Dojrzałość szkolna

Czas szkoły to czas nauki, ale też zabawy, rozwijania swoich umiejętności i ciekawości świata. Przed dzieckiem stawiane są różnorodne zadania i wyzwania – inspirujące, wymagające, pobudzające do działania i oddziaływające na ciekawość. Dziecko ma też czas na to, by się beztrosko bawić, poznawać nowych przyjaciół i rozwijać we wszelkich sferach swojego życia – nie tylko pod względem naukowym, ale też fizycznym, psychicznym czy społecznym. Oczywiście, szkoła ma swoje wymagania, które dziecko musi spełniać. Jednak dla dziecka, które osiągnęło już pełną dojrzałość szkolną przeszkody te nie będą niemożliwe do pokonania. Wręcz przeciwnie! Dzięki nim dziecko będzie mogło się rozwijać. Jednak do tego wszystkiego potrzebna jest właśnie dojrzałość szkolna. Od niej zależy, czy dziecko jest gotowe na rozpoczęcie nowego stopnia edukacji i jak odnajdzie się w grupie rówieśniczej. Warto zgłębić ten temat i wiedzieć, na co trzeba być przygotowanym.

Czym jest dojrzałość szkolna?

Chwila, w której dziecko po raz pierwszy idzie do szkoły jest bardzo ważna i w wielu rodzinach naprawdę długo oczekiwana. To w końcu czas, gdy dziecko będzie mierzyć się z nowymi wyzwaniami nie tylko edukacyjnymi. Poszerzy swój krąg towarzyski, pozna nowe grono rówieśników, będzie mogło zdobywać nową wiedzę i uczyć się nowych umiejętności. To wszystko jest naprawdę bardzo ważne. Nic dziwnego zatem, iż całe rodziny szykują się do tego dnia, a dziecko jest podekscytowane i często wręcz nie może się doczekać tego dnia. To wszystko bardzo przyjemne – szczęśliwe dziecko uszczęśliwia też rodziców.

Nie każde dziecko jednak jest tak samo gotowe na to, by iść do szkoły. Dzieci mają różną wrażliwość, różne potrzeby i wymagania. choćby jeżeli Twoje starsze dziecko szło do szkoły z euforią i od razu poczuło się tam dobrze i adekwatnie, wcale nie znaczy, iż młodsze dziecko musi w stu procentach powielić ten schemat. Każde dziecko jest inne i porównywanie do innych dzieci nie przyniesie nic dobrego. Twoje dziecko potrzebuje Twojego wsparcia i miłości, a nie oskarżeń, iż nie jest tak dobre jak rodzeństwo czy inne znajome dzieci. W przypadku szkoły, to czy i jak dziecko sobie w niej poradzi, zależy w dużym stopniu od dojrzałości szkolnej.

Dojrzałość szkolna to gotowość dziecka do sprostania intelektualnym, emocjonalnym i społecznym wymaganiom szkoły. Często ocenia się ją na podstawie zdolności dziecka do przestrzegania zasad, zwracania uwagi i współdziałania z rówieśnikami. Dojrzałość szkolna jest ważna, ponieważ może wpływać na wyniki dziecka w klasie.

Niedojrzałe dziecko może mieć problemy ze skupieniem się na swojej pracy lub wykonywaniem poleceń nauczyciela. Może mieć również problemy z interakcją z innymi uczniami i uczestnictwem w zajęciach. Natomiast dojrzałe dziecko ma większe szanse na odniesienie sukcesu w szkole. Potrafi ono zwracać uwagę, przestrzegać zasad i współdziałać z kolegami z klasy. W rezultacie mają większe szanse na dobre wyniki w szkole i osiągnięcie pełnego potencjału.

Każdy rodzic chciałby, by jego dziecko osiągnęło pełną dojrzałość szkolną, zanim pójdzie do szkoły. Jednak dojrzałość szkolna to ponownie coś bardzo indywidualnego. Powinna też być traktowana jako zbiór elementów, a nie jednolita całość. To wcale nie jest tak, iż dziecko ma lub nie ma dojrzałości szkolnej. Sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana.

Dojrzałość szkolna jako taka to w końcu gotowość dziecka do pójścia do szkoły. Gotowość pod względem rozwoju psychicznego, fizycznego, społecznego i emocjonalnego. W idealnym wypadku wszystkie te sfery rozwijają się po równo i są na tym samym, odpowiednio wysokim poziomie.

Ideały jednak mają to do siebie, iż w zasadzie nie można ich spotkać. Każde dziecko rozwija się inaczej. Możesz spotkać dziecko o ponadprzeciętnych zdolnościach intelektualnych, które nie ma problemu z przyswajaniem wiedzy szkolnej i wszelkie tego typu wyzwania są dla nich naprawdę bardzo proste. To samo dziecko może nie radzić sobie jednak z organizacją czasu pracy, nie dawać sobie rady z adekwatnym ułożeniem priorytetów zadań czy po prostu czuć się przytłoczonym natłokiem nowych obowiązków. Takie dziecko mogło bardzo rozwinąć się intelektualnie, ale nie osiągnąć jeszcze odpowiedniej dojrzałości emocjonalnej.

Możesz też spotkać dzieci, które zupełnie nie odnajdują się w gronie rówieśników, przez cały czas ograniczając swój świat do rodziców, rodzeństwa i najbliższego otoczenia. Takie dzieci mogą choćby bardzo chcieć wpasować się w grono rówieśników, poszerzyć swoje grono znajomych i dobrze się bawić z innymi dziećmi. Jednak nie zawsze są do tego przygotowane – ich rozwój społeczny może znacząco odstawać od rozwoju społecznego innych rówieśników.

Dlatego tak ważna jest kompleksowa ocena dojrzałości szkolnej dziecka. Rodzice nie są w tym zadaniu pozostawieni sami sobie. Dużą pomocą służą pedagodzy, możesz też zgłosić się z dzieckiem do poradni psychologicznej. Pamiętaj, iż korzystanie z pomocy psychologa dziecięcego czy udanie się z dzieckiem na psychoterapię wcale nie jest powodem do wstydu i oznaką słabości. Tak naprawdę to oznaka miłości i mądrości rodzicielskiej.

Warto zrobić wszystko, by pomóc dziecku poradzić sobie z jego problemami. Wspieranie go, wspólne rozwiązywanie problemów, poczucie miłości i bezpieczeństwa – właśnie tego potrzebuje Twoje dziecko.

Wszelkie opinie z poradni mogą być też bardzo pomocne przy ogólnej ocenie dojrzałości szkolnej dziecka.

Ocena dojrzałości szkolnej dziecka

Dojrzałość szkolna dziecka to nie jest coś, co może być rozpatrywane w zerojedynkowej konwencji – to o wiele bardziej złożona kwestia. Dlatego przy jej wykonywaniu należy pochylić się nad każdym elementem, który składa się na dojrzałość szkolną dziecka. Nie spodziewaj się też, iż wszystkie elementy składowe będą na identycznie wysokim poziomie.

Musisz być gotowy na to, iż pewne sfery rozwoju Twojego dziecka przez cały czas wymagają bardziej wytężonego wsparcia. A to przecież rola kochających rodziców i opiekunów, by to wsparcie zapewnić – wszelkimi możliwymi sposobami.

Jeśli czujesz, iż nie jesteś w stanie pomóc dziecku w najlepszy dla niego sposób, nie załamuj się. Skorzystaj ze wsparcia specjalisty, który będzie w stanie pomóc Ci jak najlepiej pomóc Twojemu dziecku. Dzięki temu dziecko będzie miało szansę na to, by rozwinąć w pełni swój potencjał i zdobyć nie tylko odpowiedni poziom dojrzałości szkolnej, ale też mieć o wiele większą szansę na to, by w przyszłości osiągnąć większy sukces w życiu. Na dowolnie wybranym przez siebie polu, na którym dziecko postanowi się sprawdzić. A jakie są elementy dojrzałości szkolnej?

Rozwój fizyczny

Rozwój fizyczny to ogólna kondycja fizyczna dziecka, ale też jego koordynacja, sprawność manualna, odporność na zmęczenie i rozmaite choroby. To wszystko ma bardzo duży wpływ na późniejszą naukę dziecka – czytanie, pisanie, komunikacja z innymi i ogólne zdobywanie wiedzy, a także uczestnictwo dziecka w zajęciach z wychowania fizycznego.

Jeśli dziecko nie lubi wysiłku fizycznego, za gwałtownie się męczy – względem osiągnięć ruchowych innych dzieci w tym samym wieku, jeżeli dziecko ma obniżona odporność i często choruje – to wszystko może mieć na nie bardzo negatywny wpływ i świadczyć właśnie o obniżonym stopniu rozwoju fizycznego.

Obserwuj swoje dziecko, zastanów się, czy często i chętnie uczestniczy w rówieśniczych zabawach, które wymagają ruchu. Zastanów się też nad tym, czy Twoje dziecko jest w stanie spędzić dłuższy czas spokojnie w jednej pozycji – na przykład siedząc. Sprawdź, jak wygląda jego kwestia zachowywania równowagi – czy jest w stanie stać na jednej nodze? A może próba tego lub zrobienia klasycznej „jaskółki” kończy się natychmiastową utratą równowagi? Sygnałem, iż dziecko ma obniżoną sprawność ruchową mogą być też problemy z koordynacją, w tym zaburzenia występujące na linii oko-ręka, co można zaobserwować w wielu zabawach ruchowych.

Dobrym wyznacznikiem rozwoju fizycznego Twojego dziecka jest też sprawdzenie jego umiejętności rysowniczych i plastycznych. Oczywiście, nie każde dziecko jest urodzonym artystą i wcale nie chodzi o to, żeby było. Przede wszystkim chodzi o to, by sprawdzić, jak dziecko jest w stanie operować dłonią i czy jest w stanie rysować na poziomie zbliżonym do poziomu rówieśników. Warto też sprawdzić, jak dziecko radzi sobie z kształtami literopodobnymi – co przecież bardzo będzie potrzebne przy nauce pisania w niedalekiej przyszłości.

Jeśli chcesz pomóc dziecku rozwijać się pod kątem fizycznym, zadbaj o to, by dziecko miało odpowiednią ilość ruchu na świeżym powietrzu. Organizuj spotkania i zabawy z rówieśnikami, gry zespołowe są naprawdę bardzo rozwijające. Koniecznie przebadaj też wzrok i słuch dziecka – z problemów z nimi mogą się przecież brać problemy dziecka w sferze fizycznej. Warto też wspierać motorykę małą dziecka – lepienie, wycinanie, majsterkowanie, pomoc w kuchni przy przygotowywaniu posiłków, rysowanie – to wszystko może doskonale wpłynąć na dziecko i na jego umiejętności motoryczne.

Przyjmuje się też, iż dziecko, które osiągnęło odpowiednią dojrzałość fizyczną, by uznać je za gotowe do podjęcia nauki, ma powyżej 120 centymetrów wzrostu i waży powyżej 23 kilogramów.

Rozwój percepcyjno-motoryczny

Rozwój percepcyjno-motoryczny to nic innego, jak pewne aspekty sprawności manualnej, ale też analiza i synteza tak wzrokowa, jak i słuchowa, analizator czuciowo-ruchowy oraz orientacja przestrzenno-kierunkowa. To wszystko ma bardzo mocny wpływ na ogólne funkcjonowanie dziecka w szkole. Wpływa też na jego umiejętności nauki matematyki, czytania, pisania, komunikacji i zwykłego procesu zdobywania nowej wiedzy. Czym są poszczególne elementy rozwoju percepcyjno-motorycznego?

• Orientacja przestrzenno-kierunkowa – to nic innego jak umiejętność dziecka do rozróżniania strony prawej od lewej, a także rozumienie pojęć typu „góra”, „dół”, „przód”, „tył” i innych, które dotyczą położenia w przestrzeni. To bardzo ważne, w końcu od tego też zależy to, czy dziecko będzie rozumiało w jaki sposób pisać – jak układać względem siebie poszczególne litery, ale też jak tworzyć poszczególne litery, w końcu to tylko system odpowiednio ułożonych względem siebie linii i okręgów. jeżeli Twoje dziecko ma problem z określeniem stron, nie umie rozróżnić prawej strony od lewej czy nie rozumie określeń dotyczących położenia czegoś w przestrzeni, może to właśnie świadczyć o zaburzonej orientacji przestrzenno-kierunkowej. W stymulacji jej mogą pomóc wszelkie zabawy z lustrem, ale też tworzenie map, branie udziału w biegach z przeszkodami czy slalomach – wszystkich czynnościach, które wymagają określenia odpowiedniego kierunku przez dziecko w szybkim tempie.

• Sprawność manualna – to umiejętność dopasowania odpowiedniego poziomu siły mięśni dłoni do wykonywanej czynności, jakiej jak rysowanie czy pisanie. Sprawność manualna powiązana jest głównie ze zdolnością używania odpowiednich narzędzi, takich jak nożyczki, przybory pisarskie i przybory plastyczne. Żeby pomóc dziecku ćwiczyć tę umiejętność, trzeba przede wszystkim zwracać uwagę na to, by dziecko w odpowiedni sposób trzymało w dłoni przybory plastyczne czy piśmiennicze. Warto też pomagać dziecku w treningu mięśni dłoni – malowanie palcami może być świetną zabawą, ale też idealnym do tego ćwiczeniem. Podobnie jak malowanie po dużych arkuszach szerokim pędzlem.

• Analiza i synteza wzrokowa i słuchowa – umiejętność analizy i syntezy wrażeń wzrokowych i słuchowych jest niezbędna do opanowania umiejętności czytania i pisania. Proces ten polega na rozłożeniu złożonych bodźców na ich podstawowe elementy, a następnie ponownej ich interpretacji i syntezie. Kiedy widzisz słowo pisane, najpierw identyfikujesz poszczególne litery, które składają się na to słowo. Następnie wykorzystujesz naszą wiedzę o tym, jak te litery są zwykle ułożone, aby utworzyć słowo. Podobnie, kiedy słyszysz zdanie mówione, rozkładasz je na części składowe (słowa, sylaby, fonemy), a następnie składasz je ponownie w umyśle. Ten proces analizy i syntezy jest istotny nie tylko dla czytania i pisania, ale także dla zrozumienia języka mówionego. Bez niego nie byłbyś w stanie nadać sensu złożonym informacjom językowym, które otrzymujesz na co dzień. Rodzice dzieci, które mają obniżoną sprawność, mogą zauważyć kilka znaków ostrzegawczych. Na przykład ich dziecko może mieć trudności z rozpoznawaniem obiektów na obrazkach lub odtwarzaniem figur i układów geometrycznych. Ponadto może być bardziej skłonne do popełniania błędów przy liczeniu lub nie wykonywać prostych zadań we właściwym czasie. Jest jednak kilka rzeczy, które rodzice mogą zrobić, aby pomóc dziecku poprawić jego sprawność. Jedną z nich jest inicjowanie gier, które wymagają od nich szukania par obrazków lub różnic między dwoma obrazkami. To może pomóc trenować ich mózg do lepszego przetwarzania informacji wizualnych. Innym jest znalezienie obiektu reprezentowanego na zdjęciu symbolicznie i wskazanie im go w świecie rzeczywistym. To może pomóc im zrozumieć, jak interpretować symbole i tworzyć skróty myślowe. Wreszcie, rodzice mogą spróbować wspólnych działań, takich jak składanie obrazka z kilku części lub układanie puzzli. Te czynności mogą pomóc ich dziecku nauczyć się lepiej koncentrować na wykonaniu zadania i rozwijać umiejętności rozwiązywania problemów. Przy odrobinie cierpliwości i wysiłku rodzice mogą pomóc dziecku pokonać obniżoną sprawność i poprawić jego ogólne funkcjonowanie poznawcze. Objawy obniżonej sprawności słuchowej mogą obejmować niezdolność do rozróżniania dźwięków, brak odróżniania dźwięków od tła oraz niezdolność do określenia, skąd pochodzi dźwięk. Rodzic może pomóc dziecku ucząc je rozpoznawania głosów i przedmiotów, ucząc je wydawania kolejnych dźwięków na różnych przedmiotach, a także rozpoznawania piosenek z bajek. Dodatkowo rodzice mogą grać z dziećmi w gry rymowane i pomagać im liczyć sylaby w słowach. Wykonując te czynności rodzice mogą pomóc swoim dzieciom w kompensacji deficytów w zakresie syntezy słuchowej.

• Analizator czuciowo-ruchowy – umiejętność odbierania i przetwarzania bodźców sensorycznych jest ważna dla pisania. Dziecko musi być w stanie zrozumieć bodziec, aby zareagować odpowiednią aktywnością ruchową. Jest to szczególnie ważne podczas zajęć grupowych, gdzie dziecko musi być w stanie prawidłowo funkcjonować, aby nie zakłócać toku gry lub zajęć. Dla prawidłowego rozwoju dziecka konieczna jest płynna integracja procesów wzrokowych, słuchowych i czuciowo-ruchowych. Od tego zależeć będzie skuteczne nabywanie przez dziecko umiejętności czytania i pisania. Ostatecznie silny analizator sensoryczno-motoryczny zaowocuje dobrze rozwiniętą jednostką, która potrafi prawidłowo funkcjonować w różnych sytuacjach.

Praca nad wszystkimi aspektami jest bardzo ważna, by rozwój dziecka przebiegał w najlepszy, zróżnicowany i kompleksowy sposób.

Rozwój umysłowy

Rozwój umysłowy, w skład którego wchodzi umiejętność myślenia, mowy czy odpowiedni rozwój pamięci ma ogromny wpływ na funkcjonowanie dziecka w szkole i jego osiągi w nauce. Uwaga to zdolność do skierowania uwagi zmysłów na wybrany obiekt w celu uzyskania informacji o nim. Obejmuje ona zdolność do długotrwałej obecności na obiekcie w celu uzyskania z niego informacji. Uwaga jest jedną z najważniejszych kompetencji niezbędnych do funkcjonowania dziecka podczas zajęć w szkole i nauki. Istotne jest, aby dziecko potrafiło uczestniczyć w poleceniach nauczyciela, aby mogło się z nich uczyć. Ponadto dziecko musi umieć utrzymać swoją uwagę na zadaniu, aby je ukończyć. Dlatego uwaga i wytrwałość są niezbędne dla sukcesu dziecka w szkole i nauce.

Pamięć to zdolność do zapamiętywania informacji, przechowywania ich i swobodnego wydobywania w dowolnym momencie. Pamięć jest niezbędna w naszym codziennym życiu. Dzięki niej możesz wyciągać wnioski z doświadczeń, pamiętać o ważnych rzeczach i podejmować decyzje.

Istnieją różne rodzaje pamięci: pamięć długotrwała, która może przechowywać informacje przez lata, a choćby dekady; pamięć krótkotrwała, która może przechowywać informacje przez kilka sekund lub minut; oraz pamięć robocza, która służy do uczenia się nowych zadań lub zapamiętywania instrukcji. Ze wszystkich tych rodzajów pamięci korzystamy każdego dnia. Na przykład, gdy poznajesz kogoś nowego, używasz pamięci roboczej, aby zapamiętać jego imię i wygląd. Następnie przechowujesz te informacje w pamięci długotrwałej, aby móc je sobie przypomnieć w późniejszym czasie. Dobrze rozwinięta pamięć jest bardzo ważna w rozwoju dziecka i jego funkcjonowaniu w życiu szkolnym.

Jak każdy rodzic wie, ćwiczenia są ważne dla zdrowia fizycznego dzieci. Ale czy wiesz, iż ćwiczenia mogą również pomóc w poprawieniu uwagi i pamięci dzieci? Badania wykazały, iż regularna aktywność fizyczna może pomóc w poprawie skupienia i koncentracji, a także w przypomnieniu sobie pamięci. Jak więc zachęcić dziecko do ruchu? Jednym z najlepszych sposobów jest włączenie ćwiczeń do codziennych czynności. Na przykład, zamiast kazać dziecku siedzieć spokojnie podczas oglądania filmu, zachęć je do wykonania kilku ćwiczeń podczas reklam. Albo, podczas wspólnego czytania, rób przerwy na spacer po pokoju lub ćwiczenia głębokiego oddychania. Włączając ćwiczenia do codziennej rutyny, możesz pomóc swojemu dziecku nie tylko w poprawieniu zdrowia fizycznego, ale także uwagi i pamięci.

Myślenie jest ważnym elementem rozwoju dziecka. Gdy zaczynają wchodzić do szkoły, ich myślenie powinno charakteryzować się zdolnością do rozumienia prostych pojęć, reguł i prawidłowości. Powinny też umieć zacząć wnioskować. Ponadto ważne jest, aby dzieci posiadały pewną wiedzę na temat swojego otoczenia – rodziny, stosunków czasowych itp. Istnieje wiele sposobów na wspieranie rozwoju myślenia u dziecka. Jednym ze sposobów jest zaproponowanie im gier planszowych. Daje im to możliwość ćwiczenia operowania informacjami i znajdowania rozwiązań problemów. Innym sposobem jest zabawa z dzieckiem i porównywanie przedmiotów pod względem wielkości, liczby itp. Dzięki temu uczą się, jak dokonywać porównań i dostrzegać związki między rzeczami. Wreszcie, można układać obrazki zgodnie z kolejnością zdarzeń. Pomaga to dziecku zrozumieć przyczynę i skutek oraz rozwijać umiejętności pamięciowe. Wszystkie te czynności pomagają wspierać rozwój myślenia u dziecka.

Aktywna mowa jest ważna dla dzieci, ponieważ pomaga im przekazywać swoje myśli i pomysły. Pomaga im również rozwijać własne umiejętności językowe i rozumieć mowę innych. Z kolei mowa bierna jest ważna dla dzieci, ponieważ pozwala im odbierać i interpretować komunikaty wysyłane przez innych. Oba rodzaje mowy są niezbędne dla rozwoju dzieci i należy je zachęcać do używania zarówno mowy czynnej, jak i biernej. Mowa czynna pomaga dzieciom być niezależnymi komunikatorami, natomiast mowa bierna pomaga im zrozumieć komunikację innych.

Jako rodzic odgrywasz istotną rolę we wspieraniu rozwoju mowy swojego dziecka. Rozmawianie z dzieckiem tak często jak to możliwe jest świetnym sposobem na zachęcenie do komunikacji. Staraj się uważnie słuchać tego, co dziecko ma do powiedzenia i odpowiadaj w sposób, który pokazuje, iż jesteś zainteresowany i zaangażowany.

Wspólne czytanie książek to kolejny świetny sposób na wspieranie rozwoju mowy dziecka. Nie tylko stwarza ono okazję do rozmowy, ale także pomaga poszerzyć słownictwo dziecka. Ważne jest również zwracanie uwagi na poprawność artykulacyjną mowy dziecka. jeżeli zauważysz jakieś błędy, delikatnie je poprawiaj i dawaj modele, jak należy wymawiać dane słowa. Podejmując te kroki, możesz pomóc zapewnić, iż Twoje dziecko rozwinie silne umiejętności komunikacyjne.

Rozwój emocjonalno-motywacyjny

Jak wie każdy rodzic lub nauczyciel, rozwój emocjonalny dzieci ma ogromny wpływ na ich naukę w szkole. Umiejętności takie jak samokontrola, empatia i zdolność do motywowania się są niezbędne do osiągnięcia sukcesu w nauce. Gdy dzieciom brakuje tych umiejętności, często mają problemy w szkole, zarówno społeczne, jak i akademickie. Ponadto dzieci, które mają trudności z kontrolowaniem swoich emocji, często mają problemy z nawiązywaniem pozytywnych relacji z rówieśnikami i dorosłymi. W związku z tym oczywiste jest, iż rozwój emocjonalny odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu w szkole. Pomagając dzieciom w rozwoju emocjonalnym, możemy zapewnić im jak największe szanse na sukces w szkole.

Pierwsze lata nauki w szkole są najważniejsze dla rozwoju dziecka, zarówno pod względem akademickim, jak i emocjonalnym. W miarę jak zaczyna wchodzić w interakcje z rówieśnikami i dowiadywać się więcej o otaczającym je świecie, zaczyna też rozwijać się w nim większe poczucie odpowiedzialności. Jedną z najważniejszych rzeczy, których dziecko uczy się w tym czasie jest to, jak kontrolować swoje emocje. We wczesnym dzieciństwie emocje mogą być bardzo intensywne i przytłaczające, ale wraz z wiekiem dzieci uczą się, jak radzić sobie z nimi w bardziej pozytywny sposób. Uczą się, jak wyrażać swoje uczucia w zdrowy sposób i rozumieją, iż nie na wszystko trzeba reagować z wielkimi emocjami. To poczucie odpowiedzialności i dojrzałość emocjonalna są niezbędne do osiągnięcia sukcesu w szkole i w życiu. Ucząc się, jak kontrolować swoje emocje, dzieci ustawiają się na sukces zarówno w klasie, jak i w szerszym świecie.

Dziecko zmotywowane poznawczo jest dociekliwe i zainteresowane poznawaniem świata. Jest zdolne do długotrwałego zainteresowania się konkretną treścią i chce pogłębiać swoją wiedzę w tym zakresie. Jest to etap, na którym zaczynają się rozwijać pierwsze sprecyzowane zainteresowania. Dziecko zaczyna również uświadamiać sobie uczucia innych ludzi, co stanowi podstawę do kształtowania się empatii i innych relacji społecznych. Należy więc podkreślić, iż rozwój emocjonalno-motywacyjny ma bardzo istotny wpływ na funkcjonowanie społeczne dziecka.

Empatia to zdolność do zrozumienia i podzielania uczuć innej osoby. Jest to podstawowy budulec relacji międzyludzkich, pozwalający nam łączyć się z innymi na głębokim poziomie. Empatia jest często uważana za cechę, z którą się rodzimy, ale jest to również coś, czego można się nauczyć i co można rozwijać z czasem. Dla dzieci empatia jest istotną częścią rozwoju społecznego i emocjonalnego. Pomaga im zrozumieć uczucia innych i rozwijać przyjaźnie. Co więcej, empatia kładzie podwaliny pod sympatię, współczucie i inne altruistyczne emocje. Dlatego jasne jest, iż empatia jest istotną częścią rozwoju człowieka i powinna być wspierana u wszystkich dzieci.

Rozwój emocjonalny jest niezwykle istotnym elementem dzieciństwa. Problemy w rozwoju emocjonalnym mogą przejawiać się na wiele sposobów, w tym brak kontroli nad emocjami, agresywne zachowania i nadmierna bierność. Ponadto dzieci, które mają trudności z radzeniem sobie z separacją mogą być nadmiernie hałaśliwe, powolne lub ciche. Chociaż problemy te mogą być trudne do rozwiązania, jest kilka rzeczy, które rodzice mogą zrobić, aby pomóc swoim dzieciom.

Ważne jest, aby rozmawiać z dzieckiem o uczuciach. Pomoże to dziecku zrozumieć i regulować swoje emocje. Po drugie, rodzice powinni uwrażliwić dziecko na potrzeby i uczucia innych poprzez rozmowę i prezentowanie odpowiednich postaw społecznych. Wreszcie ważne jest, aby powierzać dziecku odpowiednie do wieku obowiązki i zadania z zakresu odpowiedzialności. Pomoże to dziecku rozwinąć poczucie kompetencji i własnej wartości.

Dodatkowo rodzice powinni Stymulować ciekawość poznawczą dziecka poprzez bogactwo doświadczeń. Można to zrobić zabierając dziecko do muzeów, na wystawy, do teatrów i na inne wydarzenia kulturalne. Dostarczając tych doświadczeń, rodzice mogą pomóc swoim dzieciom w rozwoju emocjonalnym i intelektualnym.

Rozwój społeczny

Poczucie przynależności do grupy jest ważnym czynnikiem w rozwoju społecznym. Kiedy dzieci czują się częścią grupy, są bardziej skłonne do pozytywnego reagowania na komunikaty od dorosłych i do nawiązywania pozytywnych relacji z rówieśnikami. przynależność do grupy pomaga również dzieciom zrozumieć zasady i normy społeczne. Obserwując zachowanie innych członków grupy, uczą się, czego się od nich oczekuje i jak adekwatnie wchodzić w interakcje z innymi. Wreszcie, przynależność do grupy daje dzieciom szansę porównania się z innymi. Widząc, jak wypadają na tle swoich rówieśników, mogą lepiej zrozumieć swoje mocne i słabe strony. Podsumowując, przynależność do grupy jest ważnym aspektem rozwoju społecznego, którego nie należy pomijać.

Dziecko dojrzałe do szkoły zaczyna rozumieć zasady i normy społeczne, staje się zdolne do ich przyswojenia i przestrzegania. Przestrzeganie zasad, które jest ważnym aspektem funkcjonowania w szkole, pojawia się, ponieważ dziecko motywowane jest nie tylko własnym dobrem, ale także dobrem drugiej osoby/grupy. Umiejętność porównywania się z innymi stanowi podstawę do definiowania siebie na tle grupy i kształtowania się samooceny dziecka. W miarę dojrzewania dziecko będzie przez cały czas rozwijać rozumienie zasad i norm społecznych i będzie coraz bardziej zdolne do asymilacji w społeczeństwie. Motywy prospołeczne będą kierować zachowaniem dziecka, zapewniając, iż działa ono w sposób, który przynosi korzyści innym, jak i jemu samemu. Ostatecznie to zrozumienie i przestrzeganie zasad i norm społecznych umożliwi dziecku skuteczne funkcjonowanie w szkole i w innych aspektach życia.

Rozwój społeczny dziecka jest istotny dla jego ogólnego samopoczucia i przyszłego sukcesu. Niedojrzałe społecznie dziecko może mieć problemy ze współpracą w grupie, ciągłym zwracaniem na siebie uwagi, dzieleniem się lub ustępowaniem miejsca, czy czekaniem na swoją kolej. Jako rodzic możesz zrobić kilka rzeczy, aby wspierać rozwój społeczny swojego dziecka.

Dawaj mu jak najwięcej okazji do interakcji z rówieśnikami i stwarzaj możliwości radzenia sobie w różnych sytuacjach społecznych. Inspiruj zachowania prospołeczne, rozmawiając z dzieckiem o jego uczuciach związanych z sukcesami i porażkami. Na koniec baw się z dzieckiem w sposób przewidujący wydarzenia. Pamiętaj, iż jako rodzic jesteś wzorem dla swojego dziecka i powinieneś wyrażać emocje w sposób akceptowalny społecznie. Robiąc te rzeczy, pomożesz swojemu dziecku w rozwoju.