Obok klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby, których jednym z najpowszechniej stosowanych przedstawicieli jest metotreksat, coraz łatwiej dostępne są nowoczesne leki biologiczne, dające z reguły bardzo dobre efekty leczenia. Nie jest w pełni znane i jasne ich kojarzenie; badanie MUST miało na celu porównanie skuteczności ustekinumabu w skojarzeniu z placebo z ustekinumabem w skojarzeniu z metotreksatem u pacjentów z czynną postacią łuszczycowego zapalenia stawów.
W tym randomizowanym wieloośrodkowym badaniu fazy 3b przeprowadzonym w 22 ośrodkach w Niemczech przebadano 186 pacjentów z czynnym łuszczycowym zapaleniem stawów, z których 173 włączono i losowo przydzielono w stosunku 1:1 do jednoczesnego leczenia metotreksatem (n = 88) lub placebo (n = 85); 84 pacjentów otrzymywało metotreksat już wcześniej jako leczenie, a 89 pacjentów nie było wcześniej leczonych tym lekiem. Pierwszorzędowym punktem końcowym była równoważność średniego wskaźnika DAS28 (Disease Activity Score-28 joints) w 24. tygodniu.
Okazało się, iż po 24 tygodniach leczenia oba schematy, pod względem skuteczności, okazały się równoważne – w skali DAS28 nie odnotowano istotnych różnic między grupami. Podobna zależność utrzymała się aż do 52. tygodnia. Co do bezpieczeństwa – poważne zdarzenia niepożądane wystąpiły u 9 proc. pacjentów z grupy ustekinumabu z placebo i oraz w grupie ustekinumabu z metotreksatem. Żadne konkretne poważne działania niepożądane nie dotyczyły więcej niż jednego pacjenta.
Jak widać, jednoczesne stosowanie metotreksatu nie zwiększało skuteczności leczenia czynnego łuszczycowego zapalenia stawów u pacjentów leczonych biologicznie ustekinumabem; według autorów nie ma przesłanek przemawiających za dodaniem lub utrzymaniem metotreksatu podczas rozpoczynania leczenia inhibitorem interleukiny 12 i 23.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
