"Pod koniec II Wojny Światowej, zaczęły rodzić się dzieci indygo, a liczba ich narodzeń wzrastała w latach 70 i 80" - wyjaśnia psycholog Esther Morales Leon, cytowany przez portal pieknoumysu.com. Oznacza to, iż wielu dorosłych, którzy mają problem ze zrozumieniem otaczającego ich świata i dostosowaniem się do norm, przyszło na świat, jako dzieci indygo. W kontekście nauk New Age, który zakłada, iż dzieci z tej grupy mają wokół siebie aurę w kolorze indygo właśnie, czyli nasyconym niebiesko-fioletowym. To one mają ocalić świat, jeżeli pojawi się kataklizm. Takich dzieci jest - według Nancy Ann Tape, twórczyni terminu - bardzo mało. Parapsycholożka widziała ją u jednego na pięć tysięcy badanych. Czy uważasz się za jednego z nich?
REKLAMA
Zobacz wideo Czy dziecko może nam dawać sygnały, iż coś się dzieje niepokojącego? Psycholożka wymienia konkretne zachowania nastolatków
Dorosłe dzieci indygo – rozpoznajesz te cechy u siebie?
Według parapsychologii i całego ruchu New Age, dzieci indygo nigdy nie zatraciły swoich pierwotnych umiejętności. Mają wysokorozwiniętą intuicję, odczuwają skrajnie różne emocje, są niezwykle empatyczne i nie potrafią wpisać się w sztywne ramy obowiązujących reguł i zasad. Przez większość osób uważane są za buntowników, którzy zamiast się dostosować, robią wszystko na przekór.
Dziś są dorośli, ale nie mieli łatwego dzieciństwa. Zawsze uważano ich za innych, niepasujących i problematycznych. Oto niektóre z cech, które je charakteryzują takie osobowości. Rozpoznajesz je u siebie? Dzieci indygo:
są inteligentni, mają wysoko rozwiniętą intuicję,
są bezpośredni w nawiązywaniu kontaktów, zawsze mówią to, co myślą,
kreatywni i pomysłowi,
nie poddają się regułom, nie ufają autorytetom,
mają wyższe poczucie własnej wartości i małe grono znajomych, bo zawsze szukają towarzyszy, których uważają za 'godnych' siebie,
mają problem z wykonywaniem codziennych, prozaicznych czynności, bo uważają, iż są stworzeni do tych bardziej wzniosłych.
Indygo "czują inaczej" – nie walcz z tym, tylko zaakceptuj siebie
Dorosłe dzieci indygo zawsze uważali, iż będąc w gronie znajomych, ze szkoły czy pracy, byli nieco inni. Inaczej patrzyli na problemy, bolączki czy chociażby zwykłe, bieżące sprawy. Dlatego tak bardzo ciężko jest im dostosować się do modelu życia narzuconego przez społeczeństwo. "Ciężko jest im tolerować niechlujne działania, w które dana osoba nie wkłada wszystkich swoich umiejętności. Wobec tego ciężko jest im radzić sobie z gniewem i złością. Preferują samodzielną pracę lub znajdowanie się na pozycjach kierowniczych. Potrafią również pracować w grupie, jednak na znacznie bardziej indywidualnym poziomie" – podaje portal pieknoumyslu.com.
Zatem najlepszą opcja dla dorosłych dzieci indygo jest zaakceptowanie swojej wyjątkowości, a nie bezsensowna walka z tym, aby tylko dopasować się do innych.
