Ministerstwo Finansów przedstawiło uwagi, które miałyby zmuszać osoby z niepełnosprawnościami do wyboru między świadczeniem wspierającym a ustawową asystencją osobistą. To niedopuszczalne! Oba te rozwiązania mają fundamentalne znaczenie dla zapewnienia godnego życia osobom z największymi trudnościami w codziennym funkcjonowaniu.
Jakie widzimy zagrożenia w opinii Ministerstwa Finansów?
1️. Ograniczenie godzin asystencji – 8 godzin dziennie to za mało! Osoby wymagające całodobowego wsparcia zostaną pozbawione niezbędnej pomocy. Taka decyzja nie uwzględnia rzeczywistości życia osób z niepełnosprawnościami.
2️. Brak elastyczności – Nieprzewidywanie minimalnej liczby godzin ani możliwości przenoszenia niewykorzystanych godzin na kolejne miesiące to ignorowanie potrzeb indywidualnych. Każdy dzień wygląda inaczej, a takie ograniczenia tylko komplikują życie.
3️. Wybór między niezależnością a potrzebami życiowymi – Świadczenie wspierające powinno poprawiać jakości życia osób z niepełnosprawnościami oraz pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem szczególnych potrzeb życiowych osób z niepełnosprawnościami. Nie można być zmuszanym do rezygnacji z godności, niezależności i aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym! Asystencja osobista to nie przywilej – to prawo! Jest fundamentem niezależności, który umożliwia aktywne i podmiotowe życie. Decyzje Ministerstwa Finansów prowadzą do odbierania tego prawa wielu osobom.
Apelujemy o zmianę stanowiska i wprowadzenie takich rozwiązań, które pozwolą osobom z niepełnosprawnościami korzystać zarówno z asystencji osobistej, jak i świadczenia wspierającego. Każdy człowiek zasługuje na możliwość realizowania swojego potencjału, bez stawiania go w sytuacji nieustannego wyboru między jedną formą wsparcia a drugą.
Dołączmy głos do walki o godne życie dla wszystkich!
