W środę 2 lipca na spotkaniu omawialiśmy książkę Miki Waltariego „Kto zabił panią Skrof?”. Znany głównie z powieści historycznych autor tym razem popełnił powieść kryminalną.
Fabuła powieści rozpoczyna się w momencie, gdy listonosz odkrywa, iż w jednym z mieszkań kamienicy ulatnia się gaz. Po wezwaniu służb okazuje się, iż w mieszkaniu są zwłoki starszej pani i jej psa. Wygląda to na nieszczęśliwy wypadek, ale badający tę sprawę komisarz Palmu odkrywa, iż pies ma skręcony kark. Rozpoczyna się śledztwo pełne zwrotów akcji.
Narracja prowadzona jest przez młodego detektywa i ukazuje relację mistrz-uczeń pomiędzy nim a doświadczonym komisarzem, co przywodzi na myśl Sherlocka Holmesa i doktora Watsona. Komisarz Palmu stosuje metodę dedukcji i skupia się na faktach, a młody stażysta bardziej opiera się na psychologii.
Książka prawie sprzed wieku ukazuje dawne metody detektywistyczne. Jej język jest archaiczny, a humor można uznać za specyficzny. Historia jest pomysłowa, ale nieco zagmatwana. Co chwilę dowiadujemy się o nowych faktach i to zmienia nasze spojrzenie na toczące się śledztwo.
W powieści mamy też interesujący wątek miłosny i relację przyjacielską oraz ukazane motywacje, priorytety i sposób myślenia tych ludzi, co pokazuje dlaczego zostało popełnione morderstwo.
W książce można też zauważyć odniesienia do różnic społecznych, nowych ruchów religijnych i seksizmu.
Powieść ogólnie się nam podobała, chociaż pojawiły się wśród nas głosy, iż była nieco zagmatwana z powodu zbyt dużej ilości postaci pojawiających się w różnych momentach fabuły.
