Kierunki oddziaływań terapeutycznych oraz schemat jednostki terapeutycznej z zakresu terapii SI

pedagogika-specjalna.edu.pl 1 rok temu

Dotyczy dziecka z niepełnosprawnością sprzężoną: autyzm dziecięcy i niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym.

Kierunki oddziaływań terapeutycznych:

  • Dostarczanie dużych dawek wrażeń proprioceptywnych i technik wyciszających w celu regulacji stanu pobudzenia dziecka
  • Kontrolowana stymulacja przedsionkowa w różnych kierunkach i pozycjach ciała dziecka
  • Normalizacja pracy systemu słuchowego i wzrokowego
  • Praca nad pełną integracją odruchów TOB, ATOS i STOS
  • Poprawa reakcji równoważnych, także podczas ruchu
  • Poprawa stabilizacji centralnej oraz regulacja napięcia mięśniowego
  • Praca nad płynnością ruchów oczu i umiejętnością ich izolowania od ruchów głowy
  • Rozwijanie koordynacji ruchowej w obrębie dużej i małej motoryki
  • Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej
  • Rozwijanie umiejętności wykonywania wolnych, dobrze kontrolowanych i precyzyjnych ruchów ciała, ruchów izolowanych (tułów, barki, ramiona, przedramiona, ręce, palce)
  • Rozwijanie umiejętności naśladowania ruchów ciała

Do kierunków pracy z dzieckiem został dostosowany proponowany poniżej schemat jednostki terapeutycznej.

Schemat jednostki terapeutycznej:

czas: 60 minut

I Stymulacja bazowych systemów sensorycznych – 25 minut:

1. Stymulacja przedsionkowa – ruch rotacyjny Ѻ :

Przykład:

  • ćwiczenie na huśtawce obrotowej: dziecko buja się na huśtawce w różnym ułożeniu ciała (na siedząco, na brzuchu, na plecach, na boku), samo wprowadza się w szybki ruch, a terapeuta często zmienia kierunek ruchu.

2. Stymulacja głębokiego docisku:

Przykład:

  • dociskanie piłką rehabilitacyjną, następnie dziecko przeciska się przez wąski tunel wypełniony różnymi fakturami.

3. Stymulacja przedsionkowa – ruch liniowy :

Przykład:

  • dziecko leżąc na brzuchu na deskorolce odbija się dłońmi od ustawionych materacy, wraca tyłem i odbija się stopami.

4. Stymulacja proprioceptywna:

Przykład:

  • dziecko przenosi ciężkie przedmioty w określone przez terapeutę miejsca.

5. Stymulacja przedsionkowa – ruch góra- dół :

Przykład:

  • dziecko skacze na batucie i przybija z terapeutą „piątki”, za każdym razem terapeuta zmienia położenie dłoni.

6. Stymulacja proprioceptywna:

Przykład:

  • dziecko leży przykryte pledem na huśtawce, terapeuta ugniata ciało wałkiem rehabilitacyjnym.

II. Aktywności motoryczno-sensoryczne – 30 minut:

1. Kontrola posturalna:

Poprawa napięcia mięśniowego, reakcji równoważnych, stabilizacji ciała, pracy oczu z włączeniem stymulacji przedsionkowej.

Przykłady:

  • dziecko przechodzi po ławeczkach gimnastycznych i zrzuca woreczki raz jedną, raz drugą nogą, po opanowaniu ćwiczenia dodajemy nowe elementy np. dziecko zrzuca tylko woreczki podświetlone latarką, albo określonego koloru
  • dziecko leżąc na deskorolce podciąga się na elastycznej linie, po opanowaniu zadania można dołączyć np. zbieranie woreczków, piłeczek i rzucanie ich do obręczy.

2. Planowanie motoryczne i koordynacja ruchów ciała:

Rozwijanie schematu ciała, koordynacji ruchowej i zdolności naśladowania z włączeniem stymulacji przedsionkowej.

Przykłady:

  • dziecko łapie bańki w różnych pozycjach ciała (stojąc, leżąc, siedząc) nazwanymi przez terapeutę częściami ciała
  • dziecko i terapeuta stoją naprzeciwko siebie na mało stabilnej powierzchni (koc podłożony poduchami, bańka, równoważnia – stopniowanie trudności), dziecko naśladuje ruchy terapeuty w odbiciu lustrzanym, zaczynamy od prostych ruchów.

3. Różnicowanie sensoryczne:

Różnicowanie dotykowe i słuchowe, rozwijanie precyzyjnych ruchów ciała oraz umiejętności odtwarzania prostych rytmów.

Przykłady:

  • dziecko turla się po rozłożonych materacach, na odpowiedni sygnał dźwiękowy zmienia kierunek ruchu
  • terapeuta masuje plecy dziecka przedmiotami o różnych fakturach, zadaniem dziecka jest rozpoznanie faktury
  • dziecko powtarza sekwencje, np. rzuć woreczek do góry, klaśnij dwa razy.

III. Stymulacja wyciszająca – 5 minut:

Przykład:

  • masaż wyciszający – zawijanie w materac: dziecko powoli zawijamy w materac, przy każdym obrocie dociskamy i oklepujemy, po zawinięciu pozwalamy mu wydostać się z zawiniętego materaca, tak by musiało się przeciskać i siłować.

Autor: Karolina Łuniewska – Czytelniczka Portalu

Idź do oryginalnego materiału