Zawał nerki - jak do niego dochodzi?
Choć ze słowem "zawał" najczęściej kojarzy się serce, to stan też może także dotyczyć innych narządów, w tym nerek. Zawał nerki spowodowany jest ograniczonym przepływem krwi do tego narządu wynikającym ze zwężenia lub zamknięcia światła tętnicy doprowadzającej krew.
Do zawału nerki dochodzi rzadko, jednak jeżeli dokonuje się on w obrębie tego narządu - stwarza realne zagrożenie dla pacjenta.
Bezpośrednią przyczyną zawału jest zablokowanie dopływu krwi do nerki, a może być to spowodowane różnymi czynnikami. Najczęściej zawał nerki wynika z zakrzepicy tętnicy nerkowej, wynikającej z wydostania się skrzeplin z wnętrza serca do układu krążenia. W grupie najwyższego ryzyka znajdują się pacjenci z migotaniem przedsionków, ale nie tylko. Reklama
Przyczyny zawału nerki
Do zawału może dojść na skutek zakrzepicy tętnicy nerkowej, ale nie tylko. Często u pacjentów trudno uchwycić przyczynę, jednak za czynniki zwiększające ryzyko zawału nerki uznaje się:
przebyte zapalenie wsierdzia, nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, zaburzenia krzepnięcia krwi, wady zastawkowe serca, uszkodzenie naczyń nerkowych w przebiegu zabiegów chirurgicznych.
Nie u wszystkich pacjentów udaje się rozpoznać przyczynę, dlatego aż w 30 proc. przypadków mówi się o idiopatycznym zawale nerki.
Objawy zawału nerki i jego rozpoznanie
Zawał nerki jest trudny w rozpoznaniu, ponieważ nie daje jednoznacznych objawów. Zdarza się, iż pacjenci przechodzą zawał nerki bezobjawowo i dopiero w trakcie przypadkowych badań obrazowych okazuje się, iż do takiego zdarzenia doszło.
Jeśli już pojawiają się objawy, mogą one przypominać klasyczną kolkę nerkową. U pacjentów pojawia się nagły, silny ból w okolicy lędźwiowej. Może wystąpić u nich krwiomocz, problem z oddawaniem moczu oraz może wystąpić gorączka (tak, jak w kolce nerkowej).
Bólowi w okolicy lędźwi mogą też towarzyszyć nudności, wymioty oraz bóle brzucha.
Aby postawić prawidłową diagnozę, konieczne jest wykonanie badań - badanie krwi, moczu oraz badanie obrazowe USG, najlepiej dopplerowskie, które uwidoczni przepływy w naczyniach krwionośnych.
W większości przypadków - jeżeli badania nie dają jednoznacznej odpowiedzi - objawy u pacjentów traktowane są jako kolka nerkowa.
Rozpoznanie zawału jest niezwykle trudne, a nawet, jeżeli są widoczne zmiany w badaniach obrazowych, to często przypominają one lite guzy. Z tego powodu lekarz może zdecydować się na interwencję chirurgiczną (na podstawie podejrzenia zmian nowotworowych) i dopiero w trakcie operacji często udaje się ustalić, iż doszło do zawału nerki.
Leczenie zawału nerki - czy jest możliwe?
Leczenie zawału nerki możliwe jest na dwa sposoby. W pierwszym stosowane jest leczenie farmakologiczne, przeciwzakrzepowe. Stosuje się takie leki, jak warfarynę, heparynę czy acenokumarol.
Lekarz może także zdecydować o wykonaniu trombektomii, która polega na mechanicznym usunięciu skrzepliny z tętnicy nerkowej.
Konieczna może być także angioplastyka balonowa lub stentowanie, o ile zawał jest skutkiem zwężenia tętnicy nerkowej.
Jeśli do zdiagnozowania zawału doszło zbyt późno, a nerka uległa martwicy, konieczne jest leczenie zachowawcze i kontrolowanie czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Pacjent podlega także regularnym badaniom, które mają na celu ocenić stan nerek i funkcjonowanie, a w szczególnych (i rzadkich) przypadkach konieczna może być nefrektomia, czyli usunięcie nerki.\
Źródła:
https://journals.viamedica.pl/polish_heart_journal/article/download/80214/60405http://www.urologiapolska.pl/artykul.php?1795https://www.mp.pl/interna/chapter/B16.II.14.6.
CZYTAJ TAKŻE:
