Dotkliwa samotność. Czy psychoterapeuta w Poznaniu może pomóc?

Człowiek jest „zwierzęciem stadnym”, dlatego mało kto z nas lubi samotne życie. W czasie epidemii koronawirusa często jednak byliśmy zmuszeni do izolowania się od bliskich i znajomych, co mogło negatywnie wpłynąć na nasze samopoczucie psychiczne. W razie odczuwania dyskomfortu, przydatny może się okazać kontakt z psychoterapeutą w Poznaniu i nie tylko.

Psychoterapeuta w Poznaniu pomoże rozgonić „czarne myśli”

Pandemia nie jest jedynym czynnikiem, który daje nam poczucie osamotnienia. Obecne problemy z gospodarką powodują, iż ludzie tracą dorobek życia albo martwią się o przyszłość. Sytuacja polityczna także stwarza dużo napięć, szczególnie wśród osób nieheteronormatywnych, czy kobiet, które czują niepokój. Z pewnością jakaś część prób samobójczych wynika z poczucia bezsensu, osamotnienia, bo człowiek bez wątpienia jest istotą społeczną. Rozmowa z psychoterapeutą w Poznaniu może okazać się niezwykle skuteczną formą pomocy w odzyskaniu euforii życia.

Czym jest samotność?

Samotność nie dotyczy tylko osób starszych, nieśmiałych czy porzuconych. Coraz częściej dotyka również ludzi młodych. Samotność może nam doskwierać pomimo bycia w związku. Niektórzy uważają, iż da się do niej przyzwyczaić, inni szukają nowych znajomych lub partnera. Samotność to subiektywne odczucie, które wynika z braku satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi. Nie oznacza ona jedynie życia w pojedynkę – posiada wiele wcieleń:

• samotność chroniczna,
• samotność przejściowa, np. po stracie bliskiej osoby,
• samotność z wyboru,
• samotność z konieczności lub za karę, np. odosobnienie w przypadku epidemii.

Samotność w tłumie

Zanim zmienił koronawirus cały świat, w Stanach Zjednoczonych już można było mówić o społeczeństwie samotnych dorosłych. Z badań przeprowadzonych na Uniwersytecie Kalifornijskim wynika, iż aż 76 proc. dorosłych osób w USA odczuwa osamotnienie. Tak duży odsetek może być również wynikiem samodzielnego wyboru. Można przypuszczać, iż w pandemii takie badania wypadłyby jeszcze gorzej. W Stanach Zjednoczonych statystycznie przypada 0,8 przyjaciela na człowieka, a więc więzi społeczne są mocno osłabione. W Polsce jest trochę lepiej, bo średnio 2,5 przyjaciela na osobę

Samotność przejściowa czy chroniczna? Czym się różnią?

Wprawdzie Pablo Picasso mawiał, iż „nic nie może powstać bez samotności”, to jednak chroniczna samotność na ogół prowadzi do cierpienia. Każdy z nas potrzebuje momentu, kiedy zostaje sam ze swoimi myślami i uczuciami. Bycie samemu to czas na samorozwój, odkrywanie siebie, kreatywność, spokój. Możemy więc być sami i nie czuć się samotnie. Jednak chroniczna samotności jest stanem poważnym, który bardzo negatywnie odbija się na jakości życia człowieka.

Jak czuje się osoba długotrwale osamotniona?

Psycholog w Poznaniu potwierdza, iż osoba cierpiąca na chroniczną samotność czuje się nikim. Wstydzi się samego siebie. Wydaje mu się, ze całe jego życie to jedna wielka porażka. Swoje pragnienia i uczucia chowa w najgłębszych miejscach – tam, gdzie nikt ich nie rozpozna. Chce się ukryć przed całym światem, nie chce nikogo widzieć, bo boi się, iż zostanie odrzucony. Myśli, iż nie jest w stanie z nikim zbudować bliskiej relacji, bo jest brzydki, dziwny i aspołeczny. Izoluje się jeszcze bardziej i tak zamyka się błędne koło, z którego nie potrafi się wydostać.

Jak sobie radzić z samotnością? Psychoterapeuta w Poznaniu podpowiada

Samotność można leczyć. Pomóc w tym może psychoterapia w Poznaniu i nie tylko.. Jaką wybrać? Istnieje wiele różnych nurtów psychoterapii, za którymi stoją różnorodne teorie. Nie ma lepszej ani gorszej. Najważniejszym czynnikiem udanej psychoterapii jest relacja między terapeutą a pacjentem. Dlatego bardzo ważne jest, aby pacjent miał poczucie, iż może zaufać terapeucie, żeby od pierwszych spotkań zaistniała między nimi swoista więź. Terapia to ciężka i długa praca. Jak długa? Wszystko zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta, najczęściej jednak trwa od 6 miesięcy do choćby kilku lat. Co może dać siłę i motywację do przejścia tak trudnego i długiego procesu terapeutycznego? Nagroda. A jest nią nie tylko rozwiązanie swojego problemu, spokojniejsze i wartościowsze życie, ale też lepsze poznanie samego siebie.