Jak rozpoznać i leczyć stan przedcukrzycowy?

Czym jest stan przedcukrzycowy?

Stan przedcukrzycowy świadczy o zaburzeniach tolerancji glukozy we krwi. Niewykryty oraz ignorowany rozwinie się do pełnoobjawowej cukrzycy typu 2. Stan przedcukrzycowy tak naprawdę jest ostatnim momentem, kiedy można zmienić tryb życia oraz sposób żywienia, by uniknąć zachorowania na cukrzycę. Niestety bez badań diagnostycznych trudno wykryć u pacjenta stan przedcukrzycowy, a mało charakterystyczne objawy są często bagatelizowane. Z tego względu warto regularnie wykonywać badania okresowe, dzięki którym będzie można gwałtownie zareagować i uniknąć poważniejszego schorzenia, jakim jest cukrzyca.

Jakie są objawy stanu przedcukrzycowego?

Objawy stanu przedcukrzycowego są mało charakterystyczne i w początkowej fazie trudno je zaobserwować. Jednak warto skonsultować się z lekarzem, gdy zauważymy u siebie:

• chroniczne zmęczenie;
• nagłe problemy ze wzrokiem;
• nadmierną senność;
• częste oddawanie moczu;
• zwiększony apetyt i uczucie pragnienia.

W przypadku takich objawów lekarza powinien wysłać nas na badania, dzięki którym możliwe będzie wykrycie stanu przedcukrzycowego.

By zdiagnozować stan przedcukrzycowy, niezbędne są badania. Wykonuje się badanie poziomu glukozy na czczo oraz doustny test obciążenia glukozą. Ze stanem przedcukrzycowym mamy do czynienia gdy:

• Wynik badania poziomu glukozy na czczo mieści się w granicach: 100-125 mg/100 ml;
• Stężenie glukozy we krwi, dwie godziny po jej podaniu wynosi: 140-199 mg/100 ml.

Jak postępować w przypadku stanu przedcukrzycowego?

Pacjenci ze zdiagnozowanym stanem przedcukrzycowym zdecydowanie powinni zmienić tryb życia. Zaleca się im zmianę diety oraz zwiększenie aktywności fizycznej.

Dieta zapobiegająca wystąpieniu cukrzycy typu 2 polega przede wszystkim na utrzymaniu prawidłowego stężenia glukozy we krwi, optymalnego stężenia lipidów i lipoprotein w surowicy, utrzymaniu optymalnego ciśnienia krwi. Z tego względu zaleca się unikanie produktów bogatych w cukry proste oraz z wysokim IG (produkty na bazie mąki pszennej, ryż biały, ziemniaki), a także bardzo przetworzonej żywności. Warto spożywać duże ilości warzyw, chude mięso, ryby, jaja oraz produkty mleczne, oraz pełnoziarniste pieczywo.

Z aktywności fizycznej poleca się szczególnie marszobiegi, pływanie, spacery w szybkim tempie, jazda na rolkach oraz wszystko, co sprawi nam przyjemność. Uprawianie sportu jest równie ważne, jak dieta. Istotna jest oczywiście regularność (przynajmniej 3 razy w tygodniu po co najmniej 30 minut na początek).

Niestety u pacjentów z podwyższonym ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2 sama zmiana diety i zwiększenie aktywności fizycznej może nie poprawić wystarczająco stanu zdrowia. Wówczas wdraża się leczenie farmakologiczne, np. metforminą, która doprowadza do unormowania glikemii.