2161.To jest za wcześnie, nie jest za wcześnie

A ja się zastanawiam, czy nie za wcześnie do swoich obowiązków wrócił Ksiądz Niosący Światło.

Nawet nie wiedziałam, iż go wypisali ze szpitala. adekwatnie to miałam do niego podejść w przyszłym tygodniu i opowiedzieć o tym, jak pierwszemu rokowi przygotowań do bierzmowania wypadła Droga Krzyżowa z Carlo Acutisem (proboszcz był zachwycony, więc chyba dobrze) oraz pokazać mu zdjęcia z części trasy Ekstremalnej Drogi Krzyżowej, jaką przebyłam zaledwie wczoraj. adekwatnie to jakichś 2/3 całości, bo według jej opisu przeszłam ok. 30 kilometrów, docierając w ten sposób do mniej znanych zakątków miejscowości, z którą jestem związana od urodzenia. Wiem, iż bardziej by się ucieszył z gór, ale dopóki nie wyleczę ostatniej infekcji, to choćby się w nie nie zapuszczam. Zresztą na razie Towarzystwo Ciemnych Typów nie ma wpisanej żadnej wyprawy do kalendarza, a tak samemu to trochę mi się nie uśmiecha chodzić po górach.

Chociaż i u nas są tego typu wzniesienia

Te 30 km czuję w nogach jeszcze teraz. Dlatego poszłam dopiero na wieczorną Mszę, a przy okazji zahaczyłam jeszcze o poprzedzające ją nabożeństwo Gorzkich Żali, na których w tym roku nauki ma ksiądz proboszcz z tamtej parafii. Patrzę, a tu na ołtarz wychodzi Ksiądz Niosący Światło i zapala świece. A potem to on odprawiał całe Gorzkie Żale oraz mówił na nich kazanie. Myślałam, iż pociągnie temat z zeszłego roku, gdzie nawiązywał do siedmiu grzechów głównych. Ale nie, tym razem nawiązał do legendy o św. Wacławie, wedle której miał on zimą nawiedzać boso wszystkie kościoły w stolicy. Wraz z nim podążał, również boso, jego giermek. Pewnego razu giermek pożalił się królowi, iż mu zimno w stopy. Wacław poradził mu, aby stawiał stopy w ślady jego stóp. Kiedy giermek tak zrobił poczuł przyjemne ciepło. I wtedy giermek zrozumiał, iż warto mieć w życiu kogoś, kto jest przewodnikiem. Bo wtedy łatwiej jest iść choćby wtedy, kiedy droga nie należy do łatwych.