U niemowląt występuje odruch chwytania dwojakiego rodzaju: dłoniowy (w rękach) lub podeszwowy (w stopach). Można go wyzwolić przez stymulację w postaci delikatnego ucisku.
Niemowlę będzie wtedy miało tendencję do zamykania dłoni lub wyginania stopy. W obu przypadkach odruch chwytania pozwala ocenić reakcję motoryczną kończyn górnych i dolnych.
Ważne jest, aby pamiętać, iż jeżeli nie występuje, może to wskazywać możliwy problem neurologiczny, ponieważ oba odruchy są regulowane przez rdzeń kręgowy. Przyjrzyjmy się temu bardziej szczegółowo.
Prymitywne odruchy
U niemowląt występują pewne mimowolne reakcje motoryczne. Rozwijają się jeszcze przed urodzeniem, ewoluują wraz z rozwojem dziecka, aż znikną naturalnie.
W ruchach tych, zwanych odruchami pierwotnymi, pośredniczą różne struktury układu nerwowego:
- Rdzeń kręgowy
- Śródmózgowie
- Pień mózgu
- Kora mózgowa
Do takich reakcji motorycznych należą:
- Odruch ssania: ma związek z odżywianiem i objawia się ruchem ssącym, gdy coś dotyka ust dziecka lub ociera się o nie.
- Odruch wyszukiwania: występuje w odpowiedzi na dany bodziec. Niemowlę obraca głowę z jednej strony na drugą. Ta odpowiedź zwykle zanika po 4 miesiącach.
- Odruch Moro (obejmowania): jeżeli głowa dziecka odchyli się do tyłu, wyprostuje ręce i nogi, a następnie złączy je. Odruch ten zaczyna zanikać po 2 miesiącach.
- Toniczny odruch szyjny: kiedy dziecko odwraca głowę, wyciąga również ramię po tej stronie i pozostawia zgięte drugie ramię. To ruch przypominający obronę, podobny do tego, co robią bokserzy.
- Automatyczny chód: jeżeli trzymasz dziecko za ramiona, pozwalając mu podeprzeć się lub dotknąć podeszwą stóp do powierzchni, próbuje chodzić, stawiając jedną stopę przed drugą.
- Toniczny odruch labiryntowy: pojawia się między porodem a 2 miesiącem życia i znika po 4 lub 6 miesiącach. Objawia się to obrotem głowy, który powoduje, iż dziecko rozkłada ręce i nogi na jedną stronę.
Oprócz wymienionych, istnieją inne, takie jak śledzenie wzrokowe, orientacja słuchowa i odruch chwytania, które omówimy poniżej.
Pewne ruchy we wczesnym niemowlęctwie są stereotypowe, co oznacza, iż zawsze powstają w ten sam sposób w odpowiedzi na ten sam bodziec.
Przeczytaj więcej: 10 ćwiczeń stymulujących motorykę dużą Twojego dziecka
Co to jest odruch chwytania?
Odruch chwytania odnosi się do ruchu lub reakcji motorycznej w celu nawiązania kontaktu z przedmiotem. Wykonuje go albo dłoń, albo podeszwa stopy.
Aby wytworzyć ten odruch, noworodka można stymulować, wywierając delikatny nacisk. W obu przypadkach reakcja jest podobna: dziecko wykonuje ruch zamykający, jakby próbowało chwycić przedmiot.
Odruch chwytania w dłoni
Większość z nas tego doświadczyła. Kiedy zbliżymy palec do noworodka lub dotkniemy jego małych rączek, chwyta nas mocno i nie puszcza. Wynika to z dłoniowego odruchu chwytania.
Ta mimowolna reakcja ruchowa pojawia się od urodzenia, o ile rozwój neurologiczny jest prawidłowy. Odruch chwytania dłoniowego utrzymuje się przez pierwsze 2 miesiące. Następnie zmniejsza się i zwykle zanika całkowicie po 5 miesiącu życia.
Odruch zgięcia podeszwowego
W odruchu zgięcia podeszwowego ruch polega na wygięciu palców do wewnątrz, jak przy próbie zamknięcia kończyny. W niektórych przypadkach niemowlęta stymulowane długopisem wyginają stopę w taki sposób, iż choćby chwytają przedmiot.
Ze względu na manifestację tego odruchu czasami trudno jest założyć niemowlęciu skarpetki lub kapcie. choćby przy elastycznym obuwiu.
Podobnie jak w poprzednim punkcie, odruch chwytu podeszwowego jest obecny od urodzenia. Jednak utrzymuje się przez dłuższy czas, zanikając około 9 lub 10 miesiąca, co zbiega się z pierwszym stanem dziecka lub stawianiem pierwszych kroków.
Dowiedz się więcej: Czy chodzenie boso jest dobre czy złe dla dzieci?
Jakie znaczenie ma odruch chwytania
Uważa się, że te dwa podstawowe odruchy zostały odziedziczone po naszych przodkach. Dzięki nim niemowlęta mogły przylgnąć do ciała matki, gdy zbliżało się niebezpieczeństwo, tak jak robią to naczelne.
Obecnie, wraz z innymi wymienionymi, odruchy dłoniowe i podeszwowe stanowią ważne wskaźniki dla lekarza podczas oceny i diagnozowania noworodków i niemowląt.
Ich obecność pomaga również potwierdzić prawidłowy rozwój ośrodkowego układu nerwowego. jeżeli odruch chwytania nie pojawia się lub nie znika we właściwym wieku, może to być oznaką jakiegoś zaburzenia.
Może to ponadto wpłynąć na rozwój lub nabycie niektórych późniejszych umiejętności. Gdyby odruch chwytu podeszwowego utrzymywał się, niemowlęciu trudno byłoby zacząć normalnie chodzić, ponieważ nie byłoby w stanie prawidłowo postawić stóp na ziemi.
Z drugiej strony odruch chwytania dłoniowego jest istotny dla niektórych małych i dużych umiejętności motorycznych. Na przykład wiąże się z możliwością uszczypnięcia palcami podczas chwytania ołówka lub sztućców.
Odruch chwytania w stopach musi zaniknąć, aby umożliwić podjęcie prób chodzenia.
Kiedy iść do lekarza?
Po urodzeniu przeprowadza się różne testy w celu wykluczenia lub wykrycia pewnych patologii. Na tym etapie obserwuje się odruchy dłoniowe i podeszwowe. Wskazują na prawidłowy rozwój neurologiczny dziecka. I jeżeli wszystko jest w porządku, nie ma się czym martwić w tym zakresie.
Jeśli jednak z biegiem czasu zaobserwujemy jakąkolwiek nieprawidłowość w stosunku do tych pierwotnych odruchów (np. nie ustąpią one w wyznaczonym czasie), należy udać się do lekarza. Pediatra może zalecić pewne testy w celu ustalenia przyczyny.
