Bilskie i trwałe, nacechowane życzliwością relacje interpersonalne z inną osobą lub/i innymi osobami stanowią cel, który chce osiągnąć wielu ludzi. Podejmowane zachowania społeczne mają ich przybliżyć czy wprost poprowadzić ku jego realizacji, a w efekcie sprawić, iż będą zadowoleni, spełnieni, spokojni i przekonani o własnych możliwościach odziaływania na bieg życia.
Nawiązanie relacji
Nawiązanie relacji interpersonalnej wydaje się stosunkowo łatwe, w tym znaczeniu, iż występuje określony bodziec społeczny, np. ktoś zainteresuje nas rozmową, atrakcyjnym wyglądem czy podejściem do życia, który spowoduje reakcję w postaci chęci poznania osoby. Spotkanie innej osoby może mieć miejsce w rzeczywistości offline, jak i online. Niemniej jednak istota i cel tego działania są te same. Poszukiwanie towarzystwa, przyjaznej atmosfery, kogoś, kto porozmawia, a może choćby zrozumie. Jak pisał Ernest Hemingway Teraz każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny (Komu bije dzwon).
Fazy kształtowania relacji
Kolejną fazą kształtowania relacji interpersonalnej jest utrzymanie jej w długoterminowej perspektywie. Faza ta wymaga umiejętności komunikacyjnych, uważności na drugą osobę, dostrzegania jej potrzeb, empatii, umiejętności rozwiązywania konfliktów w prawidłowy sposób, a także odniesienia się do własnej osoby.
Nie chodzi wyłącznie o podążanie za drugą osobą, a raczej o względną zgodność w rytmie i tempie marszu w drodze, którą razem się pokonuje. Chodzi o to, by ta osoba była życzliwym partnerem/ką w podróży, nazywanej biegiem życia. Nie zawsze osoba musi iść z nami do końca drogi, jeżeli nasze cele zupełnie się rozmijają. Może być tak, iż jedna z osób zatrzymuje się na określonym etapie, który spełnia tylko jej oczekiwania.
Gdy druga osoba potrzebuje iść dalej i nie może już czekać na swego towarzysza/kę, który nie chce razem z nią wędrować przez życie, możliwe, iż oznacza to koniec wspólnej podróży przez życie. Ta faza to rozstanie. Nie musi ona oznaczać wyłącznie rozpaczy. Doświadczenie tego rodzaju cechuje raczej złożoność i wysoki poziom skomplikowania.
Może:
- wiązać się z wdzięcznością za przeżyte wspólnie dni, miesiące, lata.
- stanowić szansę na życie w odmienny niż dotychczas sposób.
- otworzyć umysł na nowe doświadczenia, nowe spojrzenie na siebie i otoczenie społeczne.
Szczęście jest czymś, co przychodzi pod wieloma postaciami, więc któż je może rozpoznać? Zatem odpocznij sobie, ptaszku. A potem leć, spróbuj szczęścia, jak każdy człowiek, ptak czy ryba (Hemingway, Stary człowiek i morze).
Konkluzja
Terapia psychologiczna jest skutecznym sposobem, by pracować nad trudnościami w relacjach z innymi ludźmi. Trudności te mogą przyjmować różnorodną postać, a ich istota ogranicza człowieka czy choćby uniemożliwia mu budowanie i kształtowanie satysfakcjonujących relacji interpersonalnych.
Pomoc psychologiczna odnosi się do radzenia sobie z trudnościami relacyjnymi ujawniającymi się na każdym z etapów relacji – podczas ich nawiązywania, utrzymywania lub kończenia.
Jeśli nie czujesz satysfakcji z relacji społecznych z innymi ludźmi, masz poczucie, iż relacje, które nawiązujesz cechują się nietrwałością, powierzchownością, niezrozumieniem, nadmierną agresją i brakiem kontroli nad gniewem, uległością, manipulacją, a w efekcie tych doświadczeń myślisz o wycofaniu się z życia społecznego skontaktuj się ze specjalistą od zdrowia psychicznego. Wcześnie podjęte leczenie stanowi realną szansę na poprawę jakości życia.
