Otyłość to jedno z największych wyzwań zdrowotnych XXI wieku. Niestety ponad 20 milionów Polaków ma nadmierną masę ciała.
To choroba przewlekła, która jest odpowiedzialna za ponad 200 różnych powikłań takich jak m.in. cukrzyca typu 2, choroby układu oddechowego czy niektóre rodzaje nowotworów. w tej chwili najczęstszym jej powikłaniem są choroby układu sercowo-naczyniowego.
Otyłość przyczynia się do szeregu innych chorób. Poza cukrzycą typu 2 są to choroby woreczka żółciowego, dyslipidemia, bezdech senny, zwyrodnienie kolan, stłuszczenie wątroby. NFZ wskazuje, iż w 2024 roku kwota refundacji świadczeń związana z leczeniem tych schorzeń wynosiła ponad 3,5 mld zł, podczas gdy dekadę wcześniej – 1,2 mld zł.
Choroba otyłościowa wymaga prowadzenia pod nadzorem odpowiednich specjalistów – lekarza, dietetyka i psychologa, którzy muszą regularnie monitorować postępy pacjenta i dostosowywać terapię do jego indywidualnych potrzeb.
Największym sojusznikiem pacjenta jest lekarz, który na podstawie rozmów z pacjentem określa indywidualne potrzeby i ocenia jego możliwości. Oprócz odpowiedniej diety i aktywności fizycznej lekarz zaleci pomoc farmakologiczną i psychologiczną.
Pomimo rosnącej świadomości społecznej, wielu dorosłych pacjentów wciąż nie wie, gdzie szukać pomocy. Brakuje spójnych informacji o tym, jak wygląda proces diagnostyczny i jakie są dostępne opcje terapeutyczne, Brakuje przede wszystkim wiedzy i świadomości na temat tego, czym adekwatnie jest choroba otyłościowa i jakie są jej konsekwencje. Dlatego bardzo istotna jest edukacja skierowana zarówno do pacjentów, lekarzy, jak i całego społeczeństwa.
Musimy również mieć świadomość, iż otyłość i insulinooporność zwiększają także ryzyko rozwoju alzheimera. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) do 2050 roku liczba chorujących na chorobę Alzheimera może się podwoić.
Eksperci twierdzą, iż do 2030 roku na całym świecie będzie ich 50–65 mln, a do 2050 roku – choćby dwa razy więcej. Prognozy są alarmujące, dlatego specjaliści zwracają uwagę na konieczność profilaktyki, w tym leczenia otyłości, cukrzycy typu 2 i insulinooporności. Liczne badania potwierdzają, iż znacznie zwiększają one ryzyko zachorowania na choroby neurodegeneracyjne.
– Otyłość i cukrzyca stanowią istotne ryzyko wystąpienia choroby Alzheimera i w związku z tym wczesna prewencja, leczenie choroby otyłościowej to istotne czynniki poprawiające długoterminowo dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny pacjentów – wskazał ekspert Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości prof. dr hab. n. med. Wojciech Bik, kierownik Zakładu Neuroendokrynologii Klinicznej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, przewodniczący Sekcji Badań Podstawowych Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości.
Nasz system opieki zdrowotnej dostrzega już ten problem. Pierwszy wykład, w którym poruszałem problem choroby Alzheimera i choroby otyłościowej, przedstawiłem w 2010 roku dla wąskiej grupy odbiorców. Dzisiaj ten temat przebija się do głównego nurtu informacyjnego i stanowi jeden z istotnych elementów myślenia o chorobie otyłościowej i prewencji jej powikłań – podkreślił profesor Bik.
Od 2021 roku działa w Polsce pilotażowy program w zakresie kompleksowej opieki specjalistycznej nad świadczeniobiorcami leczonymi z powodu otyłości olbrzymiej KOS-BAR. Do 21 marca 2024 roku w programie wzięło udział 5,5 tys. pacjentów w 19 ośrodkach.
Oprac. IKa, fot. pixabay.com
Źródło: kampania edukacyjna „Porozmawiajmy szczerze o otyłości”
Data publikacji: 06.06.2025 r.
