Porażka i samosabotaż są ze sobą ściśle powiązane.
Na początek spójrzmy na prosty przykład. Maria od miesięcy przygotowywała się do 15-kilometrowego maratonu. Trenowała i zdrowo się odżywiała, ale nie sądziła, iż uda jej się przebiec 10 kilometrów.
Nadszedł dzień wyścigu i stało się tak, jak obawiała się Maria. Po 10 kilometrach poczuła szarpnięcie w kolanie i musiała wycofać się z wyścigu.
Czy to była przepowiednia, czy przypadek?
W rzeczywistości ani jedno, ani drugie. Porażka i samosabotaż to dwaj „przyjaciele”, którzy idą ręka w rękę. Przyjrzyjmy się, jak działają i na czym polegają.
Porażka i samosabotaż: jak są ze sobą powiązane?
Porażka i samosabotaż są ze sobą powiązane w okrężny i złośliwy sposób: jedno karmi drugie. Tak więc, jeżeli uważasz, iż jesteś bezwartościowy i bezużyteczny, skazujesz się na porażkę i vice versa. To ciągłe sprzężenie zwrotne utrudnia osiągnięcie celów.
Te dwa czynniki działają jak soczewka, z której patrzymy na siebie i która kieruje nas tylko w jednym kierunku. To soczewka, która potwierdza negatywną i zredukowaną wizję siebie i nie pozwala nam na dostrzeżenie innych pozytywnych cech.
Wewnętrzny dialog jest tak szkodliwy i niszczący, iż w wielu przypadkach faktycznie prowadzi do zachowań autodestrukcyjnych. Z drugiej strony samosabotaż objawia się również w postaci zaprzeczenia i nieuznania. Innymi słowy, zasłaniamy się ideami i kłamstwami, takimi jak: „Nie potrzebuję tego”, „Nie chcę tego”, „Nie jestem zainteresowany” lub „To nie jest odpowiedni moment”.
Fakt, iż niepowodzenia się powtarzają, nie jest przypadkiem. Czasami ma to swoje źródło w samosabotażu.
Myślimy, iż spodoba ci się również ten artykuł: Czym jest efekt Pigmaliona i jak możesz go wykorzystać na swoją korzyść?
Jakie są przyczyny samosabotażu?
Niewątpliwie istnieje wiele powodów, które wyjaśniają to zachowanie. Jednak niska samoocena, nadmierne wymagania i niska tolerancja frustracji to niektóre z głównych przyczyn samosabotażu. Dodatkowe przyczyny mogą obejmować:
- Tak bardzo boisz się porażki, iż wolisz ponieść ją wcześniej i dlatego przestajesz próbować. Ten pozorny mechanizm obronny staje się mieczem obosiecznym, który wzmacnia twoją własną defetystyczną mentalność.
- Czujesz się winny z powodu sukcesu i czujesz, iż musisz jakoś za niego zapłacić.
- Masz duży lęk przed zmianami i strach przed wzięciem odpowiedzialności za to, co ma nadejść w przyszłości.
Jak zdać sobie sprawę, iż kieruje tobą tandem porażka i samosabotaż?
Oto niektóre znaki, które mogą wskazywać, iż zachowujesz się jak twój najgorszy wróg:
- Zostawiasz wszystko na ostatnią chwilę, żeby nie dotrzymać terminów, zobowiązań czy pragnień.
- Nawet jeżeli ludzie chwalą cię za pewne umiejętności, nie jesteś w stanie uwierzyć w pochwały i w końcu myślisz, iż mówią ci te rzeczy tylko z zaangażowania lub dlatego, iż cię kochają.
- Masz bardzo perfekcjonistyczne spojrzenie na to, jak powinno być, więc zawsze czujesz, iż to, co robisz, nie wystarczy i iż nie dorównujesz.
- Zawsze wyobrażasz sobie siebie w sytuacjach, z których nie wychodzisz zwycięsko, ale przegrywasz lub jesteś pośmiewiskiem.
- Zwlekasz z podejmowaniem decyzji i szukasz wymówek, żeby czegoś nie zrobić.
Podoba Ci się ten artykuł? Możesz także przeczytać: Zdrowie psychiczne: stygmaty społeczne i wskazówki, jak je przezwyciężyć
Jak radzić sobie z porażką i samosabotażem?
Ogólnie rzecz biorąc, niektóre z zaleceń, aby zacząć kłaść kres niepowodzeniom i samosabotażowi, są następujące:
- Przestań porównywać się z innymi. Każdy ma inne umiejętności różnych rzeczy. Zamiast wyglądać jak inni lub porównywać się z nimi, lepiej mieć własny styl i znać swoje mocne strony. Uznaj je i spróbuj je wzmocnić. Oczywiście powinieneś także pracować nad słabościami, które sprawiają, iż czujesz się niepewnie, ale bez ciągłego skupiania się na nich.
- Zidentyfikuj, jakie etykiety sobie przypisujesz i zakwestionuj je. „Jestem nieśmiały i nie mogę się z nikim dogadać” to dobry przykład. Cóż, jesteś tego pewien? Pomyśl o tym, gdy rozmawiałeś z sąsiadem w windzie lub z nieznanym taksówkarzem. Wiele razy te etykiety są narzucane przez innych – możesz je usłyszeć i przejąć je, ale nie są one całkowicie prawdziwe.
- Rozpoznaj negatywne myśli, które wyzwalają późniejszą kaskadę samosabotażu i naucz się je powstrzymywać. Możesz to zrobić poprzez jakąś aktywność lub przywołanie pozytywnego wspomnienia.
- Naucz się wyobrażać sobie lepszą wersję siebie, wizualizując sytuacje, w których widzisz siebie triumfującego, szczęśliwego i osiągającego swoje cele. Możesz też poprosić zaufaną osobę o szczerą opinię na temat swojego zachowania w określonych okolicznościach. W ten sposób możesz uzyskać inną perspektywę, która jest bardziej zniuansowana i mniej pesymistyczna, która pozwoli ci na wiele różnych sposobów widzenia rzeczy.
- Przestań idealizować cel i bardziej doceń proces. jeżeli masz przed oczami tylko wizję sukcesu i zbytnio skupiasz się na osiągnięciu celu, gdy go nie osiągasz, zostajesz z porażką i frustracją. Jednak myśląc w ten sposób, tracisz naukę z drogi do celu i nie doceniasz wszystkiego, co dałeś i zrobiłeś.
- Zidentyfikuj wymówki, których często używasz i przestań ich używać.
Porównywanie się do innych, fatalistyczne myśli i niska samoocena mogą prowadzić do ciągłego samosabotażu.
Szczęście znajduje tych, którzy są gotowi
Oczywiście, chociaż szczęście jest bardzo ważnym czynnikiem, sukces nie polega tylko na tym, iż się udało. To także praca nad samowiedzą i identyfikacja aspektów, w których się wyróżniasz i tych, które wymagają dodatkowego wysiłku, bo dużo Cię kosztują.
Podobnie sprawy, które są dla Ciebie ważne, wymagają zaangażowania i przygotowania, a nie pozostawiania ich przypadkowi. W ten sposób możesz pracować nad poczuciem bezpieczeństwa i pewnością siebie, aby zmniejszyć ryzyko popełnienia błędów w sprawach, które naprawdę masz pod kontrolą.
Sukces jest tak samo prawdopodobny jak porażka, więc przestań skupiać się tylko na jednej stronie medalu.
