Badanie fazy Ib (Beamion LUNG-1) obejmujące pacjentów z wcześniej leczonym zaawansowanym lub przerzutowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NSCLC) z mutacją HER2 wykazało istotną aktywność przeciwnowotworową zongertinibu podawanego w dawce 120 mg. Odpowiedzi na leczenie były trwałe, a profil bezpieczeństwa – korzystny, z niskim odsetkiem zdarzeń niepożądanych stopnia 3 i wyższych, w tym typowych dla inhibitorów EGFR.
Mutacje HER2 występują u około 2–4 proc. pacjentów z NSCLC. w tej chwili jedynym zatwierdzonym przez FDA leczeniem celowanym anty-HER2 jest trastuzumab derukstekan. Inne inhibitory kinazy tyrozynowej (TKI), takie jak poziotynib i pyrotinib, wykazują aktywność, ale mają wysoką toksyczność związaną z EGFR.
Zongertinib jest doustnym, nieodwracalnym inhibitorem kinazy tyrozynowej, selektywnie hamującym HER2 z ograniczonym działaniem na EGFR, co zmniejsza działania niepożądane. Badanie Beamion LUNG-1 (faza Ia/Ib) oceniało bezpieczeństwo i skuteczność zongertinibu u pacjentów z zaawansowanymi nowotworami z mutacją HER2, w tym z NSCLC.
W fazie Ib, zongertinib podawany w dawce 120 mg pozwolił na uzyskanie odsetka obiektywnych odpowiedzi na poziomie 71 proc., z medianą czasu odpowiedzi wynoszącą 14,1 miesiąca oraz medianą przeżycia wolnego od progresji 12,4 miesiąca. Odpowiedzi obserwowano niezależnie od płci, wieku, wcześniejszych terapii, typu mutacji czy obecności przerzutów do mózgu. Wśród pacjentów z przerzutami do mózgu wskaźnik odpowiedzi wyniósł 64 proc., co sugeruje skuteczność leku także w tej trudnej grupie.
Zongertinib cechuje się dobrą tolerancją. Zgłaszane działania niepożądane były najczęściej łagodne do umiarkowanych (stopień G1–G2). Do najczęstszych należały: biegunka (29 proc.), wysypka (25 proc.) oraz nudności (16 proc.). Zaledwie u 7 proc. pacjentów wystąpiły działania niepożądane, które doprowadziły do trwałego przerwania leczenia.
Zongertinib może stanowić nową, skuteczną i dobrze tolerowaną opcję terapeutyczną dla pacjentów z HER2+ niedrobnokomórkowym rakiem płuca zwłaszcza w przypadkach, gdy inne formy leczenia zawiodły. Wyniki badania fazy 1. są na tyle obiecujące, iż uzasadniają kontynuację prac nad lekiem i jego dalsze badania w większych, randomizowanych populacjach.
