Łysienie plackowate, bardzo dotkliwe dla jakości życia schorzenie o podłożu immunologicznym, prowadzące do utraty owłosienia bez pozostawiania blizn, dotyka aż 2 proc. światowej populacji. Może dotyczyć osób w każdym wieku, ale częstość występowania wydaje się nieco większa u dzieci w porównaniu z dorosłymi. Zaobserwowano większą częstość występowania u kobiet niż u mężczyzn, zwłaszcza u pacjentów z chorobą o późnym początku, czyli powyżej 50. roku życia. W ostatnich latach także w Polsce w leczeniu ciężkich postaci choroby stosuje się inhibitor kinaz janusowych, baricitinib. Wobec braku solidnych danych na temat wzorców odrostu istnieje luka w wiedzy na temat oczekiwań dotyczących leczenia.
Międzynarodowy zespół badaczy dokonał analizy wtórnej dwóch dużych, randomizowanych badań klinicznych (BRAVE-AA1 i BRAVE-AA2), które łącznie obejmowały 855 dorosłych z ciężką postacią łysienia plackowatego (wynik w skali SALT co najmniej 50 proc.), a chorych losowo przydzielano do grup otrzymujących lek w dawce 4 lub 2 mg lub placebo i leczenie kontynuowano przez 52 tygodnie. W tej analizie pacjentów podzielono na podgrupy w zależności od tego, kiedy po raz pierwszy osiągnęli co najmniej 30 proc. poprawę w punktacji SALT w stosunku do wartości wyjściowych. Dodatkowo oceniono tendencje do określonej odpowiedzi (tj. osiągnięcie wyniku SALT poniżej 20, poniżej 10 i powyżej 50 proc.) w zależności od wyjściowej charakterystyki choroby.
Dla dawek 4 i 2 mg osiągnięto odpowiednio 69 i 51 proc. zakładnej, 30 proc. poprawy w SALT. Naukowcy zidentyfikowali trzy podgrupy osób odpowiadających na leczenie: wczesna (poprawa do 12. tygodnia), stopniowa (cel osiągnięty między 12. a 36. tygodniem) i późna (w tygodniach 36 do 52). Odsetek osób, które odpowiedziały wcześnie, stopniowo i późno oraz osób, które nie odpowiedziały na leczenie, wynosił odpowiednio 33, 28, 8 i 31 proc. wśród pacjentów leczonych baricytynibem w dawce 4 mg oraz odpowiednio 20, 23, 9 i 49 proc. dla dawki 2 mg. Dostrzeżono, iż osoby reagujące wcześnie częściej zmagały się z wyjściowo ciężką postacią choroby (wynik w skali SALT od 50 do poniżej 95) w porównaniu z bardzo ciężką (SALT 95–100). Odkryto także, iż czas trwania choroby mniejszy niż 4 lata w dużej mierze determinuje osiągnięcie odpowiedzi na leczenie, niezależnie czy będzie to odpowiedź wczesna, stopniowa czy późna.
Według autorów wyniki powyższej analizy pomogą określić oczekiwania dotyczące leczenia, co pewnością podniosłoby poziom i komfort współpracy między pacjentem a lekarzem.
