy nasz problem okaże się być bardziej złożony, może również polecić udanie się do psychoterapeuty, który będzie mógł prowadzić regularne spotkania psychoterapeutyczne.

Psychologa możemy poprosić także o radę, gdy nie jesteśmy pewni czy psychoterapia jest czymś dla nas.

W odróżnieniu od psychologa, psychoterapeuta nie musi mieć dyplomu z kierunku psychologia. Może być psychologiem – ale nie musi. Może być absolwentem studiów humanistycznych, społecznych, medycznych lub kierunków pokrewnych, a więc do wykonywania zawodu psychoterapeuty nie ma wymaganego kierunku studiów. Niezbędnym jest natomiast ukończenie podyplomowej szkoły psychoterapii (4 lata) w danym nurcie (lub łącząc różne nurty), gdzie zdobywa się wiedzę praktyczną jak pomagać przy różnych rodzajach problemów.

Taka osoba nauczona konkretnych technik i sposobów pracy z ludźmi, posiada kompetencje do prowadzenia psychoterapii.

Dodatkowo psychoterapeuta powinien odbyć terapię własną oraz, zwłaszcza w przypadku początkujących terapeutów, pracować z superwizorem, który jako bardziej doświadczony specjalista wspiera poprawność procesu terapeutycznego.

Psychoterapeuta posiada kwalifikacje do prowadzenia długotrwałej i regularnej psychoterapii. Prócz udzielania wsparcia i wspierania w samorozwoju pomaga osobom, które borykają się z chorobami lub zaburzeniami psychiatrycznymi. Posiada wiedzę i umiejętności, by zająć się pracą z relacjami, emocjami i przekonaniami, z uporczywie wracającymi trudnościami czy powtarzającymi się schematami.

Jednak nie tylko – coraz więcej osób decyduje się na odbycie psychoterapii, gdy chcą poprawić jakość swojego życia czy zwyczajnie chcą wzmocnić się psychicznie.

Jedyny z wymienionych specjalistów jest lekarzem. Magister medycyny, będący w trakcie lub już po odbyciu 5-letniej specjalizacji z psychiatrii.

Jako lekarz, posiada uprawnienia do diagnozowania oraz przepisywanie leczenia farmakologicznego. Również tylko on, może wystawić receptę lub zwolnienie lekarskie.

Do niego możemy się zgłosić, gdy doświadczamy objawów ze strony psychiki, utrudniających lub uniemożliwiających nam funkcjonowanie.

Po zdiagnozowaniu naszego problemu (np. depresja, zaburzenia lękowe itd.) pomoże przepisując leki, które wesprą nasze funkcjonowanie i załagodzą najbardziej dokuczliwe objawy, ułatwiając w ten sposób podjęcie pracy psychoterapeutycznej. Do psychiatry możemy udać się sami, może nas także skierować psychoterapeuta.

Są jednak przypadki, w których leczenie farmakologiczne nie jest konieczne, w takim przypadku to psychiatra może skierować nas na terapię.

Lekarze psychiatrii często współpracują z psychoterapeutami, w zakresie leczenia pacjentów, ponieważ do wielu problemów natury psychicznej oprócz leczenia farmakologicznego, zalecane są regularne spotkania z psychoterapeutą, tworzące razem kompleksowe leczenie. To właśnie takie połączenie najlepiej pozwala na trwałą poprawę stanu psychicznego.