Pierwsze objawy kamieni migdałowych są niepozorne. To suchy kaszel i brzydki zapach z ust.
Jeśli oprócz tego zauważysz na migdałkach białe, nieregularne grudki, to możesz być pewna, iż to kamienie migdałkowe.
Choć zwykle są niegroźne, warto udać się z dzieckiem do specjalisty.
Objawy kamieni migdałkowych
Kamienie migdałkowe niezwykle łatwo przeoczyć. Początkowe objawy są bardzo niepozorne i zwykle nie skłaniają rodziców do oglądania dziecięcej jamy ustnej. Pierwszym znakiem, iż coś się dzieje niepokojącego, jest gnilny zapach z buzi.
Najczęściej rodzice przypisują go niedokładnemu szczotkowaniu zębów, zbyt małej ilości wypijanych płynów, a choćby problemom gastrycznym. Tymczasem na migdałkach mogły powstać kamienie.
Inne objawy, które może zgłaszać dziecko to metaliczny posmak (niesmak), zaburzenie odczuwania smaków oraz lekki suchy kaszel. Gdy kamienie się powiększą lub jest ich więcej, może pojawić ból gardła, ból przy przełykaniu lub/i ból promieniujący na ucho, obrzęk migdałków i węzłów chłonnych i stan zapalny gardła i migdałków.
Jak wyglądają kamienie migdałkowe?
Gdy zajrzy się do buzi dziecka na migdałkach, można zobaczyć jeden lub więcej jasnych punktów. Kamienie na migdałkach (z ang. tonsil stones) wyglądem przypominają niewielkie, maksymalnie kilkunastomilimetrowe grudki, w białej, żółtej lub lekko zielonkawej barwie. Tak więc nie jest to sącząca się ropa, a twardsze lub kaszowate zgrubienia.
Kamienie migdałkowe: przyczyny
Kamienie pojawiają się we wgłębieniach migdałków, tzw. kryptach, na skutek stanu zapalnego, np. po przebytej anginie, nawracających przeziębieniach czy po infekcji gardła. Stan zapalny powiesza krypty, które mogą się czopować przez zbierające się w nich drobnoustroje, obumarłe tkanki, wydzieliny spływające z zatok, a choćby resztki jedzenia.
W kryptach tych jest ciepło i wilgotno, co stwarza warunki do rozwoju drobnoustrojów (stąd nieprzyjemny zapach).
Kamienie migdałkowe nie powodują groźnych dla zdrowia powikłań. Nie są też niebezpieczne, jeżeli dojdzie do ich samoczynnego oderwania i przypadkowego połknięcia. Napady suchego kaszlu są naturalnym odruchem organizmu na pozbycie się tych kamieni (dziecko może zgłaszać wypluwanie grudek, po rozgnieceniu bardzo śmierdzą).
Duże kamienie mogą jednak być przyczyną przewlekłego zapalenia gardła i powstawania kolejnych powikłań. W skrajnych przypadkach mogą stać się choćby źródłem zakażenia krwi.
Leczenie kamieni migdałkowych
Niewielkie kamienie migdałkowe nie wymagają specjalistycznego leczenia. Najczęściej organizm sam je usuwa poprzez odkasływanie czy odchrząkiwanie. Warto ograniczyć cukier w diecie (sprzyja rozwojowi bakterii) oraz wprowadzić płukanie gardła roztworem wody utlenionej, czy też preparatami z szałwii lub innymi środkami odkażającymi.
W internecie można trafić na całą masę filmików, pokazujących jak manualnie usunąć taki kamień samemu w domu. Wystarczy delikatnie podważyć patyczkiem do uszu lub drewnianą szpatułką, by kamień wypadł. W aptekach także dostępne są specjalne pompki do usuwania kamieni. Skutecznym sposobem jest także irygacja.
Lekarze przestrzegają jednak przed długotrwałym leczeniem kamieni migdałkowych domowymi sposobami. jeżeli kamienie nawracają, pojawiają się niepokojące objawy jak stan zapalny czy zaburzenia obrysu migdałka podniebiennego konieczne jest wizyta u laryngologa.
Warto się do niego udać także z dzieckiem. W przypadku mniejszych dzieci operowanie patyczkiem w buzi może być niebezpieczne, a nieumiejętne ich usuwanie może podrażniać śluzówkę. Z kamieniami można także udać się do pediatry lub stomatologa.
Jeśli problem jest poważniejszy, lekarz może zalecić zabieg waporyzacji lub kryptolizy. Polega on na dokładnym oczyszczeniu krypt migdałkowych z zalegających kamieni, a następnie spłyceniu i zamknięciu ich przy pomocy lasera. W niektórych przypadkach zalecany jest operacja usunięcia migdałków.
