2226. Dbajmy o Ziemię, to ważne

W ciągu ostatniej dekady norweska pisarka Maja Lunde stworzyła "Klimatyczny kwartet", czyli cykl czterech powieści, które w futurystyczny sposób przedstawiają dzieje ludzkości w przyszłości, na jakie "zapracowały" całe jej pokolenia. Autorka wyszła od ukazania tego, jak może wyglądać ludzkie życie, kiedy wymrą wszystkie pszczoły (tom 1 - "Historia pszczół"), poprzez to, kiedy na Ziemi zacznie brakować wody (tom 2 - "Błękit") oraz zaczną wymierać unikatowe gatunki zwierząt (tom 3 - "Ostatni").

Te trzy wspomniane tomy przeczytałam dosłownie jednym tchem. Do dziś trzymam w pamięci obraz, jak ze ściśniętym gardłem przerzucałam na dworcu autobusowym w Krakowie kolejne strony "Historii pszczół", kiedy po skończonych zajęciach na Papieskim czekałam na busa powrotnego do domu. Albo jak czytałam "Błękit", ciesząc się zaliczonym rokiem akademickim. Czy też umilając sobie drogę na wolontariat sportowy wertując "Ostatniego". Za każdym razem nachodziła mnie refleksja - czy można coś zrobić, aby uniknąć tego scenariusza? Ale myślę, iż tak.

Nic dziwnego, iż z niecierpliwością oczekiwałam ostatniej części. A kiedy już udało mi się ją zdobyć z Biblioteki Śląskiej, to z zapartym tchem, w wolnych chwilach (głównie w szpitalu) pochłaniałam kolejne jej strony. I nie wiem dlaczego, ale niejako rozczarował mnie jej koniec. Bo naprawdę liczyłam na mocne, a przynajmniej konkretne zakończenie cyklu, a tymczasem wydaje mi się ono takie jakieś nijakie...

Tytuł: "Sen o drzewie"

Autor: Maja Lunde

Liczba stron: 544

Po przeczytaniu trzech pierwszych tomów "Kwartetu klimatycznego" autorstwa Mai Lindy z niecierpliwością czekałam na pojawienie się czwartej części będącej zwieńczeniem całej serii. W między czasie zastanawiałam się co może się stać na samym jej końcu. I chociaż wyobraźnia podsuwała mi różne scenariusze, to na pewno żaden nie zakładał zakończenia zaproponowanego przez autorkę.

Pewnego razu na brzeg norweskiej osady Svalbard zostaje wyrzucone drzewo. Zaciekawiony nieznanym znaleziskiem kilkuletni Tommy mocno się do niego przytula po to, aby po chwili stoczyć jedną z dziecięcych bitew z koleżanką o imieniu Rakel. Dzieci zostały rozdzielone przez babcię chłopca, która była opiekunką kolekcji nasion należących niegdyś do radzieckiego naukowca, Nikołaja Wawiłowa. Po śmierci synowej zajmowała się także Tommym i jego dwójką młodszych braci - Hilmarem i Henrym. Kilka lat później w osadzie wybucha tajemnicza epidemia, a David, ojciec dzieci, postanawia pomóc w pozbywaniu się ciał, babcia wraz z chłopcami ucieka do innej osady. niedługo dołącza do nich Rakel z siostrą Runą. Gdy niebezpieczeństwo mija, wszyscy wracają do dawnego miejsca zamieszkania. Wszyscy wiedzą, iż David zaraził się i zmarł, ale niebawem umiera i babcia. Pozostawione bez opieki dzieci jakoś sobie radzą. Pewnego dnia zdesperowana Rakel nadaje sygnał "SOS", który zostaje odebrany na chińskim statku. Na jego pokładzie znajduje się Tao (znana z tomu 1 - "Historia pszczół") oraz Li Chiara. Pierwszej zależy na ocaleniu dzieci, drugiej na nasionach. Kiedy Tommy odkrywa prawdę, postanawia zniszczyć nasiona. Przynosi to dosyć nieoczekiwany skutek.

W porównaniu do poprzednich części cyklu, w tej mi czegoś zabrakło. Może konkretnego zakończenia? Może podświadomie miałam nadzieję, iż ludzkość zostanie unicestwiona z powodu braku nasion? Tudzież nasiona się odnajdą i wszyscy ludzie na Ziemi zostaną cudownie ocaleni? Nic takiego się nie stało - Tao z ocalonymi dziećmi dotarła do tzw. cywilizacji, Tommy został w osadzie i od czasu do czasu nawiązywał kontakt z rodzeństwem. Zagadka nasion nie do końca została dla mnie rozwiązana. Ale może taki właśnie był zamysł autorki. Do mnie to jednak nie przemówiło. Nie mniej, sama książka raczej mi się podobała i nie żałuję, iż po nią sięgnęłam, choćby o ile finał nieco mnie rozczarował.

Jeżeli jesteście ciekawi poznać moją opinię na temat poprzednich części cyklu to zapraszam Was do tych wpisów: