Doustny analog GLP-1 w badaniu III fazy

Agoniści receptora GLP-1, choć niezwykle skuteczni w leczeniu otyłości, do tej pory wymagali podawania w formie iniekcji podskórnych. Ten niepeptydowy analog GLP-1 stanowi natomiast potencjalny przełom w tej dziedzinie.

Chodzi o drobnocząsteczkowy, niepeptydowy agonista GLP-1, który dzięki swojej budowie chemicznej może być podawany doustnie. Najnowsze badanie III fazy opublikowane w „The New England Journal of Medicine” ocenia skuteczność i bezpieczeństwo tej formy terapii u pacjentów z otyłością bez współistniejącej cukrzycy.

W wielonarodowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu III fazy wzięło udział 3127 pacjentów z otyłością. Uczestników losowo przydzielono do jednej z czterech grup: otrzymującej raz dziennie doustnie orforglipron w dawce 6 mg, 12 mg lub 36 mg, albo do grupy placebo. Wszyscy pacjenci otrzymywali również standardowe zalecenia dotyczące diety i zwiększonej aktywności fizycznej. Głównym celem badania była ocena procentowej zmiany masy ciała po 72 tygodniach leczenia.

Po zakończeniu schematu terapii zaobserwowano znaczącą, zależną od dawki, redukcję masy ciała w grupach otrzymujących orforglipron. Średnia utrata wagi w ujęciu procentowym wyniosła -7,5% dla dawki 6 mg, -8,4% dla dawki 12 mg i -11,2% dla dawki 36 mg, w porównaniu do zaledwie -2,1% w grupie placebo (różnice te były wysoce istotne statystycznie). W grupie otrzymującej najwyższą dawkę 36 mg, ponad połowa pacjentów (54,6%) straciła co najmniej 10% wyjściowej masy ciała, a ponad jedna trzecia (36%) – co najmniej 15%. Terapii towarzyszyła również istotna poprawa w zakresie obwodu talii, ciśnienia skurczowego oraz profilu lipidowego. Profil działań niepożądanych był zgodny z oczekiwaniami dla tej klasy leków – dominowały łagodne dolegliwości żołądkowo-jelitowe, a odsetek pacjentów przerywających leczenie z ich powodu był nieznacznie wyższy niż w grupie placebo.

Podawany raz dziennie, doustny, niepeptydowy agonista receptora GLP-1 – orforglipron – prowadzi do istotnej klinicznie i statystycznie utraty masy ciała u dorosłych pacjentów z otyłością. Jego skuteczność oraz typowy dla tej grupy leków profil bezpieczeństwa czynią go potencjalnie obiecującą opcją terapeutyczną.