Zioła to podstawowe składniki preparatów stosowanych w medycynie naturalnej. Wiele z nich wykazuje niezwykłe adekwatności, które pozytywnie wpływają na nasze zdrowie i samopoczucie. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jakie bogactwa nas otaczają. Tak właśnie jest z rośliną zwaną podagrycznikiem, która w rolnictwie uznawana jest za chwast.
Podagrycznik pospolity, znany jest także pod nazwą kozia stopka lub barszcznica. Jest to bardzo rozpowszechniona roślina spotykana we wszystkich rejonach Europy, Ameryki Północnej oraz Azji. Od tysięcy lat wykorzystuje się ją w medycynie naturalnej jako skuteczne remedium na różnego rodzaju dolegliwości i schorzenia.
Ziele zostało szczególnie docenione na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to szwajcarski fitoterapeuta i duchowny Johann Kunzle zaczął korzystać z adekwatności podagrycznika w celu leczenia podagry – stąd właśnie wzięła się nazwa rośliny. w tej chwili wiadomo znacznie więcej na temat podagrycznika i jego adekwatności prozdrowotnych. Sprawdźmy, czym jest ta roślina i jakie ma zastosowanie?
Partnerem artykułu jest portal Zielares.pl – merytorycznie o witaminach, ziołach i suplementacji
Podagrycznik – co to za roślina?
Podagrycznik pospolity często bywa mylony z innymi podobnymi roślinami, takimi jak barszcz zwyczajny, dzięgiel leśny czy świerząbek korzenny, jednak różni się od nich wysokością czy wyglądem łodygi. Kozia stopka osiąga od 50 do 100 centymetrów wysokości. Jej łodyga ma trójkątny przekrój, jest pusta w środku i rozgałęziona w górnej części. Najczęściej jest gładka, choć spotykane są także okazy pokryte bardzo krótkimi włoskami.
Bardzo charakterystyczną cechą tej rośliny są podwójnie trójlistkowe liście z długimi ogonkami i gładką powierzchnią, przyjmujące jajowaty kształt z ostro zakończonym czubkiem. Na szczycie znajdują się piękne kwiatostany złożone z drobnych kwiatków o barwie białej lub jasnoróżowej, tworzące duże, baldachy złożone.
Podagrycznik – występowanie
Podagrycznik pospolity jest bardzo rozpowszechnioną rośliną, którą najczęściej można spotkać w wilgotnych i zacienionych stanowiskach. Porasta tereny leśne, niższe partie gór, rowy, łąki i zarośla. Bez problemu można go znaleźć w przydomowym ogrodzie, szczególnie w mniej wyplewionych miejscach oraz przy płotach. Bardzo łatwo się rozwija i rozmnaża, co sprawia spore problemy w uprawach rolniczych.
Podagrycznik pospolity zakwita wczesną wiosną i można go zbierać do późnej jesieni. Do celów leczniczych i kosmetycznych wykorzystuje się liście, kwiaty, nasiona, a także łodygi i korzenie rośliny w formie suszu lub zmielonego proszku.
Podagrycznik – jakie składniki zawiera?
Podagrycznik to wyjątkowa roślina wypełniona wieloma składnikami aktywnymi, które wykazują bardzo korzystny wpływ na pracę wielu układów organizmu. W składzie chemicznym ziela możemy znaleźć sporą ilość witaminy C, a także liczne minerały: bor, cynk, magnez, mangan, potas, wapń i żelazo.
W podagryczniku znajdziemy także flawonoidy i przeciwutleniacze, które skutecznie neutralizują chorobotwórcze wolne rodniki i łagodzą stany zapalne, a także olejki eteryczne, glikozydy flawonoidowe, terpeny, karoteny, prowitaminę A oraz białka, tłuszcze i kwasy organiczne.
Podagrycznik – jakie ma adekwatności?
Ziele podagrycznika stosowane jest przede wszystkim w medycynie naturalnej jako środek wspierający terapię leczenia podagry, zwanej także dną moczanową lub artretyzmem. Jest to ostre zapalenie stawów, objawiające się silnym bólem obszaru objętego chorobą, czyli śródstopia i palców u stóp. Oprócz dolegliwości bólowych zauważalnymi i odczuwalnymi objawami podagry są: obrzęk i zaczerwienienie miejsc zmienionych chorobowo, uciążliwe mrowienie oraz trudności w poruszaniu się i chodzeniu. Zawarte w zielu podagrycznika substancje aktywne wspomagają usuwanie soli kwasu moczowego z organizmu, które stanowią bezpośrednią przyczyną choroby oraz usprawniają przebieg procesów metabolicznych.
Spożywanie naparu z suszonych liści podagrycznika wspaniale wpływa na procesy trawienne i pracę przewodu pokarmowego. Ziele wykazuje skuteczność w zwalczaniu wzdęć, zaparć i biegunek. Ponadto odtruwa organizm i ułatwia usuwanie toksycznych produktów ubocznych przemiany materii.
Podagrycznik to prawdziwe bogactwo antyoksydantów, a w szczególności witaminy E. Składniki te neutralizują i usuwają z organizmu wolne rodniki tlenowe odpowiedzialne za wywoływanie wielu chorób i starzenie się organizmu. Dodatkowo witamina E pozytywnie wpływa na profil lipidowy. Roślina ta jest także cennym źródłem wielu witamin i minerałów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Ziele podagrycznika stosowane jest także w kosmetyce, najczęściej w formie okładów lub maseczek sporządzonych ze świeżych liści. Zawarte w roślinie przeciwutleniacze zbawiennie wpływają na stan cery trądzikowej, poprawiają elastyczność skóry i zapobiegają powstawaniu zmarszczek.
Podagrycznik – jak stosować i przechowywać?
Regularne stosowanie podagrycznika bardzo pozytywnie wpływa na nasze zdrowie i samopoczucie. Przynosi ulgę osobom walczącym z dną moczanową, wspomaga procesy metaboliczne, odtruwa organizm i poprawia stan skóry. Jak zatem stosować to prozdrowotne ziele? Jest to bardzo proste. Podagrycznik zaleca się spożywać w formie naparów lub zmielonego proszku, który można dodawać do różnego rodzaju potraw. Susz należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w temperaturze pokojowej. W takich warunkach suszony podagrycznik zachowa swoje cenne adekwatności i walory smakowe.
Podagrycznik – jakie są przeciwwskazania?
Podagrycznik to bardzo cenny dodatek do diety osób zdrowych oraz cierpiących na różne dolegliwości i schorzenia związane ze stawami czy zaburzenia metaboliczne. Do tej pory nie wykazano, by przyjmowanie ziela tej rośliny powodowało niepożądane skutki uboczne.
Dla maksymalnego bezpieczeństwa zalecamy stosowanie podagrycznika w formie naparu przyrządzonego z suszu zakupionego w aptece lub sklepie zielarskim w niewielkich porcjach. Warto także zachować wszelkie środki ostrożności i w razie jakichkolwiek wątpliwości skonsultować się z lekarzem. Kontakt ze specjalistą zalecamy także wszystkim osobom chorującym przewlekle i przyjmującym leki na stałe.
Artykuł zewnętrzny
PRZEJDŹ DO: STRONA GŁÓWNA
