Aby być dobrym mentorem, nie wystarczy jedynie podzielenie się wiedzą. Mentoring to nie doradztwo. To także wsparcie w rozwoju osobistym, dlatego niezbędne jest posiadanie umiejętności coachingowych.
Mentoring i coaching to dwie różne, ale powiązane ze sobą formy rozwoju osobistego. Mentor wspiera mentee, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem, których mentee jeszcze nie posiada. Natomiast coach wspiera rozwój osobisty coachee, kierując jego procesem myślowym i motywując do działania.
Mentoring i coaching: dwie kompetencje jednocześnie
To właśnie umiejętności i doświadczenie coachingowe stanowią podstawę skuteczności procesów mentoringowych. Dobry mentor to ten, który potrafi aktywnie słuchać, zadawać trafne pytania i pozostawiać przestrzeń do refleksji. Mentorzy bez odpowiedniego przygotowania do swojej roli często popełniają błąd brania na swoje barki odpowiedzialności za postępy w rozwoju i sukcesy mentee. Ich poparta dobrymi intencjami chęć wspierania mentee prowadzi często do narzucania mu swojego stylu radzenia sobie z wyzwaniami. Mentor może próbować przekonywać mentee do rozwiązań, które sam stosował, i które przyniosły pożądane rezultaty. Jednak zapomina często, iż głęboka zmiana może zajść w mentee jedynie wtedy, kiedy ten sam uwierzy w swój potencjał i odnajdzie najlepsze rozwiązanie dla danego wyzwania. Mentor może pomóc w tym procesie, na przykład:
- podając przykłady
- poszerzając horyzonty myślowe mentee
- inspirując własnymi doświadczeniami.
Jednak to mentee jest w pełni odpowiedzialny za realizację swojego celu rozwojowego. I to on sam musi dokonać wyboru ścieżki, którą będzie kroczył, a także sposobu, w jaki zamierza radzić sobie z wyzwaniami.
Łącząc role i doświadczenie mentorki oraz coacha, mogę z pełnym przekonaniem potwierdzić, iż to właśnie dzięki umiejętnościom i doświadczeniu coachingowemu proces mentoringu staje się skuteczny i bardziej satysfakcjonujący dla obu stron.
Obserwując mentorów, którzy brali udział w procesie mentoringu bez wcześniejszego przygotowania coachingowego, zauważyłam, iż brak tych kompetencji może prowadzić do nieefektywności i choćby szkodliwego wpływu na mentee.
Narzędzia coachingu do wykorzystania w mentoringu
Jedną z kluczowych technik, które warto wykorzystać w procesie metoringowym, jest aktywne słuchanie. Mentor, będąc jednocześnie coachem, musi umieć skoncentrować się na tym, co mówi mentee, bez rozpraszania uwagi. To umiejętność głębokiego zrozumienia drugiej osoby, która buduje zaufanie i otwartość.
Inną istotną techniką jest zadawanie głębokich pytań. W miejsce udzielania gotowych odpowiedzi, mentor-coach skupia się na kierowaniu myśleniem mentee poprzez otwarte pytania, co sprzyja samodzielności w rozwiązywaniu problemów.
Refleksja to kolejny element coachingu, który warto integrować z mentoringiem. Mentor, posługując się refleksją, pomaga mentee spojrzeć na sytuacje z różnych perspektyw, co prowadzi do bardziej przemyślanych decyzji.
Dobry mentor, korzystając z coachingu, umie wspierać mentee poprzez inspirację, poszerzanie horyzontów myślowych i dzielenie się doświadczeniami. Jednak zawsze pamięta o tym, iż to mentee jest odpowiedzialny za własny rozwój. Wsparcie mentora polega na stworzeniu warunków sprzyjających samodzielności i odkrywaniu własnych rozwiązań. W ten sposób mentoring staje się kompleksową formą wsparcia rozwoju, łączącą w sobie bogactwo doświadczenia mentora z efektywnymi technikami coachingu.
Mentoring bez przygotowania zawodowego i elementów coachingowych może okazać się ryzykowny. Bez tych umiejętności, mentor może wplątać mentee w nieodpowiednie ścieżki, szkodząc mu bardziej niż pomagając. Dlatego najważniejsze jest połączenie mentoringu z coachingiem, aby stworzyć kompleksową i skuteczną formę wsparcia rozwoju osobistego. Obie te kompetencje: mentoring i coaching, mocno wspierają proces klienta.
