Zmiany rozedmowe zwiększają częstość zaostrzeń POChP

Obecność zmian rozedmowych u osób z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc istotnie wpływa na przebieg choroby podstawowej, co pokazuje najnowsza publikacja z prestiżowego „The Chest”.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) charakteryzuje się postępującym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe i niszczeniem sąsiadujących tkanek. Jest to związane ze zmianami strukturalnymi płuc spowodowanymi przewlekłym stanem zapalnym wynikającym z długotrwałego narażenia na szkodliwe czynniki, najczęściej dym papierosowy. Przewlekły stan zapalny powoduje zwężenie dróg oddechowych, w części przypadków dochodzi do powstawania rozedmy. Charakterystyka kliniczna i prognostyczna łagodnej do umiarkowanej postaci choroby z rozedmą płuc lub bez niej pozostaje w dużej mierze nieodkrytym obszarem.

Zmienili to naukowcy z Hospital of Guangzhou Medical University, którzy uzyskali dane 989 osób z łagodną do umiarkowanej POChP pochodzące z badania SPIROMICS (Subpopulations and Intermediate Outcome Measures in COPD). Podzielono ich na dwie grupy w oparciu o ich wyjściowy odsetek LAA-950 (obszary płuc o gęstości mniejszej niż -950 jednostek Hounsfielda) wynoszący mniej niż 5 proc. w tomografii komputerowej: osoby z rozedmą płuc i bez rozedmy.

Wśród uczestników z łagodną do umiarkowanej POChP u 43,3 proc. uczestników w tomografii komputerowej wykazano rozedmę płuc. Roczny spadek FEV1 wyniósł 56,1 ml/rok w grupie rozedmy i 46,9 ml/rok w grupie nierozedmowej, przy nieistotnej różnicy między grupami wynoszącej 9,1 ml/rok. Pacjenci z obecnością rozedmy wykazywali wyraźniejszy roczny wzrost wyniku w kwestionariuszu Świętego Jerzego (SGRQ) oceniającego jakość życia - obliczono, iż wynosił on 0,9 punktu w porównaniu z grupą osób bez rozedmy. Jeden z najważniejszych wyników - częstość ciężkich zaostrzeń POChP - okazał się wyższy wśród chorych ze zmianami rozedmowymi (0,36 versus 0,25 na osoborok).

Podsumowując, w przypadku łagodnej do umiarkowanej POChP z rozedmą nie obserwowano przyspieszonego spadku FEV1, ale występuje tu znacznie gorsza jakość życia związana ze stanem zdrowia i większa częstość występowania zaostrzeń choroby podstawowej.