Potrzeba zidentyfikowania mechanizmów kontuzji i modyfikowalnych czynników ryzyka

Zdjęcie: 123RF


Amerykański zespół naukowców i klinicystów postanowił oszacować częstość występowania urazów w boksie amatorskim dzięki metaanalizy badań w tym zakresie.

Przeszukano bazy danych MEDLINE, Embase, AMED, AUSPORT i SPORTDiscus od momentu powstania do 27 maja 2022 r., przy czym wyekstrahowano dane pochodzące z badań kohortowych z prospektywnie zebranymi danymi dotyczącymi kontuzji i ekspozycji z amatorskich zawodów bokserskich lub treningów publikowanych w recenzowanych czasopismach. Włączono ostatecznie 17 badań kohorotowych.

Dane zanalizowano pod kątem trzech współczynników: zbiorczego oszacowania częstości występowania urazów podczas zawodów na 1000 ekspozycji sportowców (IIRAE) i na 1000 minut ekspozycji (IIRME) oraz częstości występowania urazów podczas treningu na 1000 godzin ekspozycji (IIRHE).

Oszacowania sumaryczne dla współczynników IIRAE i IIRME wyniosły odpowiednio 54,7 i 6,8. Sumaryczna ocena urazów w trakcie szkolenia IIRHE wyniosła 1,3.

Najczęściej kontuzjowanymi obszarami ciała podczas zawodów i treningów były głowa i szyja (mediana 72 proc., zakres 46–100 proc.) oraz kończyna górna (mediana 49 proc., zakres 40–53 proc.). Dominującymi rodzajami urazów były stłuczenia (mediana 35 proc., zakres 5–100 proc.) oraz skaleczenia i otarcia (mediana 20 proc., zakres 0–69 proc.) na zawodach oraz skręcenia i nadwyrężenia (mediana 60 proc., zakres: 50–81 proc.).

Według badaczy wyniki te wykazują, iż bokserzy amatorzy doznają średnio 1 kontuzji co 2,5 godziny zawodów i co 772 godziny treningu.

– Istnieje potrzeba zidentyfikowania mechanizmów kontuzji i modyfikowalnych czynników ryzyka, które mogą być ukierunkowane przez środki zapobiegawcze w celu zmniejszenia obciążenia kontuzjami w boksie amatorskim – stwierdzili w opisie autorzy badań.

Opracowanie: Marek Meissner