Potencjalną skuteczność danej terapii w obrębie poszczególnych podgrup pacjentów lepiej znać jeszcze przed zastosowaniem. Cennych danych dostarcza najnowsza metaanaliza z prestiżowego „The JAMA Dermatology”.
Leczenie biologiczne to dla wielu chorych istny game changer, za pomocą którego choroba przestaje dewastować zdrowie psychofizyczne. Jak każda metoda leczenia także i biologiczna wiąże się z ryzykiem działań niepożądanych, nietolerancji etc. a w konsekwencji konieczności jej zaprzestania. Po drugie, charakterystyka kliniczna związana z odpowiedzią na leczenie lekami biologicznymi u pacjentów z łuszczycą nigdy nie była badana w metaanalizach, a przecież tego typu prace dostarczają najcenniejszych i najbardziej wiarygodnych danych.
Zespół duńskich naukowców z Copenhagen University Hospital przeprowadził metaanalizę dotyczącą skuteczności terapii biologicznych w danych podgrupach pacjentów; uwzględniono badania w których wyniki leczenia opisywano skalą PASI 75 lub PASI 90 po 12, 26 i/lub 52 tygodniach leczenia. Brano pod uwagę zarówno badania obserwacyjne, jak i randomizowane badania kliniczne. Posługując się uznanym i zwalidowanym algorytmem PRISMA przeszukano bazy danych PubMed, Embase i Web of Science, co w sumie dało 40 publikacji z udziałem aż 21 438 pacjentów.
Obliczono, iż skuteczność jakiejkolwiek terapii biologicznej (definiowanej jako PASI 90 po 6 miesiącach) maleje wraz z postępem wieku (o około 1 proc.), przy wywiadzie wcześniejszego stosowania tej grupy leków (spadek aż o 56 proc.), przy wyższym indeksie masy ciała (o 4 proc.), wcześniejszym paleniem tytoniu (spadek o 19 proc.) i aktualnym nałogu (22 proc.). Powyższe dane uzyskano dzięki badaniom obserwacyjnym; randomizowane z kolei pokazują, iż tylko BMI wynoszące 30 lub więcej było negatywnie powiązane z odpowiedzią na leczenie (PASI 90 po 3 miesiącach) o około 43 proc.
Ta metaanaliza pokazała, iż pacjenci z łuszczycą, którzy palą lub palili w przeszłości, a także pacjenci, którzy w przeszłości stosowali leki biologiczne, byli w starszym wieku lub mieli wyższe BMI, wykazują gorszą reakcję na leki biologiczne. Należy jednak pamiętać, iż te wnioski ustalono na podstawie badań obserwacyjnych, stąd ich wiarygodność nie jest jednoznaczna.
