Deukrawacytynib bezpiecznym lekiem w łuszczycy

termedia.pl 1 rok temu
Zdjęcie: 123RF


Łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry o podłożu immunologicznym, istotnie negatywnie wpływającą na jakość życia pacjentów. Choroba o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego często wymaga leczenia systemowego, a w tej chwili dostępne metody mają liczne wady lub ograniczenia.

Kinaza tyrozynowa 2 (TYK2) pośredniczy w sygnalizacji immunologicznej IL-12, IL-23 i interferonów typu I, bez zakłócania innych krytycznych funkcji ogólnoustrojowych. Nowy lek doustny deukrawacytynib, selektywnie hamuje TYK2, przy niskim ryzyku wystąpienia działań niepożądanych.

Portugalska ekipa badawcza postanowiła sprawdzić dane dotyczące dotychczasowego stosowania deukrawacytynibu w leczeniu łuszczycy. Dokonano przeglądu opublikowanych materiałów badawczych z wykorzystaniem bazy danych PubMed, opublikowanych streszczeń i wirtualnych prezentacji ze spotkań naukowych, danych z komunikatów prasowych branżowych oraz wyników opublikowanych w serwisie ClinicalTrials.gov dotyczących stosowania deukrawacytynibu w leczeniu łuszczycy.

Wybrano dwa 52-tygodniowe badania III fazy, w których porównano deukrawacytynib w dawce 6 mg z placebo i apremilastem – POETYK PSO-1 i PSO-2, w których wzięło udział 1688 pacjentów z łuszczycą o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. W 16. tygodniu ponad 50 proc. pacjentów leczonych deukrawacytynibem osiągnęło PASI75, co znacznie przewyższa placebo i apremilast. Odnotowano również poprawę objawową, z większym wpływem na świąd. Deukrawacytynib był dobrze tolerowany i bezpieczny. Nie było doniesień o poważnych zakażeniach, zdarzeniach zakrzepowo-zatorowych lub nieprawidłowościach laboratoryjnych. Skuteczność oceniono jako prawidłową, zaś profile bezpieczeństwa jako spójne przez okres do 2 lat.

Jak zauważyli badacze, deukrawacytynib może być lekiem bezpiecznym i dobrze tolerowanym przy dużej skuteczności dla pacjentów z chorobą o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. Konieczne są oczywiście następne badania o długim czasie obserwacji.

Opracowanie: Marek Meissner
Idź do oryginalnego materiału