Szacuje się, iż po 5 latach przy życiu pozostaje 42,9% chorych, którzy otrzymywali durwalumab, a u 33,1% nie stwierdza się progresji choroby po 5 latach.
Wcześniejsze wyniki badania PACIFIC wskazywały na korzyść w zakresie czasu przeżycia całkowitego z redukcją ryzyka zgonu o 32% (HR 0,8, 95% CI 0,53–0,87; p = 0,00251) oraz w zakresie czasu wolnego od progresji choroby z redukcją ryzyka progresji lub zgonu o 48% (HR 0,52, 95% CI 0,42–0,65; p <0,0001).
Badanie kliniczne PACIFIC jest pierwszym, w którym udowodniono korzyści w zakresie przeżycia całkowitego z zastosowania inhibitorów immunologicznych punktów końcowych w leczeniu radykalnym, a korzyści te potwierdzają się w kolejnych aktualizacjach wyników.
Do badania włączono chorych w stopniu sprawności ECOG 0 lub 1, niezależnie od ekspresji PD-L1, i przydzielono ich losowo w stosunku 2:1 do ramienia z durwalumabem (podanie co 2 tygodnie przez 12 miesięcy) (n = 473) lub do ramienia placebo (n = 236). Uaktualnione wyniki są zgodne z wynikami pierwotnymi, mediana OS wynosi 47,5 miesiąca dla durwalumabu i 29,1 miesiąca dla placebo (HR 0,72), a mediana PFS odpowiednio 16,9 wobec 5,6 miesiąca (HR 0,55). Szacowane 5-letnie przeżycie wynosi 42,9% dla durwalumabu i 33,4 % dla placebo a szacowane 5-letnie przeżycie bez progresji choroby – odpowiednio 33,1% i 19%.
Autorzy podkreślają konieczność dalszych badań w celu oceny optymalnej długości terapii durwalumabem. W chwili obecnej toczą się badania oceniające skuteczność i bezpieczeństwo durwalumabu w leczeniu konsolidującym po sekwencyjnej chemioradioterapii bądź tylko po radioterapii (w przypadku, gdy chory nie kwalifikuje się do chemioterapii.
Autorka: dr n. med. Katarzyna Stencel
