Konieczne jest dalsze zrozumienie rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI) wśród dzikiego ptactwa

Według badaczy charakter i zachowania gatunków dzikiego ptactwa powinny pomóc branży drobiarskiej w zrozumieniu wysoce zjadliwej grypy ptaków A (HPAI), podtypu wirusa grypy A, w populacjach dzikiego ptactwa. Uniwersytet w Minnesocie Katedra Medycyny Weterynaryjnej i Nauk Biomedycznych Profesor dr Carol Cardona.

„Migracja to zachowanie ptaków o krytycznym znaczeniu dla ekologii grypy” – stwierdziła podczas sympozjum. Rada Nauki i Technologii Rolniczej (CAST) Webinarium pt. „Wysoce zjadliwa grypa ptaków i jej wpływ na przemysły produkujące żywność”.

Cardona wyjaśniła, iż ​​podczas migracji grupy ptaków są budowane, demontowane i odbudowywane. Ptaki gromadzą się w grupach w celu rozmnażania się przed rozpoczęciem migracji. jeżeli wirus występuje u jednego z tych ptaków, wiele z nich zostanie zarażonych po zakończeniu okresu lęgowego.

„Każda z tych grup łączy się i przenosi wirusa grypy do nowego ekosystemu i w ten sposób wirusy zaczynają się mieszać i dzielić”.

Ponadto nowe wirusy mogą zostać utworzone, gdy host zostanie zainfekowany więcej niż jednym typem wirusa. Nowe wirusy grypy mają tendencję do rozpadu, szczególnie w żywicielach rezerwuarowych, czyli organizmach, którymi zostają zakażone. Powoduje chorobę i cierpi Nie ma choroby; kilka podtypów wirusów skupia się razem – wyjaśniła.

Gatunki i ich siedliska

Według Cardony branża powinna pamiętać, iż wiele gatunków ptaków i ssaków, które mogą być żywicielami wirusa grypy A, ma charakter stacjonarny i nie migruje.

„Stwarza to dynamikę i środowisko mieszanych genów, które przemieszczają się z północy na południe lub z południa na północ na zamieszkujące je zwierzęta” – dodała Cardona.

Siedliska związane z wodą zwykle są lepszymi rezerwuarami wirusa. Na przykład krzyżówki żyjące w środowisku wodnym są prawdopodobnie zakażone bardziej zróżnicowanymi wirusami ptasiej grypy w porównaniu z kaczkami drzewnymi, które gniazdują głównie na drzewach.

Zdolność do wywoływania chorób i jej zjadliwość różnią się w zależności od gatunku, co wpływa na interakcję ptaków z wirusami grypy. Na przykład kaczka może wykazywać kilka objawów klinicznych lub nie wykazywać żadnych objawów klinicznych po zakażeniu tym samym wirusem, który może powodować śmierć białych leghornów.

„Chociaż często myślimy o ptakach jak o pojedynczych organizmach, powinniśmy myśleć o nich jak o wielu organizmach, których zbiorowa biologia kształtuje środowisko przyszłych wirusów” – mówi Cardona.