O dobrostanie w sytuacji otrzymania trudnej diagnozy

sabinasadecka.pl 2 lat temu

Poniżej znajdziecie moją rozmowę dla Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego.

o szerszej definicji dobrostanu (niż tylko doświadczanie pozytywnych emocji)
o tym, iż ból (i diagnoza) zmiata całą resztę naszego życia ze sceny (zdanie zapożyczone od Russa Harrisa)
o trybie przetrwania, w którym gubimy ważne kawałki naszej tożsamości
o pośpiechu i poczuciu presji, który znamionuje przeciążenie układu nerwowego
o przejściu z funkcjonowania racjonalnego na emocjonalne;
o zagrożeniu, które staje się filtrem naszej percepcji
o kontynuowaniu życia, którym żyłam/em przed diagnozą – na tyle na ile się da
o potrzebie głowy do nadania znaczenia diagnozie za wszelką cenę (nawet kosztem logiki)
o potrzebie samotności i pozwolenia sobie na nią i równocześnie o relacjach, w których zdrowiejemy (i osiadamy w nowej rzeczywistości)
o przebadanej roli naszej własnej wyobraźni
o dobrej relacji z nasza chorobą (w ogóle o rozumieniu naszego byciu z chorobą jako relacji, którą możemy kształtować)
o tym, iż jest cię dużo więcej niż tylko ty chorujący/a
o wartościach, zasobach i twórczej adaptacji do diagnozy
o kryzysie, który jest egzystencjalnym sitem
o nudzącym się mózgu
i o zasadzie maratończyka, która uratowała mi życie (choć nie biegam maratonów):).