Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention deficit hyperactivity disorder), czyli ADHD, powoduje występowanie u danej osoby różnych problematycznych zachowań. Jest to jedno z najczęściej występujących zaburzeń u dzieci i powszechnie kojarzy się głównie właśnie z tą grupą wiekową. Pogląd ten jest jednak niesłuszny, ponieważ cierpią na nie również osoby dorosłe. Zaburzenie to rozpoczyna się w dzieciństwie i może trwać przez całe życie. Terapia ADHD jest sposobem na usprawnienie funkcjonowania osób z tym zaburzeniem w różnych obszarach ich życia. Jedną z metod jest także wdrożenie farmakoterapii.
Trudności w koncentracji jako objaw ADHD u dorosłych
ADHD to zaburzenie, które często jest kojarzone z dziećmi, ale może również dotyczyć dorosłych – ADHD u dorosłych występuje częściej niż się wydaje. Jednym z objawów ADHD uosób dorosłych są trudności w utrzymaniu koncentracji, a w konsekwencji częste rozpraszanie się. Towarzyszy temu też nadmierna aktywność oraz impulsywność.
U wielu osób zaburzenie to nie zostaje jednak rozpoznane, przez co nie jest wdrożone odpowiednie leczenie, za pomocą którego poprawiłby się ich komfort życia. To z kolei może prowadzić do trudności w życiu codziennym, pracy i relacjach osobistych.
Objawy ADHD u osób dorosłych to również:
trudności z adekwatną organizacją,
potrzeba ciągłych zmian,
tendencja do spóźniania się,
skłonność do nudzenia się,
trudności w podejmowaniu decyzji,
chwiejność nastroju i nagłe wybuchy złości,
potrzeba ciągłych zmian.
Problemy związane z objawami ADHD mogą prowadzić do niższych wyników podczas edukacji oraz pracy, co z kolei może przekładać się na niższy status finansowy takich osób mimo wysokiego ilorazu inteligencji.
Kiedy rozważyć diagnozę ADHD u osoby dorosłej?
Wizytę u specjalisty i ewentualną diagnozę ADHD powinny rozważyć osoby, które między innymi:
pamiętają, iż w dzieciństwie miały problemy z nauką, koncentracją oraz impulsywnością,
prowokują czynności dostarczające im intensywnych doznań (używki, hazard),
mają trudności z kończeniem rozpoczętych czynności (i nie wykorzystują w pełni swojego potencjału),
często są niecierpliwe,
miewają silne wahania nastroju,
doświadczają trudności w edukacji (ale też dostosowywaniu się do nowych sytuacji i zmian),
zauważają u siebie stan ciągłej i wzmożonej aktywności (na przykład pod postacią niepokoju ruchowego lub niezdolnością do spokojnego siedzenia podczas spotkań),
działają bardzo pochopnie (na przykład impulsywne wydawanie pieniędzy, rozpoczynanie nowych aktywności),,
mają skłonność do przerywania rozmów (ale też innych aktywności).
Jak rozpoznaje się ADHD u osób dorosłych?
Rozpoznanie ADHD wymaga zwykle kilku wizyt u lekarza psychiatry. Diagnoza powinna być oparta o:
Dokładny wywiad przeprowadzony przez lekarza – powinien on dotyczyć przebiegu poszczególnych etapów rozwoju, ale też analizę aktualnych objawów, zaburzeń i trudności w codziennym funkcjonowaniu.
Wiarygodną ocenę objawów doświadczanych w dzieciństwie (takich stosownych informacji mogą udzielić na przykład rodzice pacjenta).
Lekarz przeprowadza też badanie w kierunku współwystępujących zaburzeń psychicznych oraz zaburzeń neurorozwojowych. Pomocne może być także zastosowanie testów psychologicznych, neurobiologicznych i neuropsychologicznych.
