Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę i pełni bardzo istotną funkcję w naszym organizmie. Odpowiada za metabolizm węglowodanów oraz w mniejszym stopniu tłuszczów. Insulinoodporność polega na obniżonej wrażliwości mięśni, narządów i innych tkanek organizmu na działanie insuliny. Wówczas komórki i tkanki nie pobierają energii, którą dostarczamy z pożywieniem, a glukoza zostaje we krwi, co prowadzi do hiperglikemii.
Przyczyny insulinoodporności
Insulinoodporność może mieć wiele zróżnicowanych przyczyn. Najczęstszą jest nadwaga oraz otyłość, zwłaszcza u osób, u których tkanka tłuszczowa gromadzi się na brzuchu.
Część z nas ze względów genetycznych jest bardziej podatna na wystąpienie insulinoodporności. Dlatego, jeżeli w naszej rodzinie są osoby cierpiące na to zaburzenie metaboliczne lub cukrzycę typu 2, powinniśmy szczególnie zwracać uwagę na wszelkie niepokojące objawy.
Insulinoodproność może wynikać także z zaburzeń hormonalnych. Często towarzyszy nadczynności tarczycy czy zespołowi Cushinga.
Możliwą przyczyną rozwoju insulinodporności mogą być niektóre leki przeciwwirusowe, sterydowe, antybiotyki oraz tabletki antykoncepcyjne.
Skutki insulinoodporności
Insulinoodporność, chociaż nie jest odrębną jednostką chorobową, jest poważnym zaburzeniem metabolicznym zagrażającym naszemu zdrowiu. Może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 oraz miażdżycy, zwłaszcza jeżeli występuje u osób z nadwagą, podwyższonym cholesterolem i nadciśnieniem. Sprzyja także przyrostowi masy ciała i chorobom układu krążenia.
Jakich objawów nie należy lekceważyć?
Insulinoodporność stanowi poważne zagrożenie dla naszego zdrowia w dodatku rozwija się przez wiele lat i w początkowej fazie trudno dostrzec jej objawy. W dodatku występujące symptomy często są lekceważone i przez wiele lat choćby nie zdajemy sobie sprawy, iż mamy problem zdrowotny.
Do objawów, które możemy dostrzec bez badań należą:
- senność, zmęczenie i brak energii;
- mgła mózgowa, czyli problemy z koncentracją oraz pamięcią;
- poczucie wiecznego głodu;
- przybieranie masy ciała i tkanki tłuszczowej szczególnie w okolicach brzucha;
- obniżenie nastroju oraz rozdrażnienie;
- problemy skórne, np. rogowacenie ciemne skóry.
Dodatkowo podwyższony poziom glukozy we krwi, podwyższony cholesterol oraz nadciśnienie tętnicze również zaliczają się do objawów insulinoodporności.
Jeśli zauważymy u siebie powyższe objawy, nie lekceważmy ich. Udajmy się na konsultację do lekarza rodzinnego, który zleci podstawowe badania. W pierwszej kolejności należy wykonać oznaczenie poziomu glukozy we krwi na czczo czy badanie poziomu cholesterolu. W razie podejrzenia insulinoodporności dostaniemy skierowanie do endokrynologa, który w dalszej diagnostyce może zalecić wykonanie oznaczenia poziomu insuliny w surowicy na czczo, profilu lipidowego oraz badania na Hs-CRP.
