Kobiety od zawsze stoją w centrum niekończącej się dyskusji dotyczącej ich potrzeb seksualnych i wyrażania ich w kontekście społecznym, kulturowym oraz osobistym. Jednakże, w tej wielowarstwowej rozmowie, często pomijany jest aspekt, który jest równie istotny i drażliwy – potrzeby seksualne kobiet, które pozostają niezaspokojone, niosąc ze sobą nie tylko konsekwencje psychiczne, ale także fizyczne. Zespół Kehrera, znany także jako “wdowia choroba”, jest tematem rzadko omawianym publicznie, a mimo to dotykającym wiele kobiet na całym świecie.
Wdowia choroba będąca mieszaniną symptomy somatycznych i psychologicznych, nie tylko zakłóca życie intymne, ale także wpływa na zdrowie psychiczne i fizyczne dotkniętych nią kobiet. Choć dyskusja na temat potrzeb seksualnych kobiet coraz częściej jest obecna w mediach i społeczeństwie, choroba ta przez cały czas pozostaje w cieniu, często niewidoczna dla społeczeństwa. Dlatego ważne jest, aby zgłębić tę kwestię, zwiększyć świadomość i zrozumienie Zespołu Kehrera oraz zidentyfikować sposoby, jak pomóc kobietom cierpiącym na to schorzenie.
Czym jest zespół Kehrera?
Zespół Kehrera, nazywany również chorobą wdowią, to stan, który dotyka wyłącznie kobiet, szczególnie tych, których potrzeby seksualne nie są zaspokojone. Jest to temat, który często otacza aura tabu i rzadko jest dyskutowany otwarcie.
Dla wielu kobiet potrzeby seksualne często ustępują miejsca innym priorytetom, choćby jeżeli mają regularne życie intymne. Wielu kobietom trudno jest osiągnąć orgazm, a czasem choćby go symulować.
Wielu mężczyznom trudno jest zaakceptować, iż kobiety również mogą mieć problemy z zaspokojeniem seksualnym. choćby same kobiety nie zdają sobie z tego sprawy, iż niezaspokojenie seksualne może prowadzić do fizycznych dolegliwości ginekologicznych.
Charakterystyczne dla kobiet z zespołem Kehrera jest zachowanie normalnego poziomu libido, które jednak nie jest zaspokajane przez partnera z różnych powodów. Ważne jest zrozumienie, iż brak zaspokojenia seksualnego może prowadzić do wielu zaburzeń, które mogą negatywnie wpłynąć na psychikę i fizyczne samopoczucie.
Zespół Kehrera objawia się poprzez szereg somatycznych dolegliwości, które wynikają z braku zaspokojenia potrzeb seksualnych zarówno na poziomie psychicznym, jak i fizycznym.
Kobiety dotknięte “syndromem wdowy” mają prawidłowe libido, ale ich potrzeby seksualne pozostają niezaspokojone. Często jest to spowodowane trudnymi sytuacjami życiowymi, takimi jak śmierć partnera, rozwód lub długotrwałe separacje.
Kobiety w takiej sytuacji pozostają wiernymi partnerom i nie podejmują działań pozostających poza granicami ich związku. W niektórych przypadkach zespół Kehrera może dotyczyć także kobiet w związku, które nie doświadczają satysfakcjonującego życia seksualnego z partnerem.
Seksualność kobiet
Współczesna percepcja i zrozumienie potrzeb seksualnych kobiet wciąż napotykają na liczne wyzwania i trudności, mimo iż już od dawna przekroczyliśmy progi XXI wieku. Temat ten często jest otoczony aurą tabu lub po prostu ignorowany, zarówno w sferze publicznej, jak i w środowiskach naukowych, gdzie przez cały czas sporadycznie wywołuje kontrowersje.
Niestety, potrzeby seksualne kobiet często pozostają niezrozumiane, marginalizowane lub obarczone szkodliwymi mitami, co utrudnia kobietom otwarte wyrażanie swoich pragnień oraz poszukiwanie pomocy i edukacji w tym obszarze. Taka sytuacja może być również ogromnym obciążeniem psychicznym dla kobiet.
W przeciwieństwie do potrzeb seksualnych mężczyzn, które są bardziej widoczne i powszechnie akceptowane, seksualność kobiet często pozostaje w cieniu, bywa postrzegana jako mniej istotna lub wręcz pomijana. To z kolei ogranicza swobodę kobiet w wyrażaniu swoich pragnień oraz uniemożliwia skuteczne zaspokajanie ich potrzeb.
Brak świadomości i zrozumienia kobiecych potrzeb seksualnych może prowadzić do szeregu problemów, w tym negatywnego wpływu na samoocenę, poczucie wartości oraz relacje interpersonalne. Konflikty w związkach, spadek jakości życia emocjonalnego oraz psychicznego są tylko niektórymi z możliwych konsekwencji.
Zrozumienie równorzędności potrzeb seksualnych obu płci oraz otwarta komunikacja i akceptacja różnorodności pragnień i preferencji seksualnych są najważniejsze dla budowania satysfakcjonujących relacji oraz zdrowego funkcjonowania emocjonalnego i psychicznego zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Satysfakcja seksualna nie tylko wpływa na jakość życia emocjonalnego, ale może również zmniejszyć poziom stresu i poprawić jakość snu, dlatego warto poświęcić uwagę temu aspektowi ludzkiego życia.
Jakie są przyczyny zespołu Kehrera?
Zespół Kehrera dotyka głównie młode kobiety, które dopiero rozpoczynają swoje życie seksualne, a często także te, które nie mają partnera. Nie można mimo wszystko wykluczyć występowania tych zaburzeń u kobiet w dojrzałym wieku. Termin „choroba wdowia” odnosi się również do częstych przypadków u wdów, czyli kobiet, które doświadczyły utraty partnera seksualnego.
Istnieje kilka głównych przyczyn, które mogą prowadzić do problemów z zaspokojeniem seksualnym u kobiet.
Różnice w temperamentach seksualnych stanowią częstą przyczynę. Gdy potrzeby seksualne partnerów znacząco się różnią lub są na bardzo odmiennym poziomie, istnieje większe ryzyko wystąpienia tego rodzaju choroby u kobiety.
Zaburzenia seksualne u partnera mogą uniemożliwić pełne zadowolenie kobiety. Takie zaburzenia mogą obejmować różne problemy, takie jak urazy kręgosłupa, trudności z osiągnięciem wzwodu czy choroby układu krążenia.
Długotrwałe braki w osiąganiu orgazmu przez kobietę mogą prowadzić do nagromadzenia napięcia seksualnego, co z kolei może być podstawą dla rozwoju zaburzeń związanych z seksem.
Nieobecność lub brak partnera może być także przyczyną niezaspokojenia potrzeb seksualnych. Ta sytuacja może być spowodowana różnymi czynnikami, takimi jak utrata partnera (na skutek śmierci lub rozstania), długotrwałe oddalenie partnera (na przykład z powodu pracy) lub konflikty między partnerami.
W przypadku utrzymującego się konfliktu między partnerami, który często skutkuje brakiem aktywności seksualnej, warto zrozumieć, iż więź partnerska odgrywa dużą rolę w satysfakcjonującym życiu seksualnym, szczególnie dla kobiet.
Jak objawia się wdowa choroba?
Długotrwałe niezaspokojenie potrzeb seksualnych, pomimo zachowania prawidłowego poziomu libido, może prowadzić do rozwoju zespołu Kehrera, znanego również jako choroba wdowia. Ten stan, częściej występujący u młodych kobiet rozpoczynających życie seksualne, oraz u tych, które pozostają bez partnera, może również dotknąć kobiety w późniejszym wieku, szczególnie po utracie partnera.
Zespół Kehrera charakteryzuje się dwiema fazami. Pierwsza obejmuje symptomy psychologiczne, takie jak pobudzenie psychoruchowe, napięcie i drażliwość. Kobieta może doświadczać zwiększonej nerwowości, podatności na konflikty oraz agresywności. Te objawy, podobne do nasilonego zespołu napięcia przedmiesiączkowego, znacząco utrudniają codzienne funkcjonowanie.
W drugiej fazie zespołu Kehrera pojawiają się objawy somatyczne, związane głównie z obszarem miednicy. Mogą to być upławy, świąd pochwy, żylaki miednicy i odbytu, zaburzenia miesiączkowania oraz bóle w dolnej części brzucha. Choroba ta jest nazywana również “chorobą pięciu objawów” ze względu na obecność pięciu charakterystycznych symptomy somatycznych, które dotykają ciało kobiety.
Miej na uwadze, iż objawy zespołu Kehrera nie są jedynie psychologiczne, ale mają również swoje fizyczne przejawy. Kobiety dotknięte tą chorobą mogą odczuwać znaczny dyskomfort fizyczny, co dodatkowo pogłębia obciążenie psychiczne związane z niezaspokojonymi potrzebami seksualnymi.
Wśród objawów drugiej fazy zespołu Kehrera wymienić można bóle w podbrzuszu i przy kości krzyżowej, żylaki naczyń w miednicy małej i sromie, spuchniętą macicę i zaburzenia miesiączki, świąd i przeczulicę w okolicach pochwy i miednicy małej oraz bolesność i pogrubienie wiązadeł krzyżowo-macicznych. Te dolegliwości mogą być mylone z innymi schorzeniami ginekologicznymi, dlatego istotne jest uwzględnienie kontekstu całego zespołu objawów przy diagnozowaniu choroby Kehrera.
Jak leczyć zespół Kehrera?
Leczenie zespołu Kehrera obejmuje szereg podejść, z których każde może być dostosowane do indywidualnych potrzeb i okoliczności pacjentki. W wielu przypadkach, kiedy kobieta odzyskuje satysfakcję ze współżycia, objawy choroby wdowiej mogą zostać zneutralizowane. Jednak skuteczność leczenia zależy od wielu czynników, a jedna metoda nie sprawdza się dla wszystkich.
Niektórym kobietom wystarczy wyeliminowanie przyczyny choroby, na przykład powrót partnera po długiej rozłące, zrozumienie kobiecych potrzeb przez mężczyznę, znalezienie sobie nowego partnera lub częstsze stosunki seksualne. W przypadku trudności, wsparcie seksuologa może okazać się bardzo pomocne. Specjalista ten może przeprowadzić odpowiednią terapię, mającą na celu poprawę życia seksualnego zarówno kobiety, jak i jej partnera. Terapia ta skupia się na uświadomieniu partnerom, jak ważne są ich potrzeby seksualne oraz na znalezieniu sposobów na wzajemne ich zaspokojenie.
Dla kobiet w związkach lub wdów, wejście w nowy związek może być trudne, ale może przynieść całkowite ustąpienie objawów choroby. Niemniej jednak niektóre kobiety napotykają na bariery psychiczne, które uniemożliwiają im podjęcie takiego kroku. W takich przypadkach, masturbacja może być alternatywnym sposobem na radzenie sobie z objawami zespołu Kehrera. Jednakże, niektóre kobiety mogą napotykać opór, np. ze względu na przekonania religijne.
W sytuacji gdy nie ma możliwości poprawienia komfortu seksualnego w sposób naturalny, rozważane może być leczenie farmakologiczne. Polega na stosowaniu odpowiednich leków, które osłabiają popęd seksualny. Jest to jednak podejście ostateczne i stosowane tylko wtedy, gdy inne metody zawiodły.
Leczenie zespołu Kehrera, podobnie jak leczenie innych zaburzeń seksualnych, wymaga podejścia indywidualnego oraz opieki specjalisty. Diagnoza, edukacja, terapia indywidualna, terapia par, terapia behawioralna, farmakoterapia oraz terapia seksualna mogą być skutecznymi metodami leczenia, które mogą przyczynić się do poprawy jakości życia seksualnego kobiety. Istotne jest trafne określenie przyczyn problemu, aby wybrać najbardziej odpowiednie podejście terapeutyczne.
